«Όνειρο ο ΠΑΟΚ, δεν περιγράφεται με λόγια»

Ως αθλήτριες, άλλωστε, ξεχώριζαν από μικρές στις προηγούμενες ομάδες τους και να για να πραγματώσουν την απόλυτη ολοκλήρωση στην καριέρα τους έπρεπε να φορέσουν τη φανέλα με το Δικέφαλο. Όπως κι έγινε. Η Κρητικιά Ρία Αδαμάκη και η Ηπειρώτισσα Χαρά Δημητρίου, το 2004 η πρώτη και το 2009 η δεύτερη ντύθηκαν στα ασπρόμαυρα, αποτελώντας και αυτές κομμάτι της ιστορίας του πιο πετυχημένου τμήματος του ΠΑΟΚ.

Οι δύο «ασπρόμαυρες» μίλησαν στο «Μ» για το νταμπλ που κατέκτησαν φέτος, για την ευρωπαϊκή πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ, για τον υπεύθυνο του τμήματος Γιώργο Προύσαλη, ενώ θυμήθηκαν και τον ερχομό τους στη Θεσσαλονίκη, ξεκαθαρίζοντας πως αυτό που νιώθουν και βιώνουν στον ΠΑΟΚ δεν περιγράφεται με λόγια...

- Κάθε χρόνο πρωταθλήτριες, φέτος και κυπελλούχες. Σας δημιούργησε μια διαφορετική αίσθηση αυτό;

Χ.Δ.: «Για τον ΠΑΟΚ είναι μια συνήθεια το να παίρνει το πρωτάθλημα κάθε χρόνο, δεν χορταίνουμε. Το κύπελλο ήταν ένα δέλεαρ και θέλαμε να δείξουμε σε όσους μας αμφισβήτησαν ότι αξίζαμε να παίρνουμε τον τίτλο. Και το αποδείξαμε με το νταμπλ».
Ρ.Α.: «Το κύπελλο ήταν κάτι διαφορετικό μετά από τόσα χρόνια που είχε να διοργανωθεί, το χάρηκα περισσότερο από το πρωτάθλημα. Ήταν και το ότι είναι παιχνίδια νοκ άουτ, κάτι που αυξάνει τη δυσκολία της επιτυχίας».

- Ανησυχήσατε μήπως χάνατε το κύπελλο από τις Ελπίδες Καρδίτσας, που σας είχαν κερδίσει μία εβδομάδα νωρίτερα στο πρωτάθλημα;

Χ.Δ.: «Στην Καρδίτσα ήταν ένας εφιάλτης για εμάς, σαν να κοιμόμασταν. Αλλά μας ξύπνησε για τα καλά και το δείξαμε. Όλες ήμασταν παθιασμένες για να το πάρουμε και φάνηκε αυτό από τα πατήματά μας και στον ημιτελικό και στον τελικό».
Ρ.Α.: «Ήταν ένα δυνατό χαστούκι η ήττα στην Καρδίτσα, προσγειωθήκαμε. Όμως, εγώ δεν πίστευα ότι μπορεί να χάναμε το κύπελλο, παρότι μας δημιουργήθηκε μεγαλύτερη πίεση. Προσωπικά είχα πεισμώσει, δεν θα άφηνα να το χάσουμε με τίποτα».

- Σκεφτόσαστε ήδη το 10ο πρωτάθλημα;

Χ.Δ.: «Αυτή η συνήθεια της κατάκτησης του πρωταθλήματος σε ετήσια βάση, δε νομίζω να αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι δεν θα κατακτήσουμε και το 10ο. Όμως, προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι το Τσάμπιονς Λιγκ. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή για να κάνουμε το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη».
Ρ.Α.: «Είναι νωρίς ακόμα να σκεφτόμαστε το επόμενο πρωτάθλημα. Προέχει το Τσάμπιονς Λιγκ, θέλουμε να κάνουμε μια καλή πορεία στην Ευρώπη».

- Τα δύο τελευταία χρόνια φτάσατε πολύ κοντά σε μια ευρωπαϊκή πρόκριση, αλλά δεν τα καταφέρατε...

Χ.Δ.: «Μερικές φορές έχουμε αντίπαλο τον εαυτό μας. Με την ΜΤΚ στα Σκόπια το περασμένο καλοκαίρι δείξαμε ότι την είχαμε αγωνιστικά, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο δεχτήκαμε δύο γκολ και αποκλειστήκαμε. Πρέπει να το θέλουμε παραπάνω. Από θέμα ικανοτήτων ήμασταν καλά, δεν υστερούσαμε, μάλλον είναι θέμα ψυχολογίας».
Ρ.Α.: «Είναι θέμα ψυχολογίας και συγκέντρωσης. Σε τεχνική και τακτική δεν υστερούμε, μας λείπει η περισσότερη δουλειά και ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον που πρέπει να δείξει ο κόσμος. Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν στην ομάδα, αλλά δε φτάνει αυτό, χρειαζόμαστε και τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Να έρχονται συνέχεια, όπως ήρθαν στον τελικό του κυπέλλου».

- Και οι δύο είστε χαφ, αλλά κατ ανάγκη φέτος παίξατε στην άμυνα...

Χ.Δ. «Ίσως έτσι νιώθεις πιο χρήσιμος στην ομάδα, όταν προσφέρεις και από άλλη θέση. Σε χρειάζεται η ομάδα αλλού και ανταποκρίνεσαι. Πολλές συμπαίκτριές μας μπορούν να ρολάρουν και να αλλάξουν θέσεις και αυτό είναι πολύ καλό για την ομάδα. Εγώ και η Ρία ίσως έχουμε και τον αμυντικό μέσα μας!».
Ρ.Α. «Δεν έχω πρόβλημα, παίζω όπου μου πει ο προπονητής, όπου χρειάζεται η ομάδα. Σίγουρα θα ήθελα να παίξω ξανά στη θέση μου, αλλά συνήθισα πλέον, κι αν με επαναφέρει στη μεσαία γραμμή ίσως να μη θυμάμαι πώς να παίξω!».

- Από την Ηγουμενίτσα η Χαρά, από το Ηράκλειο η Ρία. Που... κολλάει ο ΠΑΟΚ;

Χ.Δ. «Η πρώτη μου ομάδα ήταν ο Βόλος, παρά το ότι είμαι από την Ηγουμενίτσα. Πιστεύω ότι τον καλύτερο πρέπει να τον θαυμάζεις. Τότε που ήμουν στο Βόλο, το ποδόσφαιρο που έπαιζε ο ΠΑΟΚ ήταν καταπληκτικό. Ήθελα να κάνω το παραπάνω βήμα, ήταν ένα μεγάλο όνειρο, στην αρχή ήταν δύσκολη η προσαρμογή, αλλά με προσπάθεια και επιμονή εγκλιματίστηκα καλά».
Ρ.Α. «Ξεκίνησα στις ακαδημίες «Δαίδαλος» στην Κρήτη, μαζί με αγόρια, μετά πήγα στον Εργοτέλη. Αρχικά δεν πίστευα ότι θα έπαιζα ποτέ στον ΠΑΟΚ, αλλά στην πορεία ήρθε. Ήρθα στη Θεσσαλονίκη, είδα τον κόσμο, είδα τι σημαίνει ΠΑΟΚ και... πραγματικά δεν έχω λόγια να εκφράσω αυτά που νιώθω πια ως μέλος αυτής της ομάδας».

- Γιώργος Προύσαλης...

Χ.Δ. «Ο παντογνώστης του γυναικείου ποδοσφαίρου. Αυτό του ταιριάζει σαν λέξη. Δεν θα υπήρχε καταλληλότερος από αυτόν, γιατί δεν υπάρχει άλλος που να γνωρίζει καλά τι χρειάζεται μια ομάδα και την ψυχολογία κάθε γυναίκας μέσα στο γήπεδο».
Ρ.Α. «Δεν υπάρχουν λόγια για αυτόν τον άνθρωπο, βρίσκεται παντού. Αλλά χρειάζεται και λίγη στήριξη από άλλους, για την ψυχολογία του περισσότερο. Μόνος του τα καταφέρνει περίφημα, αλλά η στήριξη είναι απαραίτητη».

- Φέτος κατακτήσατε το νταμπλ υπό την καθοδήγηση του Μερτ Ισμπιλίρ, στην πρώτη του χρονιά ως προπονητής...

Χ.Δ.: «Τον ξέραμε από την προηγούμενη σεζόν, που τον είχαμε γυμναστή. Μου άρεσε πολύ η προπόνηση του και γενικότερα όλη η φιλοσοφία του. Ήταν πάντοτε έτοιμος στις προπονήσεις, αυτό φανέρωνε πως προετοιμαζόταν πολύ στο σπίτι του πριν έρθει. Είναι πολύ συνεργάσιμος, μας βοήθησε πολύ».
Ρ.Α.: «Είναι χαμηλών τόνων ο Μερτ. Κυρίως είναι άνθρωπος. Εμείς τον τρελαίνουμε βέβαια κάποιες φορές, αλλά μας βάζει στη θέση μας, έστω κι αν ακούμε δύσκολα σαν γυναίκες».

Το παράπονο των «ασπρόμαυρων»

Ολοκληρώνοντας τις τοποθετήσεις τους, η Χαρά Δημητρίου και η Ρία Αδαμάκη έβγαλαν κι ένα παράπονο από μέσα τους, που δικαίως έχουν, τόσο αυτές όσο και οι συμπαίκτριές τους, αλλά όπως και αρκετοί αθλητές των ερασιτεχνικών τμημάτων του ΠΑΟΚ. «Κάποια κορίτσια δυσκολεύονται λόγω της φύσης της δουλειάς που κάνουν και λόγω ωραρίων, και χάνουν προπονήσεις. Κάποια άλλα δεν έχουν καν εργασία. Αυτό είναι ένα πρόβλημα σημαντικό που κάθε χρόνο βρίσκουμε μπροστά μας» τόνισαν αμφότερες και πρόσθεσαν με νόημα: «Πολλές φορές απορούμε, πως γίνεται μια ολόκληρη Θεσσαλονίκη να μην μπορεί να βρει δουλειά για τουλάχιστον 4-5 αθλήτριες του ΠΑΟΚ, που είναι και πρωταθλήτριες. Όλη η πόλη είναι ΠΑΟΚ».

Από τα παράπονα δεν ξέφυγε και η ΠΑΕ ΠΑΟΚ, με τις δύο «ασπρόμαυρες» να υπογραμμίζουν: «Γενικότερα και η ΠΑΕ θα έπρεπε να μας αγκαλιάσει περισσότερο. ΠΑΟΚ είμαστε κι εμείς, και μάλιστα ποδόσφαιρο. Φοράμε τη φανέλα με το Δικέφαλο...».