Η ιστορία των ξενώνων ...

Στις δεκαετίες του '80 και του '90 ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ, ως ιδιοκτήτης του γηπέδου, σε συνεργασία με τις τότε διοικήσεις δημιούργησαν κάποια μικρά σπίτια ανάμεσα στις θύρες 4 και 3. Τα επόμενα χρόνια η παρουσία της ομάδας στις εγκαταστάσεις του Μακεδονικού δημιούργησε την ανάγκη για χώρους και για τα παιδιά των Ακαδημιών. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι δεν πληρούσαν καμία από τις απαιτούμενες προϋποθέσεις κι εγκαταλείφθηκαν πολύ γρήγορα.

Το 2008, η διοίκηση του Θόδωρου Ζαγοράκη θεώρησε επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί ένας χώρος, όπου θα φιλοξενούνται τα παιδιά από την ελληνική περιφέρεια που αγωνίζονται στα τμήματα υποδομής και ανάπτυξης.

Το κτίριο στις θύρες 1-2-3 είχε κάποιους κενούς χώρους και γρήγορα η ιδέα για τη δημιουργία ξενώνων έγινε πράξη. Ο κ. Ζαγοράκης και οι υπεύθυνοι των Τμημάτων Υποδομής (κ.κ. Ηλιάδης, Φαρλαλής, Μιχαηλίδης) ήθελαν τα παιδιά από την περιφέρεια να μεγαλώσουν μέσα στην Τούμπα. Να γίνουν «ένα» με την ομάδα. Να αγαπήσουν τον ΠΑΟΚ, να βλέπουν και να νιώθουν την Τούμπα σαν το «δεύτερο σπίτι τους». Η ανάπλαση του χώρου έγινε με μεράκι, τα παιδιά άρχισαν να βρίσκονται μια ανάσα από τον αγωνιστικό χώρο και να ονειρεύονται ότι μια μέρα θα τον πατήσουν ως παίκτες της πρώτης ομάδας.

Κάπως έτσι, «μεγάλωσαν» ποδοσφαιρικά ο Σταφυλίδης, ο Πέλκας, ο Παναγιωτούδης, ο Πόποβιτς, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο Τζανδάρης. Όλοι αυτοί έκαναν κάποια στιγμή το όνειρο πραγματικότητα. Σηκώθηκαν από το κρεβάτι, κατέβηκαν από τις σκάλες των ξενώνων, μπήκαν στα αποδυτήρια και από εκεί στο γήπεδο.