Ήταν καλός ο ΠΑΟΚ, αλλά εδώ που φτάσαμε, δεν είναι αρκετό

Ξεκινώντας από τα βασικά, ήταν αναμενόμενο ότι δεν θα συμβεί το παραμικρό στην Τούμπα... Και δεν ήταν μόνο θέμα της Αστυνομίας. Μικρή παρένθεση, είναι φοβερό (!) αυτό που συμβαίνει στην Τούμπα τα τελευταία χρόνια. Δεν ήταν μόνο το εν λόγω ματς που «σήκωνε» ενισχύσεις, σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι η Τούμπα «ασφυκτιά» από δυνάμεις της Αστυνομίας. Επιτρέψτε μου γιατί είμαι σχεδόν σε όλα τα γήπεδα μέσα, πουθενά δεν υπάρχει όχι απλά σύγκριση, ούτε στο ελάχιστον δεν πλησιάζει η εικόνα στα εκτός έδρας ματς, αυτήν της Τούμπας. Ο κόσμος, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. 

Στα αγωνιστικά, ο ΠΑΟΚ - επιτέλους - ήταν καλός, πολύ καλύτερος της ΑΕΚ. Έδειξε πόσο πολύ το θέλει αυτό το ματς, η ομάδα έπαιξε στα όρια των δυνατοτήτων της, είχε εντάσεις -μετά από καιρό- και κατέθεσε ό,τι είχε στο γήπεδο. Για την ακρίβεια ό,τι μπορούσε. Η εμφάνιση του Αντρίγια, όπως και αυτή του Κεντζιόρα, δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Ήξερες ότι σε αυτό το ματς θα ηγηθούν της προσπάθειας αυτοί που έχουν την ποιότητα. Και ο Σέρβος με τον Πολωνό είναι σημεία αναφοράς και φέτος στον ΠΑΟΚ...

Η ΑΕΚ, στην πρώτη συνάντηση των δύο ομάδων, βρήκε ένα γκολ απέναντι σε έναν από τους χειρότερους φετινούς ΠΑΟΚ. Με αυτό το 1-0 ταξίδεψε στην Τούμπα. Σαν σε επανάληψη, ακόμη και στις καθυστερήσεις, ο Δικέφαλος βρήκε το δικό του τέρμα στη ρεβάνς με τους προαναφερθέντες MVP της αναμέτρησης. Τόσο όσο χρειαζόταν για να στείλει -τουλάχιστον- το ματς στην παράταση. Εκεί όπου οι λεπτομέρειες, αυτές που κρίνουν έναν αγώνα, μία πρόκριση, συναντώνται στον πάγκο. Σε εκείνο το σημείο, με δεδομένη την κούραση, την ένταση που είχε κοπάσει, ειδικά από πλευράς ΠΑΟΚ, ήταν σαφές πως η υπόθεση είναι ζήτημα μίας ενέργειας, ενός δικαιώματος που θα δοθεί. Και το δικαίωμα αυτό το έδωσαν οι γηπεδούχοι, έχοντας ξεπεράσει για 100 και βάλε λεπτά αγώνα, εαυτό.

Διαχρονικά, ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου είχε μια καταπληκτική ικανότητα να «μακιγιάρει» τις αδυναμίες του, στην επίθεση, στα χαφ, στην άμυνα, όπου χρειαζόταν, αν χρειαζόταν... Αυτές τις λεπτομέρειες που έκριναν ματς και προκρίσεις, τις έφερνε στα μέτρα του, τις έκανε σύμμαχό του. Πλέον, όμως αυτές οι λεπτομέρειες είναι απέναντί του και ρίχνουν ακόμη περισσότερο φως στις αδυναμίες του και ειδικά στον πάγκο του. Πέρα από κάθε εξωαγωνιστική και διαιτητική συζήτηση, ο ΠΑΟΚ ρεαλιστικά, όσο καλός κι αν είναι στο όριο των δυνατοτήτων του, εδώ που φτάσαμε, δεν είναι αρκετό. Φάνηκε με τον Παναθηναϊκό, ακολούθησε η ΑΕΚ και το «φωνάζει» φέτος σε κάθε ντέρμπι.

Στα δύο τελευταία ματς, οι 4 επιθετικοί του ολοκλήρωσαν το ματς με μηδέν τελικές. Μηδέν. Όσο διαφορετικός κι αν είναι ο ρόλος του επιθετικού που θέλει στο σύστημά του ο Λουτσέσκου, όσο συμμετοχικός κι αν είναι, όση «βρώμικη» δουλειά κι αν επωμίζεται, το... μηδέν τελικές των 4 επιθετικών του, δείχνει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί. Φωνάζει. Υπάρχει απάντηση στο τι πήγε τόσο λάθος φέτος και προτιμάται ο «τελειωμένος» Σαμάτα σε σχέση με τους άλλους; Μικρή παρένθεση για τον συμπαθέστατο κατα τ' άλλα Τανζανό, ο οποίος μεταξύ άλλων, μετά το τέλος του αγώνα, δήλωσε πως: «το θετικό είναι ότι δεν χάσαμε το παιχνίδι». Αλήθεια, τώρα;

Υπάρχει η σωστή θέση για τον Τισουντάλι; Γιατί έχει παίξει αρκετά σε όλες και το «πρόβλημα» δεν φαίνεται να είναι η θέση αλλά ότι δεν δείχνει (σ.σ. αν και ξεκίνησε δυνατά για να είμαστε δίκαιοι), κάτι που να δικαιολογεί κάθε φορά την παρουσία του.  Και αυτή η συζήτηση σε λούπα, κάθε φορά που προτιμάται ο ένας επιθετικός από τον άλλον και πάει λέγοντας... Είτε λέγεται Μπράντον, είτε Σαμάτα, είτε Τσάλοβ, είτε Τισουντάλι.

Γνωστή η συζήτηση και για τα χαφ και για τον φετινό Τάισον. Είμαι -πάντα- της λογικής πως ο προπονητής ξέρει καλύτερα από τον καθένα ποια είναι η ιδανική ενδεκάδα, ποιοι 11 είναι οι καλύτεροι για κάθε ματς. Αλλά μικρή παρένθεση. Τι παραπάνω πρέπει να κάνει ο φετινός Ντεσπόντοφ για να νιώσει λίγη περισσότερη εμπιστοσύνη; Πρώτα η σύγκριση Αντρίγια/Ντεσπόντοφ, μετά ξεπεράστηκε αυτό και περάσαμε στο επόμενο στάδιο, χωρούν και οι δύο μαζί στην ενδεκάδα; Αφού έδωσαν ξανά τις απαντήσεις, στο next level τι παραπάνω πρέπει να κάνει ο Βούλγαρος για να πάρει ένα μικρό boost και να νιώσει βασικό γρανάζι; 

Στα της επόμενης ημέρας, προφανώς και η πρόκριση ήταν και θέμα γοήτρου, αλλά αγωνιστικά πόσο βέβαιοι είμαστε πως ο φετινός ΠΑΟΚ θα άντεχε δύο ακόμη μεγάλα και ψυχοφθόρα ντέρμπι μέσα στον Φεβρουάριο; Παιχνίδια επιβάρυνσης, κόπωσης, άγχους και έντασης; Κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος, η πρόκριση χάθηκε και από εδώ και πέρα το στοίχημα είναι όσο το δυνατόν λιγότερες «γραντζουνιές». Υπάρχει ευκαιρία και ο Γενάρης προσφέρεται... Ειδάλλως, θα εμφανίζονται όλο και περισσότερες «λεπτομέρειες» να είναι εναντίον σου, γιατί αμαχητί κανείς ΠΑΟΚ δεν θα πέσει.