365 ημέρες μετά, όλα είναι διαφορετικά

Ναι, είναι αυτή η εποχή του χρόνου που οι απεσταλμένοι των ΜΜΕ μεταφέρουν από το εξωτερικό ένα ειδυλλιακό τοπίο όπου όλα κυλούν ρολόι και η εκάστοτε ομάδα μοιάζει έτοιμη να σαρώσει από αρχές Ιουλίου. Δημοσιεύματα, αναρτήσεις και τοποθετήσεις του Ιούλη, που τα βλέπει ο Νοέμβριος και γελάει. Ναι, αλλά όχι.

Ας εστιάσουμε όμως στον ΠΑΟΚ...

Προφανώς και έχει ελλείψεις. Για την ακρίβεια, έχει τις βάσεις αλλά του λείπουν πυλώνες. Χαφ, φορ και στόπερ. Αυτά για αρχή. Αλλά αν τα κατάφεραν πέρσι, φέτος με μία πιο δομημένη ομάδα, αυτό το γκρουπ και αυτός ο προπονητής ίσως και να αξίζουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Όλα αυτά όμως εν καιρώ...

Εκεί που αξίζει να σταθεί κανείς γιατί είναι κάτι περισσότερο από εμφανές μετά από μόλις τρεις προπονήσεις, είναι η αυτοπεποίθηση και η διάθεση που απορρέει από αυτό το γκρουπ. Ένα σύνολο ποδοσφαιριστών που απολαμβάνουν αυτό που κάνουν, που βγάζουν γούστα σε κάθε προπόνηση, που έχουν χτίσει σχέσεις πάνω σε γερές βάσεις. Φέρνουν η διάθεση, το οικογενειακό κλίμα, τα πειράγματα, τίτλους; Όχι, αυτά από μόνα τους δεν αρκούν. Συγκριτικά με πέρσι όμως αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά του ΠΑΟΚ. 365 ημέρες μετά, όλα είναι διαφορετικά.

Πέρσι το καλοκαίρι, στο Τέχελεν της Ολλανδίας, η πρώτη εβδομάδα της προετοιμασίας ήταν από τις δυσκολότερες των τελευταίων ημερών. Αμίλητοι, αγέλαστοι, άκεφοι. «Στρατιωτάκια» που έπρεπε να βρίσκονται εκεί, για να κάνουν απλώς την δουλειά τους. Με πρώτο τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Σε σημείο που το αντιλήφθηκε, δεν του άρεσε αυτή η εικόνα του εαυτού του και έσπευσε να το πάρει αλλιώς, αλλάζοντας το mindset του. Παίκτες που βρίσκονταν στην Ολλανδία για να συμπληρώσουν αριθμητικά το ρόστερ για να βγουν οι προπονήσεις αλλά ήταν σαφές πως δεν υπολογίζονταν. Ακόμη και ο Τάισον που είναι η... χαρά των προπονήσεων, περίμενε πως και πως την άφιξη του Βιεϊρίνια για να βρει αποκούμπι, να νιώσει καλύτερα.

Έκτοτε, σαφώς μεσολάβησε μία χρονιά που θα μνημονεύεται για χρόνια. Μια χρονιά που σφραγίστηκε με ένα περήφανο ασημικό και απογείωσε τους ασπρόμαυρους. Πέρσι, ο Μπάμπα ήρθε μεσούσης της προετοιμασίας και έψαχνε τα πατήματά του. Σαφώς «μαζεμένος», περισσότερο εσωστρεφής, λιγομίλητος. Φέτος, μετά από μία εξαιρετική για τον ίδιο σεζόν, απολαμβάνει κάθε στιγμή. Ακόμη και ο... πάντα απρόσιτος προς τα έξω Οζντόεφ, εντός του γκρουπ είναι άλλος άνθρωπος. Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές βλέπε Κουλιεράκη, Τσιγγάρα, Τσαούση δεν αποχωρίζονται τις παλιοσειρές, Βιεϊρίνια και Τάισον, που είναι και φέτος το δίδυμο της προετοιμασίας. Ο Μπράντον είναι πανταχού παρών σε κάθε παρέα, οι Αυστριακοί Σβαμπ και Μουργκ λογίζονται πια ως... παλιοί και ο Ντεσπόντοφ έχει τον αέρα να «κουμπώσει» σε ένα σύνολο.

Ο τρόπος με τον οποίο «μπουστάρουν» ο ένας τον άλλον είναι -επίσης- κάτι που πρέπει να καταγραφεί. Εχθές για παράδειγμα, ο Τάισον «τρέλανε» τον Τσιγγάρα, για να τονώσει τον Μπαλωμένο. Ο Άλι Σαμάτα γνώρισε την αποθέωση στα τελειώματα ενώ δεν έλειψαν και τα πειράγματα μεταξύ τους. Και στην τελική και ο ίδιος ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν έχει καμία σχέση με πέρσι. Προφανώς και τον «καίνε» τα μεταγραφικά αλλά έχει μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση και διαχείριση.

Τελευταίο, θα πρέπει να σημειωθεί και ο τρόπος με τον οποίο οι πρωταθλητές «αγκάλιασαν» και τον Καμαρά και τον Τσιφτσή και τον Θυμιάνη. Κι αν για τους δύο τελευταίους είναι πιο εύκολο δεδομένου πως είναι Έλληνες παίκτες, ο 27χρονος από την Γουινέα τους έχει κερδίσει με την συμπεριφορά του. Μετά το τέλος της απογευματινής προπόνησης και έχοντας τελειώσει με τα σουτάκια, ο έμπειρος χαφ δεν έφυγε άμεσα για το ξενοδοχείο. Πήρε τον άδειο σάκο για να τον γεμίσει με τις μπάλες που ήταν διάσπαρτες στο γήπεδο. Και μπορεί οι φροντιστές της ομάδας να του εξήγησαν πως δεν είναι δική του δουλειά και θα μπορούσε να αποχωρήσει για το ξενοδοχείο, εκείνος επέμενε να τους βοηθήσει. Λεπτομέρεια; Ναι, αλλά ήταν κάτι που προκάλεσε θετική εντύπωση και δεν είναι η μόνη.