Λογική και ΠΑΟΚ, δεν ήταν ποτέ συνοδοιπόροι

Ένας φίλος μου λέει σήμερα. «Δεν θέλω να μου πεις τα τι και τα πως» και κάπου εκεί είναι αλήθεια πως γέλασα λίγο. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.

Για να αναλύσεις τα τι και τα πως στον ΠΑΟΚ, πρέπει να είσαι μεγαλόβαθμο στέλεχος στη ΝΑΣΑ. Όχι κανένα πουλί που πετάει στον Πλούτωνα. Να είσαι αυτός που θα ανακαλύψει την μαύρη τρύπα και που σε οδηγεί αυτή.

Ψάχνεις λογική; Δεν θα τη βρεις. Γιατί ουσιαστικά λογική και ΠΑΟΚ δεν ήταν ποτέ συνοδοιπόροι. Υπάρχει ένα μοτίβο υπό – λειτουργείας που είναι συνήθως αποτελεσματικό. Παράνοια. Το μέχρι πότε βέβαια ουδείς δεν γνωρίζει και αυτή είναι η μεγαλύτερη αγωνία. Και αυτή είναι η βάση της μουρμούρας.

Για ακόμη μία προετοιμασία φεύγουμε από εδώ με τον Ράζβαν να έχει ψυχολογικές διακυμάνσεις. Δεν του έφεραν τον Μεϊτέ, δεν του έφεραν φορ, άρα η ξινίλα του εμφανίστηκε. Αν δεν είχε τελειώσει και του Κεντζιόρα θα είχαμε δράματα. Υπερβάλλω λίγο εννοείται.

Ο Ρουμάνος θέλει να παίξει Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν το έχει κάνει ποτέ στη καριέρα του όσον αφορά στην Ευρώπη και το θέλει σαν τρελός. Το πρόβλημα για αυτόν είναι πως οι από πάνω του, συνδυάζουν και το οικονομικό. Δε λέω πως δεν το θέλουν το τσάμπιονς λιγκ, αλλά υπάρχει ένα ξεκάθαρο έλλειμα αποφασιστικότητας που πηγάζει από τον φόβο του λάθους. Ως έναν βαθμό λογικό και αυτό, μιας και οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν είναι ελάχιστες και πρέπει να είναι χειρουργικές. Δεν υπάρχει το περιθώριο λάθους.

Προφανώς και σύντομα ο ΠΑΟΚ θα αποκτήσει παίκτη – παίκτες. Η κλεψύδρα έχει αδειάσει άλλωστε. Δεν θα πει το ναι ο Μεϊτέ, θα έρθει ο Μίσιτς. Στους φορ έχει ανοίξει το παιχνίδι, σύντομα θα φανεί ποιος θα κάτσει. Για εξτρέμ, έχει ο θεός, καλά είμαστε σήμερα, αύριο κάτι καλό θα προκύψει.

Όμως με δύο εβδομάδες δουλειάς, πως μπορεί να υπολογίζει σε νέους παίκτες ο Ρουμάνος; Και αν η πρώτη κλήρωση δεν τρομάζει, η δεύτερη είναι το κλειδί. Για αυτό υπάρχει μία σχετική πίεση.

Στο πίσω μέρος βέβαια του άρρωστου μυαλού μου, όλα αυτά που γίνονται τα βλέπω και σαν γούρι. Μπορεί το επίπεδο των προπονήσεων να μην είχε το περυσινό χάλι όσον αφορά στην έλλειψη παικτών, όμως τα ξινισμένα μούτρα του Ράζβαν σε κάποιες φάσεις, ο τρόπος που απαντά άλλο πράγμα σε σχέση με αυτό που τον ρωτάς για να πει τα δικά του και γενικά, το κλίμα που υπάρχει, θυμίζει το πέρυσι.

Αυτό που δεν θυμίζει σίγουρα το πέρυσι, είναι η ομάδα. Ξέχωρα από τα αποτελέσματα στα φιλικά, βλέπεις πως έχει κάποια διαστήματα που η μπάλα χάνεται. Και η υποτιθέμενη βασική ομάδα, δεν έχει Κεντζιόρα, Ντέλια και Ζίφκοβιτς. Τρεις σημαντικούς παίκτες της που σπάνια – ίσως και ποτέ – δεν έλλειψαν και οι τρεις.

Προφανώς και θα είναι έτοιμη να ανταποκριθεί στα επίσημα παιχνίδια. Απλά πρέπει να ανακτήσει τον βαθμό της αποφασιστικότητας που έπαιζε στη περυσινή σεζόν. Το αν θα έχει στη διάθεσή της ενίσχυση μέχρι τον δεύτερο γύρο και το αν οι νέοι θα είναι ικανοί να βοηθήσουν, είναι κάτι που θα φανεί άμεσα. Ανταγωνιστικός πάντως ο ΠΑΟΚ θα είναι.

Όσον αφορά στα παλιά πρόσωπα – ερωτηματικά, νομίζω πως ο ΠΑΟΚ οφείλει να βρει λύση για τον Έκονγκ που είναι εκτός κλίματος, ξέχωρα αν το παλεύει, η παρουσία του Σαμάτα δεν πείθει πω; αλλάζει κάτι, ενώ το μεγάλο ερώτημα ονομάζεται Οζντόεφ. Θα είχα προβληματισμό για το τι θα έκανα με τον Ρώσο. Σήμερα όχι λόγω αριθμητικού ζητήματος, αύριο όμως θα προβληματιζόμουν. Σίγουρα θα έκανα μία κουβέντα μαζί του για το καλό όλων των πλευρών.

Όσον αφορά στα νέα πρόσωπα, είναι σαφές πως ο Μαντί Καμαρά χρειάζεται χρόνο για το τακτικό του παιχνίδι, δεν έχει αφομοιώσει πλήρως τα ζητούμενα, όμως δεν μπορώ να μετρήσω ακριβώς πόσο του στοίχησε η αγωνιστική αποχή για το μισό της σεζόν. Θα τον φέρει ο Λουτσέσκου εκεί που θέλει, προφανώς και θα έχει σημαντικό ρόλο, απλά δεν μπορούμε να ξέρουμε το πότε.

Ο Θυμιάνης βγάζει θράσος και προσωπικότητα, φαίνεται πως πιστεύεις στις δυνατότητές του και το παλεύει. Το κλειδί για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, είναι το κατά πόσο θα υπομείνει το διάστημα που θα κληθεί να έχει περιορισμένο ρόλο. Αν δηλαδή δουλέψει χωρίς να έχει δεύτερες σκέψεις, έχει αρκετές πιθανότητες να πάρει μέρος στο ροτέισον της ομάδας, είτε σαν στόπερ, είτε ως χαφ.

Για τον Τσιφτσή, τα πράγματα είναι απλά. Τα στοιχεία τα έχει. Όλα όσα πρέπει να έχει ένας σύγχρονος τερματοφύλακας. Αν παραμείνει ήρεμος, αν διώξει το βάρος που λογικά αισθάνεται σε αυτό το βήμα της καριέρας του, τότε θα κερδίσει χρόνο, άρα και καλύτερη υποδομή για να ανταποκριθεί όταν θα έρθει η στιγμή. Υπάρχει και μία παράμετρος για τον Αντώνη, το γεγονός πως στα φιλικά του έχουν κάτσει όλες οι κωλοφάσεις. Γεγονός που αλλοιώνει την εικόνα του, αλλά εγώ το βλέπω πολύ συγκυριακό το συγκεκριμένο γεγονός.

Κλείνοντας, θέλω να κάνω μία ιδιαίτερη αναφορά στον Μπράντον Τόμας. Τέτοια παιδιά, τα έχουν ανάγκη όλες οι ομάδες. Εκτιμώ πως πολλές φορές είναι πιο χρήσιμοι από οποιονδήποτε άλλο για την καθημερινότητα, αλλά και για το παιχνίδι της. Οποιαδήποτε κουβέντα γίνεται – δικαιολογημένα – για φορ, δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να αδικεί τον Ισπανό.