Γροθιά στο κατεστημένο!

«Όταν οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές νιώθουν ότι τους εκτιμούν και τους σέβονται, σου δίνουν πολλά. Σχεδόν σε αγαπούν».

Το κεφάλι του κοιτούσε το χορτάρι. Έχει πάρει περίπου 17 τίτλους στην καριέρα του, ανάμεσα στους οποίους και ένα Κόπα Λιμπερταδόρες, αλλά δεν μπορούσε να σηκώσει το βλέμμα του. Είναι 36 ετών, έχει νιώσει τον πόνο της απώλειας, αλλά δεν τολμούσε να κοιτάξει κανέναν στα μάτια. Έχει δώσει κάθε ικμάδα νιότης που επιμένει να έχει στο σώμα του, αλλά δε θέλει να σηκωθεί. Έχει καταθέσει κάθε γραμμάριο εμπειρίας που κουβαλάει στο μυαλό του, αλλά δεν μπορεί να συμβιβαστεί. Κάθεται εκεί μέχρι να έρθει ο Βιεϊρίνια να τον σηκώσει. Ο αρχηγός του, ο αδερφός του, ο κολλητός του. Κάπως πρέπει να αντέξει τον αποκλεισμό, κάπως πρέπει να συμβιβαστεί με την ήττα. Εκείνοι που έχουν μάθει να αγωνίζονται, έχουν μάθει και να χάνουν. Αλλά μόνο για λίγο…

Τα μάτια του έλαμπαν ξανά. Κοιτούσε τον κόσμο, κοιτούσε το πλήθος, όλους μαζί αλλά και καθέναν ξεχωριστά. Λες και έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα στην επικοινωνία. Ήταν μόνος του, αλλά ήταν και με όλους μαζί. Περίμενε σχεδόν ένα μήνα αυτή την εξιλέωση. Για την ψυχή του. Για τις φιλοδοξίες του. Για τη νοοτροπία του. Για τον ΠΑΟΚ του. Ένα μήνα μετά τον αποκλεισμό από την Μπριζ, ο Τάισον ύψωσε ξανά τη γροθιά του. Έτσι συστήθηκε πέρυσι τον Ιανουάριο και αυτός συνεχίζει να είναι.

Fist Bump!

Στις συστάσεις, πάντα ακούς τα καλύτερα. Σαν το «χαίρω πολύ», το οποίο μηχανικά σου έμαθαν να λες, παρότι εκείνος που γνωρίζεις μπορεί να είναι serial killer, να κάνει λαθρεμπόριο βρεφών, να γλυκοκοιτάζει το νεφρό σου ή ακόμα χειρότερα, να μην του άρεσε το «Ζάρι» και η Μαρίνα Σάττι στη Eurovision. Εσύ, όμως, εκεί: Προτεταμένο χέρι, «χαίρω πολύ», μηχανικό χαμόγελο, τυποποιημένοι κώδικες κοινωνικής συμπεριφοράς, και ιδανικά μια αδιάφορη συζήτηση για τον καιρό, το ταξίδι, ή το Νέμο. Πού θέλουμε να καταλήξουμε; Σε εκείνα τα ρεπορτάζ που συνήθως συνοδεύουν προσλήψεις, μεταγραφές, πρώτες γνωριμίες, πρώτα ραντεβού – σε εκείνη την ακατανόητη αισιοδοξία που συνοδεύει τη γνωριμία με το άγνωστο. Πάμε, λοιπόν, σχεδόν ένα χρόνο πίσω.

«Δεν ήταν μόνο δική μου απόφαση η αποχώρηση του Τάισον, αλλά όλη της διοίκησης. Γνωρίζω τον Τάισον και πιστεύω ότι η ισχυρή σχέση που έχει ο σύλλογος μαζί του δεν θα κλονιστεί. Η αλήθεια είναι ότι πονάει η αποχώρηση του Τάισον, αλλά αυτή είναι η απόφαση του συλλόγου και όχι η δική μου. Καταλαβαίνω ότι πονάει και τον κόσμο της ομάδας, αλλά και προσωπικά εμένα με πονάει...». Αλεσάντρο Μπαρσέλος, πρόεδρος της Ιντερνασιονάλ. Η ιστορία τους είναι λίγο πιο πολύπλοκη, η περιγραφή έχει πολύ πόνο, ωστόσο τι θα έλεγε ο πρόεδρος; «Να σας έχει καλά ο Θεός και η Παναγία, ξεφορτωθήκαμε το παλτό, ας βγούμε στις πλατείες να το γιορτάσουμε». Ποτέ κανείς!

«Ο Τάισον ήταν, είναι και θα είναι ένα είδωλο για τους οπαδούς της ομάδας. Προέρχεται από τις ακαδημίες και είναι μια περίπτωση ποδοσφαιριστή που ακόμη και όταν έπαιζε στην Ουκρανία, το όνομά του ήταν στις συζητήσεις όλων για να επιστρέψει. Στις 11 Αυγούστου, στον προημιτελικό του Κόπα Σουνταμερικάνα στο «Μπέιρα - Ρίο» με αντίπαλο την Μέλγκαρ από το Περού, ο Τάισον αστόχησε στη διαδικασία των πέναλτι και για πρώτη φορά ακούστηκαν αποδοκιμασίες εναντίον του, αφού στη συνέχεια η 'Ίντερ αποκλείστηκε. Τους τελευταίους μήνες καταχειροκροτήθηκε ξανά από τους οπαδούς της ομάδας, τόσο στα εντός, όσο και στα εκτός έδρας παιχνίδια». Δημοσιογράφος Τόμας Χάμες. Κομματάκι πιο περιγραφικός και πιο ειλικρινής, αλλά ποια ήταν η τελευταία φορά που ρεπόρτερ είπε σε συνάδερφό του ρεπόρτερ «ω, ρε φιλαράκι πού πάτε να μπλέξετε με τον άμπαλο;».

«Εκτιμώ ότι έχει κι άλλα πολλά να προσφέρει ως ποδοσφαιριστής στον ΠΑΟΚ, απλώς ίσως η επιστροφή του στην Ίντερ να μην ήταν τελικά η καλύτερη επιλογή. Είχε τεράστια πίεση και τρομερές προσδοκίες από τον κόσμο, ενώ η ομάδα άλλαξε τέσσερις προπονητές, που του ζητούσαν συνεχώς διαφορετικά πράγματα και έπαιζαν διαφορετικό στιλ ποδοσφαίρου. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα πολύ σοβαρά προσωπικά του θέματα που τον επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό. Αν τα βάλεις όλα μαζί, τότε καταλαβαίνεις ότι πέρασε δύσκολα, χωρίς να φταίει μόνο αυτός. Ήταν το απόλυτο είδωλο και ο πρώτος που κατηγορούσαν οι οπαδοί της ομάδας σε κάθε ήττα. Μόνο που η Ίντερ χάνει εδώ και πολλά χρόνια, έχανε και πριν έρθει ο Τάισον, δεν γίνεται να έφταιγε για όλα αυτός. Αν θα μπορούσε να παίξει καλύτερα; Πιθανώς, ναι. Αλλά δεν ήταν μόνο δική του υπαιτιότητα…». Δημοσιογράφος Βάλτερ Ζούνιορ. Τα είπε όλα και τα άφησε όλα ανοιχτά.

Συμπέρασμα; Ας περιμένουμε λίγο. Πάντα στην πορεία θα ξέρεις αν άξιζε να «χαίρεις πολύ», αν έπρεπε να χαρείς σκέτο χωρίς το πολύ, αν θα ξεπεράσει τις προσδοκίες σου η γνωριμία και έπρεπε να χαρείς περισσότερο ή αν, τελικά, εντάξει και λίγη τυπικότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Και στην περίπτωσή μας η πορεία, που χρειάστηκε για να κριθεί η γνωριμία, ήταν πολύ, πολύ σύντομη…

Τέσσερις μέρες και έξι ώρες μετά…

14 Ιανουαρίου του 2023. Ώρα μεσημβρινή, λίγο πριν τις 2μ.μ.. Ο ΠΑΟΚ ανακοινώνει και επίσημα την απόκτηση του Τάισον Μπαρσέλος Φρέντα. Ακολουθεί βιογραφικό και λεπτομέρειες για τη χρονική διάρκεια του συμβολαίου. Αδιάφορες λεπτομέρειες για τα μάτια του μέσου φιλάθλου. Στο γήπεδο τι γίνεται; 18 Ιανουαρίου του 2023. 7.30 απογευματινή η σέντρα στον αγώνα ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκού. Μετά από 68 λεπτά αγώνα ο Ραζβάν Λουτσέσκου ρίχνει τον Βραζιλιάνο στο παιχνίδι. Χοντρικά, θα έλεγες ήταν γύρω στις 9μμ. 103 ώρες μετά την ανακοίνωση. 103 ώρες μετά το «χαίρω πολύ».

Αυτό ήταν. 103 ώρες και δυόμισι λεπτά μετά έγινε ξεκάθαρα αντιληπτό πόσο σημαντική θα ήταν, εντέλει, αυτή η γνωριμία. Ο Τάισον σκοράρει το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ απέναντι στον Παναθηναϊκό και η Τούμπα υποδέχεται έναν νέο ήρωα. Συνήθως σφίγγει τη γροθιά και πανηγυρίζει με το ένα χέρι ψηλά – παγκόσμιο σύμβολο κατά του ρατσισμού και πάντα επίκαιρο. Ευκαιρία να μνημονεύσουμε τα λόγια του, γιατί αξίζει να μην τα ξεχνάμε ποτέ! «Σε μια ρατσιστική κοινωνία, δεν αρκεί να μην είμαστε ρατσιστές, πρέπει να είμαστε αντιρατσιστές!».

Ας επιστρέψουμε, όμως, στην Τούμπα. Για εκείνο το βράδυ και για τη δουλειά που έπιασαν οι στατιστικολόγοι. Το γρηγορότερο γκολ παίκτη που ΠΑΟΚ που μπαίνει ως αλλαγή στο ντεμπούτο του. Ο γηραιότερος παίκτης που έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. 35 χρονών και 5 ημερών ήταν εκείνο το βράδυ. Γέρασε κι άλλο από τότε. 35 χρονών, εφτά μηνών και 18 ημερών ήταν όταν πέτυχε δύο γκολ στη Μίντιλαντ τον περασμένο Αύγουστο. 36 χρονών και 15 ημερών όταν έδωσε δύο ασίστ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. 36 ετών και 19 ημερών όταν ανανέωσε για ένα ακόμα χρόνο το συμβόλαιό του με τον ΠΑΟΚ. 36 ετών, τεσσάρων μηνών σήμερα.

Η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Όπως το 48: Οι συμμετοχές του. Το 13: Οι ασίστ του. Το 6: Τα γκολ του. Το 1: Η θέση που θέλει να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ.

Ε, ένα «χαίρω πολύ» είναι αυτό. Πες το κι ας πέσει κάτω…