Κάτι σαν τη Formula 1…

Κι εκεί που μέχρι πριν δύο εβδομάδες αναρωτιόμασταν αν η νίκη σε ντέρμπι είναι κάτι που τρώγεται, το 2 στα 2 είναι γεγονός.

Μετά την ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ «καθάρισε» και τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι που δέκα λεπτά και κάτι ψιλά αποδείχθηκαν αρκετά.

Η τρελή εκκίνηση που με δύο γκολ στις δύο πρώτες (και μοναδικές για το α΄ μέρος) τελικές προς την εστία καταγράφουν το απόλυτο, ο ακόμα πιο παρανοϊκός αέρας και το ανεξήγητα μουδιασμένο 2ο μέρος συνοψίζουν τα όσα είδαμε χθες (6/4).

Η γεύση που άφησε το ντέρμπι της Τούμπας συνδέεται ίσως με μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές νίκες της σεζόν, μιας χρονιάς δηλαδή με πολλά σκαμπανεβάσματα, αβεβαιότητα και στιγμές που ενίοτε γέρνουν και υπέρ μας.

Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να μπει με ορμητικό τρόπο κόντρα στον Ολυμπιακό, μια ορμή που όμως νομίζω δεν του επέτρεψε να ισορροπήσει στη συνέχεια το παιχνίδι, να κυκλοφορήσει την μπάλα με ηρεμία, να παίξει ορθολογικά. Αυτό επιβεβαιώνουν άλλωστε και οι παρατηρήσεις του Ραζβάν Λουτσέσκου στο πρώτο ημίχρονο.

Βέβαια αυτά τα στοιχεία έλλειψαν στα περισσότερα παιχνίδια της φετινής σεζόν και εδώ που φτάσαμε… τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!

Σημασία στο τέλος της ημέρας έχουν οι τρεις πόντοι στο σακούλι και το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ νίκησε για δεύτερη διαδοχική φορά σε ένα ντέρμπι που μπροστά έμπαινε το πρέπει.

Επικράτησε σε ένα παιχνίδι που έπρεπε να φτάσει νικηφόρα στο τέλος του δρόμου, ανεξαρτήτως του τι θα προηγηθεί. Η εκκίνηση και ο τερματισμός είχαν μόνο αξία.

Κάτι σαν τη Formula 1 εν ολίγοις, μόνο που εκεί η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις κι ο ΠΑΟΚ δυστυχώς φέτος δεν τις διαθέτει σε μεγάλο βαθμό.

Κι αυτό γιατί την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο είναι τόσα πολλά τα κύματα τα οποία τον πήγαιναν από τον βυθό στην επιφάνεια του νερού, με αποτέλεσμα τώρα να λείπει σε πολλές στιγμές το καθαρό μυαλό.

Σαν να θέλει να φτάσει άμεσα στο αποτέλεσμα. Να τελειώσει τη δουλειά και να βρεθεί το συντομότερο δυνατόν από τη γη στο φεγγάρι.

Κρίνοντας όμως μια ομάδα που πνευματικά παλεύει να ισορροπήσει, πρέπει να είμαστε δίκαιοι πιστώνοντας της πως είναι αυτή που τη δεδομένη στιγμή, έχει κατορθώσει να μπει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα play off.

Πετυχαίνοντας δύο νίκες που πραγματικά τα είχαν όλα! Άσπρη κατάληξη και μερικές νότες μαύρου ενδιάμεσα, μα πάνω από όλα βάφτηκαν ασπρόμαυρες!

Πώς θα γινόταν αλλιώς; Αν βλέπαμε κάτι λιγότερο σύνθετο ίσως να μην ήταν αυτό που μας έχει συνηθίσει αυτή η ομάδα έως σήμερα.

Αυτό το σύνολο που σήμερα φαντάζει να έχει το πλεονέκτημα για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης, ανεξαρτήτως αν δεν την κρατάει τώρα στα χέρια της κάτι που απορρέει συγκριτικά και με την εικόνα των ανταγωνιστών.

Όπως και να έχει όμως, υπάρχει ακόμη δρόμος για να διανύσει και αν εμείς έστω σε φιλολογικό επίπεδο μπορούμε να χρίσουμε κάποιον με τον τίτλο του φαβορί, τότε εντός αποδυτηρίων αυτό δεν επιτρέπεται να το πιστέψει κανένας.