Η συνέντευξη... ζωής του Μυστακίδη: «Μάτωνα για τον ΠΑΟΚ, ποδοσφαιρικός μου πατέρας ο Τούντορ!»

Λένε πως όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει... Και σίγουρα στην περίπτωση του Γιάννη Μυστακίδη, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε.

Παρ' όλα αυτά, με το χαμόγελο πάντα στα χείλη και παρά τις δυσκολίες πάλεψε, καθιερώθηκε στην αγαπημένη του ομάδα, τον ΠΑΟΚ, αγωνίστηκε και στον Παναθηναϊκό και γενικώς σταμάτησε το αγαπημένο του άθλημα στα 30 του χρόνια, γεμάτος.

Ο Έλληνας άσος, μίλησε στο SDNA στην συνέντευξη της ζωής του, για όλους και για όλα...

Ξεκινώντας, αναφέρθηκε στην δύσκολη απόφαση να σταματήσει το ποδόσφαιρο:

«Είναι μία πολλή δύσκολη απόφαση, μία απόφαση που αργά ή γρήγορα θα την πάρουν όλοι οι ποδοσφαιριστές, το δύσκολο με την περίπτωσή μου είναι η ηλικία και ο λόγος που παίρνω αυτή την απόφαση , δηλαδή οι πολλοί τραυματισμοί που δεν με άφησαν να συνεχίσω και να δείξω αυτά που έδειξα ότι μπορώ να κάνω στον ΠΑΟΚ. Είναι μία δύσκολη απόφαση, αλλά στη ζωή έχω μάθει να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες και να είμαι ρεαλιστής».

Στο ξεκίνημα της κουβέντας, ο Γιάννης Μυστακίδης αναφέρθηκε στην μετακόμισή του από την Ελλάδα στη Γερμανία σε ηλικία 15 ετών για λογαριασμό των ακαδημιών των Χόφενχαιμ και Φράιμπουργκ, λέγοντας:

Σχολείο για εμένα η Γερμανία

«Αυτό το βήμα με βοήθησε να γίνω αυτό που είμαι τώρα και σαν ποδοσφαιριστής και σαν άνθρωπος, καθώς από τα 15 μου χρόνια που έζησα μόνος στο εξωτερικό με την στήριξη της οικογένειάς μου, η σχολή της Φράιμπουργκ και ειδικά της Χόφενχαιμ ήταν το έναυσμα για να μπορέσω να φτάσω ψηλά. Όσον αφορά το ποδοσφαιρικό κομμάτι, είχαμε γυμναστές και εκπαιδευτές συνεχώς από πάνω μας, ενδιαφέρονταν για το πως πηγαίναμε στο σχολείο, μας παρείχαν ψυχολογική αποκατάσταση, ήταν όλα στην εντέλεια. Αυτά τα χρόνια ήταν που με βοήθησαν να εξελιχθώ από μικρός».

- Επιστρέφεις στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, κάνεις προετοιμασία με Άγγελο Αναστασιάδη και μετέπειτα φεύγεις δανεικός στον Πιερικό πακέτο με τον Γιαννούλα. Τι θυμάσαι από το καλοκαίρι του 2014;

«Ο μόνος λόγος που επέστρεψα στην Ελλάδα ήταν ο ΠΑΟΚ και η οικογένεια Σαββίδη. Ακολούθησα το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας καθώς είχε παρθεί από νωρίς η απόφαση να φύγουμε δανεικοί. Από κάθε διαδικασία προσπαθούσα να αποκομίσω πράγματα, να μαθαίνω και να ακούω από τους μεγαλύτερους και τον κύριο Άγγελο σαν... σφουγγάρι.

Βλέπαμε σαν δάσκαλο τον Άγγελο Αναστασιάδη

Στη συνέχεια πήγα δανεικός στον Πιερικό, ήταν μία δύσκολη σεζόν, σε μία Β' Εθνική πολύ πιο δυνατή από σήμερα. Τα έδωσα όλα ώστε να βοηθήσω την ομάδα, ήταν μία διαδικασία που έπρεπε να περάσω για να παίξω στον ΠΑΟΚ, ασχέτως αν πίστευα ότι θα συμβεί κατευθείαν. Πιστεύω ότι με τον Γιαννούλη είχαμε κάνει την διαφορά στην δεύτερη κατηγορία».

- Τί θυμάσαι από τον Άγγελο Αναστασιάδη;

«Ήταν ένας προπονητής που τον βλέπαμε σαν δάσκαλο. Ότι έλεγε, είτε σοβαρά είτε χιουμοριστικά, προσπαθούσα να το αφουγκραστώ».

- Επιστρέφεις στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 2015 με Ίγκορ Τούντορ στον πάγκο, ο πρώτος προπονητής που σε πίστεψε τόσο πολύ... Και μία δύσκολη σεζόν μπροστά, με μεγάλες νίκες όπως στη Ντόρτμουντ όπου κάνεις μεγάλο παιχνίδι και ασίστ, αλλά και κακές στιγμές:

«Για τον Τούντορ, μπορώ να τον περιγράψω με δύο λέξεις. Ποδοσφαιρικός μου πατέρας. Καθώς όταν είσαι σε μία ομάδα που έχει επιθετικούς τους Μπερμπάτοφ, Αθανασιάδη, Γκάρι Ροντρίγκες, Μακ και Λούκας και σε πιστεύει τόσο πολύ ώστε να φτάνεις να παίζεις βασικός, είναι κάτι σπουδαίο, ειδικά για εμένα που ήρθα από τον Πιερικό. Με πίστεψε πολύ και ουσιαστικά έκανα την πρώτη μου μεγάλη χρονιά στον ΠΑΟΚ χάρη σε αυτόν. 

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ πριν το ματς με την Ντόρτμουντ, ποδοσφαιρικός πατέρας ο Τούντορ

Θα σου πω μία ιστορία από το ματς κόντρα στη Ντόρτμουντ. Γενικώς τις ημέρες των αγώνων προσπαθώ να κοιμάμαι το μεσημέρι για να είμαι ξεκούραστος τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Εκείνη την ημέρα του αγώνα στη Βεστφαλία, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου από την υπερένταση.

Και μία Ντόρτμουντ που τότε πήγαινε... τραίνο, ήταν φανταστική. Τι να πρωτοπώ γι' αυτό το ματς, όταν βλέπω ξανά το παιχνίδι και τα highlights μου μοιάζει σαν ψέμα. Ήταν ένα ονειρεμένο ματς, κερδίσαμε, έκανα την ασίστ βοηθώντας την ομάδα και είχαμε πάρα πολύ κόσμο που ήρθε και μας στήριξε, ήταν φανταστικός. Θα το θυμάμαι για πάντα».

- Τί κράτησες από τα όσα σου έλεγαν οι πιο έμπειροι συμπαίκτες σου, όπως ο Μπερμπάτοφ;

«Όλοι οι μεγάλοι παίκτες του ΠΑΟΚ τότε βοηθούσαν τους νεότερους. Γενικώς από τον Μπερμπάτοφ δεν έπαιρνες εύκολα... κουβέντα, οπότε προσπαθούσα από τα λίγα που λέει να πάρω πολλά. Βέβαια υπήρχαν και άλλα έμπειρα παιδιά, όπως ο Κλάους, ο Τζιόλης, ο Γλύκος, ο Λούκας αλλά και ο Σαλπιγγίδης που έφυγε μετά την προετοιμασία που ασχολούνταν μαζί μας και μας βοήθησαν πολύ».

- Η επόμενη σεζόν, 2016-2017, βρίσκει τον ΠΑΟΚ στα προκριματικά του Champions League με προπονητή τον Βλάνταν Ίβιτς, την φουρνιά Μάτος, Βαρέλα, Κρέσπο, Πρίγιοβιτς κλπ να έρχεται και την μεγάλη πρόκληση απέναντι στον Άγιαξ. Και είμαι σίγουρος ότι ακόμα σε... στοιχειώνει εκείνο το δοκάρι κόντρα στους Ολλανδούς στην Τούμπα...:

Προπονητάρα ο Ίβιτς, αλλά αυτό το γόνατο...

«Μία σεζόν φουλ ΠΑΟΚ για γερά νεύρα. Ξεκινάμε την σεζόν με προπονητή τον Βλάνταν Ίβιτς, προπονητάρα. Ότι σου έλεγε, είναι αυτό. Ξεκίνησα ως τέταρτος εξτρέμ στην προετοιμασία και ο Βλάνταν μου είπε ''δούλεψε σκληρά για να πάρεις φανέλα βασικού''. Μετά από ενάμιση-δύο μήνες είχα πάρει φανέλα βασικού και έκανα 32 ματς με έξι γκολ και έξι ασίστ μέχρι να τραυματιστώ τον Απρίλιο με τον χιαστό.

Ήταν μία σεζόν που με ανέβασε πάρα πολύ, η δεύτερη συνεχόμενη στον ΠΑΟΚ με μεγάλα ματς και ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με σπουδαίες νίκες όπως στην έδρα της Φιορεντίνα, με ασίστ και ισοπαλία σε αυτήν της Σάλκε. Ήταν μία χρονιά που πίστευα πως αν συνέχιζα έτσι και δεν τραυματιζόμουν θα με απογείωνε. Μάλιστα είχα μιλήσει ήδη με τον Σκίμπε και θα ήμουν στις επιλογές της άνοιξης για την Εθνική, αλλά ο χιαστός που έπαθα τον Απρίλιο μου στέρησε τα πάντα.

Ξέχωρα του τραυματισμού, για εμένα η συλλογή τίτλων που κάνει ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, άρχισε από εκείνη τη φουρνιά του Ίβιτς, το 2017. Εκεί γύρισε το κουμπί και άλλαξε η ιστορία. Αρχής γενομένης από την κατάκτηση του κυπέλλου στον Βόλο με την ΑΕΚ. Η πορεία που κάναμε μέχρι να φτάσουμε εκεί ήταν φανταστική και για εμένα και για την ομάδα. Πρόκριση με γκολ μου στη Ξάνθη, τεσσάρα στον Παναθηναϊκό και μετά η νίκη επί της ΑΕΚ.

Ήταν δύσκολο να το βλέπω από την κερκίδα και να μη μπορώ να βοηθήσω και είχα πολύ περισσότερο άγχος. Αλλά το να παίρνεις έναν τίτλο μετά από τέτοια χρονιά, και ας ήμουν τραυματίας, με έκανε πάρα πολύ χαρούμενο».

- Ακολουθεί το διάστημα αποκατάστασής σου αλλά και ο ερχομός του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ποια ήταν η πρώτη σας συζήτηση;

Με πίστευε ο Λουτσέσκου, φοβήθηκα μετά το χειρουργείο του χιαστού

«Ο Λουτσέσκου με πίστευε πάρα πολύ, επικοινωνήσαμε μόλις ήρθε στην ομάδα και μάλιστα με πήρε μαζί με την αποστολή να κάνω την αποκατάσταση στην προετοιμασία. Το χειρουργείο δυστυχώς δεν πήγε καλά, το πόδι μου είχε πολλές υποτροπές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τον πρώτο μήνα δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τον φόβο, καθώς νομίζαμε πως είχα μικρόβιο στο πόδι, είχε πρηστεί και κάναμε μεγάλο αγώνα να το επαναφέρουμε. Η αποκατάσταση ήταν δύσκολη και επίπονη, γενικώς όλα πήγαν στραβά μετά το χειρουργείο».

- Και μετά, μία ακόμη σπουδαία ομάδα στην καριέρα σου, ο Παναθηναϊκός, για το εξάμηνο του 2018... Πώς το έζησες;

«Είναι πολύ τιμητικό να φοράς την φανέλα του Παναθηναϊκού, ενός τεράστιου συλλόγου, φορώντας και μάλιστα το «9» στην πλάτη στα 23 σου έτη και μετά από τραυματισμό. Ο κύριος Ουζουνίδης με πίστεψε και στήριξε πολύ και του είμαι ευγνώμων.

Το καλύτερο βέβαια ήταν άλλο. Στην πρώτη μας προπόνηση μαζί με τον Κάτσε, είχαν έρθει κάποια παιδιά από την Θύρα 13. Στην αρχή τρομάξαμε με τον Έργκους, αλλά όταν καταλάβαμε τον λόγο που ήρθανε, δηλαδή να μας εκφράσουν την στήριξή τους και ήταν κάτι πολύ όμορφο, δεν θα το ξεχάσω ποτέ!».

- Στη συνέχεια, ο δανεισμός στον ΠΑΣ Γιάννινα μαζί με τον Κλάους το τελευταίο εξάμηνο της χρονιάς και μετά στην Πολωνία και την Γκόρνικ. Τί σου έχει μείνει;

Γιάννης Πετράκης, δάσκαλος...

«Πριν από τον ΠΑΣ, υπήρξαν συζητήσεις με το νέο τότε προπονητή του Παναθηναϊκού, Γιώργο Δώνη αλλά και το Νίκο Νταμπίζα ώστε να παραμείνω στον Παναθηναϊκό, με ήθελαν πολύ και είχαν ένα πρότζεκτ με Έλληνες νεαρούς παίκτες, αλλά τελικά δεν τελεσφόρησε. Έτσι, πήγα στον ΠΑΣ, μία ιστορική ομάδα που πάντα παλεύει για το καλύτερο με τον κόσμο της. Είχα προπονητή τον Γιάννη Πετράκη, από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους του ελληνικού ποδοσφαίρου, κάνει τρομερή δουλειά και το δείχνει και με τον Παναιτωλικό. Κέρδισα πάρα πολλά από αυτόν, σε πολλά κομμάτια. Με βοήθησε πολύ κυρίως... εγκεφαλικά. Δάσκαλος!

Όσο για την Γκόρνικ, πήγα από το νέο έτος εκεί, με ήθελαν πολύ από το καλοκαίρι αλλά τελικά πήγα στη Πολωνία τον Γενάρη. Ήθελα πολύ να φύγω στο εξωτερικό γιατί είχα πολλές δυσκολίες στα Γιάννενα. Έτσι πήγα δανεικός, ένα άλλο κεφάλαιο με διαφορετικά κίνητρα και προσπαθώντας να βρω τα πατήματά μου. Ήταν μία δύσκολη περίοδος καθώς ήμουν σε ξένη χώρα, που κάνει πολύ κρύο και το μουντ των πολιτών της... συμβαδίζει με τον καιρό. Δυσκολεύτηκα αρκετά και δεν το περίμενα. Στα τελευταία ματς δεν αγωνίστηκα γιατί τραυματίστηκα αλλά πετύχαμε τον στόχο μας. Ήταν μία ωραία εμπειρία».

- Και μετά, στον Βόλο του Αχιλλέα Μπέου...

«Είναι ο άνθρωπος που με έπεισε να πάω στον Βόλο. Με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο, ήμασταν σε συχνή επικοινωνία. Τρομερός γνώστης του αθλήματος, σαν παράγοντας ξέρει πολλά κιλά μπάλα και το έχει δείξει σε όλες τις ομάδες που ασχολήθηκε και ασχολείται. Δεν είναι καθόλου εύκολο να συνεργάζεσαι μαζί του, αλλά έχω μόνο καλά πράγματα να θυμάμαι από αυτόν και τον Βόλο.

Ξέρει πολλή μπάλα ο Μπέος...

Μετά από ένα εξάμηνο πήγα στην Ολλανδία και τη Ντε Γκράαφσαπ και πηγαίναμε φουλ για άνοδο, ήμασταν στο +8 από τον τρίτο και θα παίρναμε το εισιτήριο για την Eredivisie. Έρχεται ο covid, κλείνουν όλα και μας ενημερώνουν όταν αποφασίζεται ότι θα ξαναπαιχτεί ποδόσφαιρο ότι το πρωτάθλημά μας διακόπτεται οριστικά και ότι μένουμε στην δεύτερη κατηγορία.

Παραμένω το καλοκαίρι στην ομάδα καθώς θα είχα πιο σημαντικό ρόλο αλλά δεν εν τέλει τα πράγματα πήγαν αλλιώς και γύρισα το 2021 στην Ελλάδα.

- Το μεγάλο κεφάλαιο της Super League 2...:

Super League 2, το μεγαλύτερό μου λάθος...

«Γύρισα για λογαριασμό της Ξάνθης... Το μεγαλύτερό μου λάθος ήταν ότι επέστρεψα στην Β' Εθνική της Ελλάδας, απ' όλες τις απόψεις. Για όποιον έχει δει το ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠ «Χάος», θα καταλάβει πολλά. Είναι ένα πρωτάθλημα που οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές δεν έχουν καμία βοήθεια, ούτε οικονομικά ούτε σε περίπτωση τραυματισμού τους, κάλυψη μηδέν. Θέλω να ξεχάσω όλα μου τα χρόνια στην Super League 2».

- Τί ακολουθεί για τον Γιάννη Μυστακίδη μετά την απόσυρσή του;

«Θα συνεχίσω να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο που αγαπώ από διαφορετικό πόστο. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από το άθλημα. Ήδη το τελευταίο διάστημα που είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω, ο αδερφός μου Πόλυς που είναι μάνατζερ βλέπουμε πολλά παιχνίδια μαζί και αφουγκράζομαι πως αντιλαμβάνεται ο κλάδος το ποδόσφαιρο. Θέλω να πάρω πτυχία πάνω σε αυτό. Βλέπω τον εαυτό μου σίγουρα σε κάποια ομάδα».

- Παρακολουθείς τον ΠΑΟΚ και το πρωτάθλημα;

«Παρακολουθώ όλα τα ματς του ΠΑΟΚ, πηγαίνω στην Τούμπα. Η περσινή σεζόν για την ομάδα ήταν μαγική, κανείς δεν το περίμενε, αυτό το κάνει ακόμη πιο γλυκό, ειδικά στην έδρα του Άρη... Παντελονάτο. Φέτος βλέπουμε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα, έρχονται σπουδαίοι παίκτες και οι ομάδες ενισχύονται και ανεβάζουν τα μπάτζετ».

- Ποιους Έλληνες ξεχωρίζεις;

«Ο Κωστούλας με το ποδοσφαιρικό θράσος που έχει στα 17 του, δείχνει πως θα κάνει σπουδαία καριέρα. Για τον Κωνσταντέλια και τον Κουλιεράκη τι να πω, είναι παικταράδες, έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους. Επίσης ο Μουζακίτης, κομπιούτερ στην μεσαία γραμμή, ή ο Ιωαννίδης που τον βλέπει η Premier League.

Θέλω να σταθώ κάπου. Ο ΠΑΟΚ έχει απίθανες ακαδημίες, θα το καταλάβει όποιος πάει να δει τα παιχνίδια τους, έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Δείτε παιδιά όπως ο Τασιούρας, έχει όλα τα φόντα να γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής. Και όλα αυτά στις ακαδημίες, είναι έργο Ιβάν».

- Πώς ήταν η σχέση σου με την οικογένεια Σαββίδη;

«Αυτή η οικογένεια από τον Ιβάν μέχρι τον Γιώργο, με πίστεψε πάρα πολύ, τους χρωστάω μεγάλο κομμάτι της καριέρας μου. Θα τους έχω πάντα στην καρδιά μου, τους αγαπώ πολύ».

- Ο κόσμος του ΠΑΟΚ σου έδειξε μεγάλη αγάπη όταν ανακοίνωσες την αποχώρησή σου από τα γήπεδα. Πώς την εισέπραξες;

«Αυτό που ξεχώρισε ο κόσμος του ΠΑΟΚ σε εμένα ήταν ότι μάτωνα συνεχώς την φανέλα με τον Δικέφαλο, κυριολεκτικά. Δεν φοβόμουν ποτέ όταν έμπαινα στο γήπεδο, έχοντας στο πλευρό μας αυτόν τον φανταστικό κόσμο, ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω».

Τέλος, ο Γιάννης Μυστακίδης ρωτήθηκε για διάφορα πρόσωπα που σημάδεψαν την καριέρα του, απαντώντας με λίγες λέξεις...

Άγγελος Αναστασιάδης, δάσκαλος.
Ιγκόρ Τούντορ, ποδοσφαιρικός πατέρας.
Βλάνταν Ίβιτς, η καθιέρωσή μου.
Ραζβάν Λουτσέσκου, σκληρός...
Γιάννης Πετράκης, καθηγητής.
Μαρίνος Ουζουνίδης, επαναστάτης!
Αγαπημένος συμπαίκτης, Κλάους Αθανασιάδης και ο πιο απόμακρος και... βαρύς, Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ.

*Ευχαριστούμε πολύ το μαγαζί «HYPE» στην Τούμπα για την όμορφη φιλοξενία...

Πηγή: sdna.gr