ΠΑΟΚ: Στο ζύγι της σεζόν, θα μπουν όλα

Δεν ήταν ένα εύκολο βράδυ στην Τούμπα... Ήταν μία κακή, με όλη τη σημασία της λέξης, ήττα που οφείλει να του αφήσει κάτι. Αν έχεις ενσυναίσθηση της κατάστασης, δεν μπορεί παρά να σου τσίγκλησε τον εγωισμό η εικόνα στο φινάλε. Και δεν έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό αλλά με το γεγονός ότι επέτρεψες εσύ, μέσα από τη δική σου εικόνα, να συμβεί όλο αυτό στην έδρα σου από τον μεγάλο αντίπαλό σου. Γνωρίζοντας πόσο πολύ το θέλει και πόσο θα επιδιώξει να το πετύχει, θέλοντας ενδεχομένως να διορθώσει εν μέρει και τα δικά του κακώς κείμενα. Ακόμη και σε επίπεδο εντυπώσεων δεδομένης της δικής του εσωστρέφειας. Ακόμη και ως αντίδραση για τον αποκλεισμό στο Κύπελλο...

Προφανώς και μία ήττα δεν μπορεί να μουντζουρώσει την προσπάθεια μιας ολόκληρης σεζόν που θα κριθεί στο φινάλε της, αρκεί να θυμάται κανείς από που ξεκίνησε, τί πέτυχε και εν τέλει που έφτασε. Μια σεζόν κρίνεται ως πετυχημένη ή μη μέσα από τρεις βασικούς άξονες:

1. Τους στόχους που θέτεις στην αρχή της [πρωτάθλημα, Κύπελλο και ευρωπαϊκή πορεία]. Και ο πρώτος χάθηκε από νωρίς, το Κύπελλο αποτελεί το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της σεζόν και ενδεχομένως το βαρόμετρο ως προς το τελικό πρόσημο. Το ευρωπαϊκό ταξίδι θα αποτελεί ένα παράσημο για τη χρονιά που του ανήκει και η αλήθεια είναι πως το πάλεψε μέχρι τέλους αλλά «ξεθωριάζει» εύκολα στη μνήμη των πολλών. Λίγοι θα θυμούνται πως έγινε η διαχείριση και εν τέλει τι θυσίασε ο ΠΑΟΚ για να φορά μέχρι Απρίλη μήνα το ευρωπαϊκό του κοστούμι. Καλώς ή κακώς συμβαίνει, σαν μία ωραία παρένθεση έντονων στιγμών που τον ψήλωσαν λίγο παραπάνω...

2. Τη διαχείριση. Ξεκινώντας από τα βασικά, δεν νοείται για μία ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ να μην τίθεται στόχος πρωταθλητισμού. Ακόμη κι αν θεωρητικά το πλάνο πάει στράφι, κρίνεσαι για τη μετέπειτα διαχείρισή του. Και η αλήθεια είναι πως για μία ομάδα που έμοιαζει να μην έχει σφυγμούς τέλη Νοέμβρη, το comeback και ο τρόπος με τον οποίο επανήλθε μεσούσης της σεζόν, δείχνει πολλά και αφήνει παρακατάθηκη ως προς τα λάθη που πρέπει να αποφευχθούν στο μέλλον.

3. Τις απαιτήσεις του κόσμου αλλά και του ίδιου του κλαμπ από τον εαυτό του. Προφανώς ως προς το πρώτο σκέλος, είναι εύκολο να υποστηρίξει κανείς πως ο κόσμος θα απαιτεί πάντα ένα κλειστό συμβόλαιο επιτυχίας και τίτλων από την ομάδα του, με την υποσημείωση πως τουλάχιστον φέτος, μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα στην πράξη. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσες φορές η Τούμπα χειροκρότησε στο τέλος, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια, όπως συνέβη στον αποκλεισμό με τη Μαρσέιγ και όπως συνέβη και εχθές, ως προς το τί έκαναν επί 90 λεπτά παιχνιδιού οι φίλοι του ΠΑΟΚ...

Προφανώς ο εκνευρισμός στο post game του αγώνα αφορά το δεύτερο σκέλος της συζήτησης γιατί υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις. Και από το χθεσινό παιχνίδι υπήρχαν απαιτήσεις. Και από την ενόχληση που απορρέει από το κλαμπ, είναι σαφές πως υπάρχουν απαιτήσεις και του κλαμπ από τον εαυτό του. Και προφανώς αν ανταποκρίνεσαι ή μη σε συγκεκριμένες απαιτήσεις, θα προσμετρηθούν στο ζύγι της σεζόν...

Και μπορεί τα playoffs να φάνταζαν ως μία διαδικασία συντήρησης για τον ΠΑΟΚ με φόντο τον τελικό καθώς είναι και «λαβωμένος» από τις τόσες απουσίες, από τη στιγμή όμως που δεν έχει «κλειδώσει» τη δεύτερη θέση, οφείλει να ζήσει και πάλι σε συνθήκες πίεσης δεδομένου πως τα εφτά παιχνίδια χωρίς νίκη δεν λειτούργησαν ως «καμπανάκι» και να αντιμετωπίσει με απόλυτη σοβαρότητα το εκτός έδρας ματς στα Γιάννενα. Για αρχή...

Σαφώς και ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να κάνει ευκολότερη τη ζωή του και να προετοιμαστεί για τον τελικό όπως θα ήθελε αλλά οφείλει στην παρούσα φάση πρωτίστως να διαχειριστεί τον εαυτό του. Και τα λάθη του. Τα υπόλοιπα, μετά τον τελικό...