Ο Kenneth Barlow στις ασπρόμαυρες ιστορίες

Τον άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του άρρηκτα με τη χρυσή εποχή του μπασκετικού ΠΑΟΚ...

Δεν είναι καθόλου εύκολο να καλύψεις με ένα κείμενο την καριέρα και την προσφορά ενός ανθρώπου που κέρδισε Κύπελλο Πρωταθλητριών, δύο Κύπελλα Κυπελλούχων, πέντε εθνικά πρωταθλήματα και τρία εθνικά κύπελλα, αλλά κυρίως ενός παίκτη που πρόσφερε το καλύτερο που μπορούσε στον ΠΑΟΚ και αγαπήθηκε γι'αυτό από τον λαό του.

Ο Κεν έγινε draft για τους Lakers όταν αποφοίτησε από το Νοτρ Νταμ στο 1986, αλλά προτίμησε αμέσως να φύγει για την Ευρώπη, όταν έμαθε ότι προοριζόταν για τους Χοκς στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής που σχεδίαζαν οι διοικήσεις των δύο ομάδων. Τέλος καλοκαιριού του '86 εμπλέκεται σε ένα σοβαρό τροχαίο, μαζί με τον συμπαίκτη του στο Νοτρ Νταμ Ντέιβιντ Ρίβερς (αργότερα παίκτη του Ολυμπιακού), τον οποίο και γλιτώνει από βέβαιο θάνατο...

Πρώτος σταθμός του το Μιλάνο, για την (τότε) Ολύμπια / Τρέισερ, όπου έμεινε ένα χρόνο, και στέφθηκε Πρωταθλητής Ιταλίας, αλλά και Πρωταθλητής Ευρώπης, παρέα με τον Μπομπ Μάκαντου. Στη συνέχεια μετακομίζει στο Τελ Αβίβ και αγωνίζεται για την ισόβια πρωταθλήτρια Ισραήλ, Μακάμπι, στην οποία κερδίζει τρια συνεχόμενα Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα – παρέα με τον φοβερό και τρομερό τότε Kέβιν Μαγκί.

Το 1990, τον ανακαλύπτει ο Ντράγκαν Σάκοτα για τον ΠΑΟΚ, ως αντικαταστάτη του Ίρβινγκ Τόμας (που είχε παίξει στην ουσία μόνο για ένα ημίχρονο της 1ης αγωνιστικής του νέου πρωταθλήματος, εναντίον της αεκ εκτός έδρας, σε ματς που διακόπηκε στο ημίχρονο λόγω επεισοδείων. Στον ΠΑΟΚ γίνεται επιτέλους ο βασικός ξένος της ομάδας του, βγαίνοντας από τη σκιά του «δεύτερου» πίσω από Μάκαντου και Μαγκί, μένει για τρία χρόνια και συνδέεται με:

- Την κατάκτηση του Κυπελλούχων στη Γενεύη το 1991,

- Την κατάκτηση του Πρωταθλήματος του 1992,

- Την παρουσία του σε έναν ακόμη ευρωπαϊκό τελικό, αυτόν της Ναντ πάλι για το Κυπελλούχων.

Πρώτο του ματς μια ήττα από τον άρη με 85-89 στις 6/10/1990. Γρήγορα ενσωματώνεται στην ομάδα και δείχνει τα πρώτα δείγματα του τεράστιου ταλέντου αλλά και της εμπειρίας του. Παίζοντας σαν τεσσάρι, η προσφορά του είναι τεράστια τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση, με κορυφαίο του παιχνίδι τον πρώτο ημιτελικό με τη Δυναμό Μόσχας (95-82) για το Κυπελλούχων όπου σημείωνει 25 πόντους (Πρέλεβιτς 30).

Στον τελικό της Γενεύης, παρά το γεγονός ότι από νωρίς στο β' ημίχρονο φορτώνεται με τέσσερα φάουλ, παίζει και για τους αποβληθέντες (με 5 φάουλ) Φασούλα και Παπαχρόνη. Η τεράστια εμπειρία του φαίνεται στις εύστοχες βολές που μας έδωσαν το προβάδισμα(74-72), αλλά και στο τελευταίο καλάθι του τελικού, που έδωσε στον ΠΑΟΚ το πρώτο ευρωπαϊκό Κύπελλο της ιστορίας του (οι έξι τελευταίοι πόντοι του τελικού ήταν όλοι δικοί του).

Ο Κεν ολοκληρώνει τον τελικό με 20 πόντους (Πρέλεβιτς 31), με φοβερά ποσοστά ευστοχίας για τελικό (4/6 βολές, 8/13 δίποντα, 0/1 τρίποντο), 4 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα.

Η σεζόν δεν κλείνει καλά: χάνουμε το Κύπελλο στο ΣΕΦ από τον Πανιώνιο 73-70 (πρώτος σκόρερ με 20 πόντους), αλλά και το Πρωτάθλημα σε εκείνη τη δραματική σειρά αγώνων με τον άρη... Ο Κένι στο τρίτο καθοριστικό ματς της σειράς κάνει εκείνη τη λανθασμένη επαναφορά και χάνουμε 80-81 (ενώ προγούμασταν 80-76, 16 δεύτερα πριν το τέλος)... Το τραγικό λάθος του Φασούλα στο τελευταίο ματς της σειράς επισκιάζει το λάθος του Κένι – αλλά όπως και να'χει χάθηκε ένα Πρωτάθλημα που μας άξιζε. O Ken κλείνει τη χρονιά με 18,2 π. μέσο όρο ανά παιχνίδι.

Η επόμενη χρονιά είναι μια από τις καλύτερες της ιστορίας μας, συνοδεύεται από την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και φυσικά, η συνεισφορά του Κέν είναι τεράστια. Προπονητής μας πλέον ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Από την αρχή σχεδόν της χρονιάς φαίνεται ότι θα είμαστε το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου – ειδικά μετά την νίκη επί του συμπολίτη το Δεκέμβριο (με το τρελό τρίποντο του Μπάνε από το κέντρο στην εκπνοή της παράτασης), σε ένα ματς που ο Κεν σκοράρει 28 π. και μαζεύει 11 ριμπάουντ.

Το Φεβρουάριο, ο Κεν πρωτοστατεί στην καθοριστική νίκη επί της Ολύμπια Λιουμπλιάνα με 104-86 (20 π.), που μας οδηγεί για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του Κυπελλούχων. Στον τελικό της Ναντ με τη Ρεάλ, ο Κεν κάνει μια από τις χειρότερες (μέχρι τότε) εμφανίσεις του στον ΠΑΟΚ: 5 πόντοι, με 0/2 βολές, 1/10 (!) δίποντα, 1/3 τρίποντα, και τέσσερα ριμπάουντ. Για μια ακόμη φορά όμως, ένα λάθος του Φασούλα κλέβει την παράσταση (και μαζί το Κύπελλο...)

Ο ευρωπαϊκός τίτλος χάθηκε, αλλά ο εθνικός δε χανόταν με τίποτα: διαδοχικές νίκες επί του άρη (99-93 με 24 π. του Μπάρλοου και 88-77 με 19π.) μας δίνουν σαφές προβάδισμα. Στις 22/4/1992, στο ΣΕΦ, ο ΠΑΟΚ στέφεται πανάξια Πρωταθλητής Ελλάδος, νικώντας εύκολα τον ολυμπιακό 97-82, με τον Κένι να σημειώνει 17 πόντους και να μαζεύει 5 ριμπάουντ. Ο Μπάρλοου ολοκληρώνει τη χρονιά με 19.9 πόντους μέσο όρο.

Την επόμενη χρονιά, η συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με το final four στον πειραιά, επιβάλλει στο Βεζυρτζή να κάνει μεταγραφή επιπέδου ΝΒΑ (πρώτη του επιλογή ήταν ο Χάρισον, ένας παίκτης που την προηγούμενη σεζόν είχε αγωνιστεί στο Σπόρτιγκ...). Έτσι, καταφθάνει ο (πρωταθλητής με τους Μπουλς) Κλιφ Λέβινγκστον, το μεγαλύτερο όνομα που πέρασε από την ομάδα. Η παρουσία δύο εξίσου καλών πάουερ φόργουορντ στην πεντάδα, δημιουργεί ανισορροπίες, και πονοκεφάλους στον Ίβκοβιτς... Μια μεγάλη ήττα από τον άρη του Τάρπλει, μια εξίσου μεγάλη από τον ηρακλή, η ήττα στο Πέζαρο και ακόμη μια στο Περιστέρι δείχνουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει επειγόντως.

Ο Λέβιγκστον φεύγει για λίγες ημέρες για να παραλάβει το δαχτυλίδι του Πρωταθλητή του ΝΒΑ, ενώ ο ΠΑΟΚ δίνει κρισιμότατο παιχνίδι με τη Λιμόζ, την οποία νικά με πολύ άγχος 67-57, και κυκλοφορούν φήμες ότι ο Ντούντα θα ζητήσει αντικατάσταση του Κλιφ. Όταν ο Κλιφ επιστρέφει, ο Ντούντα έχει καταλήξει ότι ο Μπάρλοου πρέπει να γυρίσει στη θέση 3 για να χωρέσουν και οι δύο στην πεντάδα.

Η εικόνα αλλάζει γρήγορα και ακολουθούν εκπληκτικές εμφανίσεις και νίκες μέσα στη Μπολόνια (με την Κνορ), μέσα στο Ζάγκρεμπ (με την Τσιμπόνα) και έτσι συνεχίζουμε μέχρι την ημιτελική σειρά με την κακόμοιρη Ορτέζ: δύο νίκες 103-86 και 81-65 (με τον Κεν να καρφώνει στα μούτρα του πανύψηλου Μουρεσάν – όπως άλλωστε και ο Κλιφ) και ο ΠΑΟΚ είναι στο final four... Ο άμοιρος ο Γκόμεζ (προπονητής της Ορτέζ και αργότερα και δικός μας) θα δηλώσει: «Ούτε οι Μπουλς δεν μπορούν να κερδίσουν στη Θεσσαλονίκη»...

Στο ελληνικό πρωτάθλημα επίσης φαίνεται ότι για άλλη μια χρονιά δεν θα έχουμε αντίπαλο...

Στο ΣΕΦ, στον άτυχο ημιτελικό με την Μπενετόν του Κούκοτς, ο Κεν έχει 14 πόντους (4/5 βολές και 5/8 δίποντα), ενώ στον μικρό τελικό με τη Ρεάλ είναι πρώτος σκόρερ με 20 πόντους.

Στα play-off με τον ολυμπιακό, ο Κεν καταποντίζεται μαζί με όλη την ομάδα: στην εντός έδρας ήττα μας (48-57), όπου χάσαμε το πλεονέκτημα της έδρας, έχει 3 πόντους με 1/3 τρίποντα και χωρίς προσπάθειες για δίποντο ή από τη γραμμή (!) και μόλις ένα ριμπάουντ... Ο Κεν ολοκληρώνει τη χρονιά με 16.5 π. μέσο όρο...

Η καταστροφική σεζόν 1992-93 και τα όσα ακολούθησαν (αποχώρηση Βεζυρτζή, φυγή Φασούλα, κλπ), φέρνει τη διάθεση για ριζικές αλλαγές: ο Ken βρίσκει σπίτι στη Ρέτζιο Καλάμπρια για ένα χρόνο (1993-94) και στην Μπενετόν Τρεβίζο για άλλον ένα (1994-95) με την οποία κερδίζει τους τελευταίους τίτλους της καριέρας του, το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Κύπελλο Ιταλίας του 1995. Εν συνεχεία παίζει ακόμη δύο σεζόν σε μικρότερες ιταλικές ομάδες, την Πιστόια και τη Λιβόρνο, έως το 2000, οπότε και τερμάτισε την πολύ επιτυχημένη καριέρα του σε ηλικία 36 ετών.

Ο Κένεθ ποτέ δεν ξέχασε τον ΠΑΟΚ: πολλές φορές έχει ξαναγυρίσει στη Θεσσαλονίκη και έχουν φιλοξενηθεί στον τύπο (και στο paokmania) δηλώσεις αγάπης και σεβασμού για την ομάδα και τον λαό της. Θα τον θυμόμαστε πάντα σαν ένα θαυμάσιο παίκτη, καλό επαγγελματία, καλό οικογενειάρχη, και έναν πραγματικό φίλο του ΠΑΟΚ.

Ο Κένεθ θα είναι μαζί μας στο μεγάλο φιλικό της Πέμπτης 9/9, με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας,  λαμπρύνοντας με την παρουσία του την διεξαγωγή ενός ιστορικού φιλικού αγώνα.