Μνήμες από τον πρώτο τελικό ...

Στις αρχές της δεαετίας του '80, ο Δικέφαλος με τον Θόδωρο Ροδόπουλο στον πάγκο του χτίζει μια δυνατή ομάδα μπάσκετ η οποία τα επόμενα χρόνια έμελε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα καλαθοσφαιρικά δρώμενα, τόσο της χώρας όσο και της Ευρώπης.

Ο πρώην παίκτης της ΧΑΝΘ και πολύ καλός γνώστης των μυστικών της σπυριάρας μπάλας, ανέλαβε να κάνει πρωταγωνίστρια μια ομάδα που λίγα χρόνια νωρίτερα, τη σεζόν 1976-77, υποχρεώθηκε να δώσει αγώνες μπαράζ με τον Δημόκριτο για να παραμείνει στη μεγάλη κατηγορία! 66-53 με 27 πόντους του Μάνθου Κατσούλη και παραμονή!

Το 1981 λοιπόν ο προαναφερθείς μαζί με τον ακατανόμαστο, συνέθεσαν ένα πολύ δυνατό δίδυμο ψηλών στο οποίο στηρίχτηκε η ομάδα κατά πολύ, στα χρόνια που ακολούθησαν. Εκείνη τη σεζόν (1981-82), με την προσθήκη και του Βαγγέλη Αλεξανδρή (play maker), o ΠΑΟΚ σκαρφαλώνει στην 3η θέση της βαθμολογίας, με 20 νίκες - 6 ήττες και ταυτόχρονο παίρνει το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου, που είχε εξ αρχής οριστεί να γίνει στο Παλέ ντε Σπορ.

Καλοκαιράκι του 1982, 30/6 έδειχνε το ημερολόγιο και στις τάξεις των οπαδών είχε σημάνει πραγματικός συναγερμός. Θυμάμαι το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη δύο μέρες πριν για να ... εγκλιματιστώ στις συνθήκες του αγώνα! Ήταν χρόνια που ο οπαδισμός είχε πιάσει νταβάνι! Χρόνια που χαράχτηκαν μέσα μας ανεξίτηλα και θα πω ψέματα αν ισχυριστώ πως δεν τα νοσταλγώ.

Την ημέρα του αγώνα φτάσαμε στο Αλεξάνδρειο ώρες πριν ο Λόρτος και ο Αλιφραγκής σφυρίξουν το τζάμπολ. Οι περιστρεφόμενες εξωτερικές σκάλες στέναζαν από την παρουσία μας, απερίγραπτες σκηνές, και το σύνθημα "ανοίξτε την πύλη, γ@μιέται το τριφύλλι" δονούσε την ατμόσφαιρα! 

4.826 εισιτήρια είχαν κοπεί, ενώ δεν ήταν και λίγοι αυτοί μπήκαν κατά τον γνωστό τρόπο, σίγουρα ήμασταν πάνω από 6.000! Το γήπεδο έμοιαζε με πραγματική κόλαση! Ότι και να σας περιγράψω, θα απέχει πολύ από την πραγματικότητα! Κυριολεκτικά κουνιόταν συθέμελα! Αυτό που ζήσαμε φέτος στο Παλατάκι στον τελικό πρωταθλήματος του volley, έμοιαζε με ... εκκλησία μπροστά στα όσα συνέβησαν στις 30/6/1982...

Με τον κόσμο 6ο και 7ο παίκτη στο πλευρό του, ο ΠΑΟΚ παίρνει κεφάλι στο σκορ από την αρχή και δείχνει πως μπορεί να το σηκώσει. Η ήδη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα γίνεται ακόμη πιο φορτωμένη. Παλμός, ευρηματικά συνθήματα (καλώς τον Κοκολάκη το πιο ψηλό πουστρ@κι, καλώς τον Κορωναίο τον Άγγελο τον νέο, είσαι μουν@ρ@ στην άμοιρη κοπέλλα που έκανε το λάθος να φέρει στο τραπέζι της γραμματείας την πολυπόθητη κούπα) και γενικά ένα απίστευτο πάθος!

Όσο περνούσε η ώρα, ο βάζελος ψαλίδιζε τη διαφορά, με τις ευλογίες των Λόρτου - Αλιφραγκή (Θεσσαλονικείς αλλά γνωστών αθλητικών πεποιθήσεων αμφότεροι) και η φάση που έκρινετην κούπα έγινε 4" πριν το τέλος. Ο Βίδας (ένας από τους Ελληνοαμερικανούς που είχε στις τάξεις της η αθηναϊκή ομάδα) με καλάθι και φάουλ διαμορφώνει το τελικό 65-63.

Ακολούθησε χαμός! Οι διαιτητές λιπόθυμοι μεταφέρθηκαν στα αποδυτήρια, απονομή φυσικά δεν έγινε εντός του γηπέδου, αργότερα μάθημα πως αυτή έγινε στα αποδυτήρια και η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για κύπελλο στο μπάσκετ πήγε στράφι. Ο τίτλος χάθηκε από έναν αντίπαλο ο οποίος στο παρκέ δεν ήταν καλύτερός μας, είχε όμως τον τρόπο να πάρει αυτό που ήθελε.

Το κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν η απαρχή της δημιουργίας μιας ομάδας η οποία τα επόμενα χρόνια ανέβηκε επίπεδο και είχε πρωταγωνιστικότατο ρόλο στο πρωτάθλημα, κερδίζοντας από την απαξίωση ... την πανελλήνια αναγνώριση. Εξάλλου δύο χρόνια αργότερα, στον 9ο τελικό, αυτόν των ξυρισμένων κεφαλιών, ήρθε η πρώτη κούπα με το 74-70 επί του συμπολίτη, τον οποίο στο ενδιάμεσο διάστημα των δύο τελικών είχαμε διαλύσει με 96-69 στη Λάρισα για το πρωτάθλημα. Ένα αποτέλεσμα που οι παλιότεροι σίγουρα το θυμούνται. 

Οι συνθέσεις:

Παναθηναϊκός (Πολίτης): Στεργάκος 21, Κοκολάκης 13, Βίδας 12, Κορωναίος 10, Κόντος 7, Ιωάννου 2, Παπαντωνίου, Μπατής, Γεωργανάς, Κατσίνης.

ΠΑΟΚ (Ροδόπουλος): Αλεξανδρής 22, Ακατανόμαστος 11, Κωνσταντινίδης 10, Γαϊτάνης 9, Μ.Κατσούλης 6, Καλπάκης 5, Κουματσιώτης, Μπουρλίβας, Κατσούλης Ζ., Γαϊτάνης.

Υ.Γ. Αφιερωμένο στο φιλαράκι μου Πέτρο Κουντούρη, που εδώ και χρόνια δεν με ακολουθεί και περιμένω να "ξαναζεσταθεί".