Αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε...

Κανένας ΠΑΟΚΤΣΗΣ κανένας δεν ξεχνάει τους φίλους του που χάθηκαν. Ναι, φίλους του, ανεξάρτητα αν κάποιοι τους γνώρισαν ποτέ ή όχι. Άλλωστε ήταν σαν και εμάς:

Φορούσαν ταίδια χρώματα, είχαν στο μυαλό τους το ίδιο “κόλλημα”, τα τέσσερα δηλαδήσυγκεκριμένα γράμματα, αγαπούσαν την ίδια ομάδα... Τον Οκτώβριο του1999, εφτά φίλοι τους άφηναν την τελευταία τους πνοή κατά τον γυρισμόαπό το ΟΑΚΑ και τον αγώνα Παναθηναϊκού -ΠΑΟΚ.

Μία τραγωδία που ακόμα έχει μείνει χαραγμένη στις μνήμες όλων των φιλάθλων της χώρας.

Μπορεί ναήταν όλοι κουρασμένοι αλλά ήταν ταυτόχρονα και χαρούμενοι αφού είχανκαταφέρει πολύ καλά την δουλειά τους: Είχαν μία εκπληκτική παρουσίαστις κερκίδες του ΟΑΚΑ, φωνάζοντας και χορεύοντας σε όλη την διάρκειατου αγώνα.

Αλλά και οιποδοσφαιριστές που φορούσαν την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθοςστάθηκαν άξιοι των προσδοκιών τους. Ήταν έτσι όπως κάθε φίλαθλοςπεριμένει από τους παίκτες του: Παλικάρια! Πάλεψαν, έπαιξαν καλά καιπήραν την ισοπαλία από τον Παναθηναϊκό.

Έτσι ηεπιστροφή γι' αυτούς ήταν γλυκιά... γλυκιά μέχρι εκείνη την καταραμένηστιγμή, σε εκείνο το... καταραμένο σημείο της Εθνικής οδού: Στο 380οχιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, στην είσοδο τηςκοιλάδας των Τεμπών.

Η καταραμένη στιγμή

Το λεωφορείοήταν το τελευταίο, ενός κομβόι λεωφορείων, με οπαδούς του ΠΑΟΚ, πουεπέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Το συγκεκριμένο μετέφερε πίσω στα σπίτιατους 76 νέα παιδιά, από τη Θεσσαλονίκη (από το Κορδελιό) και τηνΚατερίνη.

Το λεωφορείοδιέσχιζε νύχτα την εθνική οδό και φίλαθλοι ήταν πλέον κουρασμένοι αφούτο γλέντι είχε κρατήσει αρκετά μέσα στο λεοφωρείο.

Στις 3 τα ξημερώματα ο οδηγός έδωσε το τιμόνι στον 19χρονο ανιψιό του και γιο του ιδιοκτήτη του πρακτορείου.

Το ρολόϊέδειχνε περίπου 4.15 το πρωί όταν το διώροφο λεωφορείο μπήκε στοαντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας (δύο χιλιόμετρα πριν τα διόδια των Τεμπών)και αφού συγκρούστηκε μετωπικά με αντίθετα κινούμενο φορτηγό, παρέσυρεστον θάνατο τον άτυχο οδηγό του, κατρακύλησε σε πλαγιά βάθους 8 μέτρων,καταπλακώνοντας στα συντρίμμια του, τους άτυχους φίλους του ΠΑΟΚ!

Έφυγαν στα ασπρόμαυρα

Ο τόποςέμοιαζε με σφαγείο, καθώς νεκροί και τραυματίες κείτονταν σε μεγάληακτίνα από το λεωφορείο, οι περισσότεροι ντυμένοι με της ασπρόμαυρεςφανέλες του ΠΑΟΚ, που όμως είχαν γίνει κόκκινες από το αίμα. Οι πλέονελαφρά και οι πιο ψύχραιμοι προσπαθούσαν να δώσουν κουράγιο και βοήθειαστους φίλους τους.

Έτσι απλά....Χρειάστηκαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα για βυθίστει σε πένθος όλος ο ΠΑΟΚ,οι οικογένειες των νεαρών παιδιών, που άφησαν την τελευταία τους πνοήφορώντας τις ασπρόμαυρες φανέλες και τα κασκόλ της αγαπημένης τουςομάδας:

Πλέον χρόνιαμετά κάποιοι ίσως τους ξέχασαν, οι περισσότεροι όμως θα τους θυμόμαστεγια πάντα. Θα τους θυμόμαστε ειδικά, όλα τα παιδιά που διανύουμεχιλιόμετρα για την ομάδα μας.

. Οι νεαροί που έφυγαν τόσο άδικα από την ζωή ήταν οι:

• H Χριστίνα Τζιόβα 18 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.

• Ο Δημήτριος Ανδρεαδάκης 25 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.

• Ο Χαράλαμπος Ζαπουνίδης 20 χρόνων από την Κατερίνη.

• Ο Αναστάσιος Θέμελης 19 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.

• Ο Κυριάκος Λαζαρίδης 17 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη και

• Ο Γιώργος Γκανάτσος 22 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.

Δεν ξεχνάμε , φυσικά, ούτε τον Παναγιώτη Κατσούρη αλλά και ούτε τους υπόλοιπους ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ που έχουν φύγει από κοντά μας...

Δεν ξεχνάμε το εξώφυλλο της εφημερίδας της Θύρα 4 εκείνη την εποχή που τους αποχαιρετούσε με τον τίτλο:

“ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΕ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕ ΜΟΥ...”.

PAOKmania.gr

Admin Team