Το πνεύμα της ΑΜΚ

Έτος 4444. Η ανθρωπότητα ζει πλέον στον πλανήτη ΠΑΟΚ καθώς στον αρη δεν βρέθηκε ζωή και  στην Γη ζούσε πλέον μόνο ένα είδος ψαριού με την ονομασία γαύρος. Η μαμά πηγαίνει το αγοράκι της, στο κρεββάτι και ως νανούρισμα του εξιστορεί ένα Χριστουγεννιάτικο πaραμυθάκι...

"Στην αρχή μίας μεγάλης οικονομικής κρίσης του πλανήτη πριν πολλά χρόνια (στις αρχές του 21ου πρώτου αιώνα) ο εορτασμός των Χριστουγέννων βρισκόταν σε παρακμή. Οι οικονομικές δυσκολίες των πολιτών, η μεγάλη φτώχεια, το μεγάλο ποσοστό ανεργίας αλλά και οι εκατοντάδες νεκροί από πολέμους της εποχής δημιουργούσαν ένα πολύ αρνητικό κλίμα.

Κι όμως οι μη έχοντες έβλεπαν τις γιορτές ως έναν παράδεισο για την ψυχή τους και προσπαθούσαν να δώσουν και να αλληλοβοηθούν. Αντίθετα αυτοί που είχαν το μεγάλο φόβο ήταν οι έχοντες. Αυτοί αν και είχαν την οικονομική δυνατότητα έβλεπαν με καχυποψία τα Χριστούγεννα.

Εκείνη την εποχή μάλιστα βασίλευε σε μία πόλη που λεγόταν «Νύφη του Βορρά» ένας πρίγκιπας. Αυτός θέλοντας να ενισχύσει την κοιμώμενη για πολλά χρόνια πόλη του, ζήτησε την βοήθεια από τον κόσμο. Ζήτησε απ’ όλους φτωχούς και πλούσιους να βοηθήσουν έστω και συμβολικά έτσι ώστε ο προστάτης της πόλης να αναγεννηθεί.

Λέγεται ότι αυτός ήταν ένας δικέφαλος αετός που είχε την δυνατότητα με την δύναμη του να κάνει λαμπρά πράγματα και να ενισχύσει με την πράξη του την πόλη και τον κόσμο της.

Εκτός από τον Πρίγκιπα αυτόν όμως, του οποίου το όνομα έχει χαθεί με τα χρόνια, ζούσε σε μία περιοχή και ένας άνθρωπος με το όνομα Εμπενίζερ Σκρουτζ

Ήταν ένας τσιγκούνης και μίζερος γέρος που δε νοιαζόταν για κανέναν και φυσικά δεν ήθελε να δώσει ούτε… 33 λεπτά για την αναγέννηση του δικέφαλου αετού!

Οι άνθρωποι γι` αυτόν υπήρχαν μόνο για να δουλεύουν και να του δίνουν χρήματα. Ιδιαιτέρως σιχαινόταν τα Χριστούγεννα, τα οποία θεωρούσε πως απλώς τον μεγαλώνουν κατά ένα χρόνο χωρίς να τον κάνουν ούτε κατά μια δεκάρα πλουσιότερο. Το μόνο που έκανε ήταν να γκρινιάζει, να φωνάζει να μυξοκλαίγεται.

Τον Σκρουτζ όμως επισκέφθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων, το φάντασμα του πρώην αφεντικού της πόλης που λεγόταν Τζορτζ Βουλιμικός. Ο Τζορτζ Βουλιμικός υπήρξε και αυτός τσιγκούνης και μίζερος όπως ο συνεργάτης του, αλλά μετά «θάνατον», υπέφερε από τις αμαρτίες του και ήθελε να βοηθήσει τον Σκρουτζ να αποφύγει την ίδια κατάληξη.

Είπε λοιπόν στον Σκρουτζ πως θα τον επισκέπτονταν τρία πνεύματα, των προπερασμένων, των περασμένων και των μελλοντικών Χριστουγέννων.

Το πρώτο πνεύμα ήταν ένα παραμορφωμένο δικέφαλο τέρας με σώμα πολιτικού και κεφάλια δύο διαφορετικών μορφών. Ήταν παλιοί γνώριμου του γερο-τσιγκούνη. Μα , ναι ήταν σίγουρος αυτά ήταν τα κεφάλια των Μπάτμαν και του Τζο Γου.

Με μία απότομη κίνηση σήκωσαν τον Σκρουτζ από το κρεβάτι, του έδωσαν μία γερή σπρωξιά και αυτός έφυγε προς τα πάνω, περνώντας τον τοίχο του δωματίου του και την ταράτσα και φτάνοντας στα ουράνια.

Καθισμένος πλέον σε ένα σύννεφο έβλεπε από κάτω μία εικόνα που τον έκανε να συγκινηθεί απίστευτα: Χιλιάδες συμπολίτες του με ασπρόμαυρα κασκόλ στους δρόμους, μάχες σώμα με σώμα, φωνές για ένα καλύτερο αύριο. Όλοι αυτοί ζητούσαν να φύγουν τα εκατομμύρια χρήματα που χρωστούσαν τα δύο αφεντικά της πόλης, ρίχνοντας έτσι τα βάρη στον απλό κόσμο. Λέγεται ότι τότε τα χρήματα μετριούνταν σε ευρώ και τα χρέη έφταναν στα 33 εκατομμύρια!

Ο γερο-Σκρουτζ δεν άντεχε άλλο αυτήν την εικόνα! Δεν ήθελε να περάσει ξανά τα ίδια. Έκλεισε τα μάτια και φώναξε δυνατά να τον αφήσει ήσυχο αυτό το δικέφαλο παραμορφωμένο τέρας κάτι που και έγινε!

Μετά από λίγο ξύπνησε ξανά και βρισκόταν κάτω από τα παπλώματά του.

Το δεύτερο πνεύμα που έκανε την εμφάνιση του ήρθε σε μορφή Περιστερι-ού… Το Περιστέρι πέταξε μαζί με τον γερο-τσιγκούνη και του έδειξε: Ο Δικέφαλος αετός, ο προστάτης της πόλης, που είχε γεννηθεί και μεγαλώσει ο Σκρουτζ, πληγωμένος και χιλιοταλαιπωρημένος δεν μπορούσε να πετάξει… Ήταν Χριστούγεννα του 2007 όταν κατάφερνε να νικήσει για πρώτη φορά εκτός έδρας στο Περιστέρι και ο κόσμος πανηγύριζε λες και θα ήταν για πάντα Χριστούγεννα, λες και ολόκληρος αετός έπρεπε να χαρεί που τσάκισε ένα μικρό και ανήμπορο περιστέρι. Η απόλυτη ξεφτίλα…

Το δάκρυ για την απαξίωση της πατρίδας του, έπεσε από το πρόσωπο του Σκρουτζ. «Μα καλά που ήμουν εγώ;» αναρωτήθηκε και έκλεισε τα μάτια του. Μόλις τα άνοιξε βρέθηκε μπροστά του το τρίτο και τελευταίο πνεύμα.

Το τελευταίο αυτό πνεύμα που επισκέφτηκε τον γερο-τσιγκούνη είχε την μορφή ενός μικρού παιδιού…

Του φάνηκε πολύ γνώριμος. Δεν ήξερε βλέπετε ότι ήταν ο γιος του!

Το παιδί που θα μπορούσε να έχει αν ήταν διαφορετικός… Το παιδάκι τον έπιασε από τα χέρια και του έδειξε να κοιτάξει προς το παράθυρο. Ο ουρανός παρά το ότι ήταν νύχτα ήταν πλέον πολύ φωτεινός.

Χιλιάδες αστέρια έκαναν την νύχτα μέρα και μέσα από αυτά ο δικέφαλος αετός πετούσε ξανά υπερήφανος και δυνατός. Έκανε μαζί με τον ταλαιπωρημένο αλλά υπερήφανο λαό του, ταξίδια λαμπρά σε άγνωστες ως τότε περιοχές με πραγματικά περίεργες και άγνωστες για τα χρόνια μας πλέον τοποθεσίες καθώς πέρασαν χιλιάδες χρόνια. Λέγεται ότι ο αετός αυτός, πέταξε σε μέρη με περίεργες ονομασίες όπως Μπερναμπέου, Καμπ Νου, Μεάτσα και άλλες τέτοιες άγνωστες χαμένες ατλαντίδες…

Αυτά τα τρία πνεύματα, έδειξαν στον Σκρουτζ τα λάθη του κι ο ίδιος σταδιακά μετανόησε. Τελικά, ο φαφούτης Σκρουτζ, μεταμορφώθηκε στον μεγαλύτερο ευεργέτη της πόλης του….

Το πρωί των Χριστουγέννων, έστειλε μια γαλοπούλα στον ταλαίπωρο και φτωχό υπάλληλό, του και πέρασε την ημέρα των Χριστουγέννων με μεγάλη παρέα που μέχρι εκείνη τη στιγμή περιφρονούσε.

Η καλοσύνη του Σκρουτζ συνεχίστηκε και μετά τα Χριστούγεννα, αφού στην συνέχεια πήγε ως το παλάτι του πρίγκιπα και έδωσε τη βοήθειά του για την αναγέννηση του δικέφαλου αετού και ορκίστηκε να βοηθάει από τότε και στο εξής την οικογένεια αλλά και την πατρίδα του".

aparadektos

paokmania.gr

ΥΓ: (Κανείς μας δεν θα ήθελε να είναι στην θέση του γερο-Σκρουτζ!  Πάρτε τον ΠΑΟΚ στα χέρια σας!)