Ρε μην μασάς...

Γράφω με μια μικρή απόσταση από το γεγονός μήπως και το έχω χωνέψει. Επίσης έχω διαβάσει και Ψύχρα, άρα θα διακρίνετε μία μικρή συστολή στο κείμενο. Ας ξεκινήσει, λοιπόν, η στήλη.

Σαράντα παλικάρια πάτησαν την Τριπολιτσά. Κανένας να μην είναι, γαμώ την τρέλα μου, δικός μας; Ούτε ένας;

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε πάρει τότε το διπλό στην Τρίπολη. Ο Θοδωρής ούτε εντός έδρας δεν τα κατάφερε...

Θα μου πεις, φταίει ρε Αυτιά ο Θοδωρής; Κατά τη γνώμη μου όχι. Χωρίς αυτόν του χρόνου θα γνωρίζαμε όλα τα γήπεδα της Πελοποννήσου. Καλαμάτα, Πύργο, Πάτρα και πάει λέγοντας.


Αλλά Θοδωρή, σε παρακαλώ, μην το παρακάνεις με τις ανακοινώσεις ή, τέλος πάντων, προσέλαβε έναν άνθρωπο να κάνει τη δουλειά. Δηλαδή αν έξι αγωνιστικές πριν το τέλος λες πως ντρέπεσαι για την εικόνα της ομάδας, τι θα πεις στις τρεις αγωνιστικές; Η ανακοίνωση θα γραφτεί με αίμα από τη φλέβα που θα κόψεις;


Η πουτάνα η απεργία φταίει. Δεν πέρασαν να μαζέψουν τα σκουπίδια από το χορτάρι της Τούμπας. Εμειναν εκεί και συνεχίζουν να παίζουν.

Κανονίστε τώρα να κερδίσετε στη Βέροια. Και μαζί με το πριμ να εισπράξετε και δέκα χιλιάδες μούντζες.


Φταίνε, όμως, τα παιδιά αυτά; Τι να σου πω. Και εγώ έχω δίπλωμα οδήγησης, λέω ότι είμαι καλός οδηγός, αλλά αν με βάλεις να τρέξω στο ράλι Ντακάρ θα με ψάχνεις στους αμμόλοφους.


Εντάξει μωρέ, χάθηκε μία χρονιά. Η πρώτη είναι; Εδώ το παιδί που γεννήθηκε τη μέρα που πήραμε το τελευταίο πρωτάθλημα έχει τελειώσει πανεπιστήμιο και στρατιωτικό, εσύ πως κάνεις έτσι για μία ακόμα χρονιά;

Ρε μη μασάς. ΠΑΟΚ είσαι γι΄ αυτά που δεν είσαι. Γι' αυτά που δεν μπορείς και δεν θέλεις να είσαι.