«Ο ΠΑΟΚ είναι του συνωμότη η χαρά!»

Έχουμε και λέμε.

Α) Ο ΠΑΟΚ έχει ήδη εξασφαλίσει εδραία θέση στα πλέι - οφ ενώ η ΑΕΚ παλεύει με Πλατανιάδες και Ξάνθες για να εισέλθει στο γκρουπ των μπαράζ. Στο παιχνίδι, λοιπόν, του β΄γύρου στο ΟΑΚΑ εμφανίζεται ένας αγνώριστος ΠΑΟΚ (καμία σχέση με την ομάδα χάρη της οποίας εκστομίστηκε ομαδικά το «πω πω λαός και τι ομάδα, πω πω πω, πω πω πω μια ΠΑΟΚαρα!») και δέχεται γκολ στα πρώτα 30΄δεύτερα, στην πρώτη μόλις κατεβασιά της γηπεδούχου.... Παρόλα αυτά, στην εξέλιξη του παιχνιδιού μπάλα δεν παίζεται ποτέ από τους ασπρόμαυρους, και όχι μόνο αυτό, απεναντίας, στις αρχές του β΄ημιχρόνου ο Μαλεζάς, που έχει ήδη κίτρινη, πιάνει παντελώς αναίτια (για επαγγελματία ποδοσφαιριστή) τη μπάλα με τα χέρια μπρος στα μάτια του διαιτητή (!) και αποβάλλεται εξανεμίζοντας κάθε πιθανότητα να επανακάμψουμε ...

Β) Ως γνωστόν η ΑΕΚ στέφθηκε πέρυσι κυπελλούχος Ελλάδας επικρατώντας στον τελικό, που έγινε στην έδρα της, του Ολυμπιακού με 2-1. Φέτος η ίδια ομάδα ξαναπαίζει στο τελικό και, αν και Αθηναία που την ευνοεί η παγιωμένη πρακτική να διεξάγεται κάθε τελικός στον μεγαλύτερο γήπεδο της Χώρας που είναι το ΟΑΚΑ, δεν «πάτησε πόδι» να επαναληφθεί η παράδοση, δέχθηκε αδιαμαρτύρητα τον ορισμό του Πανθεσσαλικού χάνοντας έτσι το προνόμιο να παίξει ΚΑΙ αυτόν τον τελικό στο σπίτι της που πιθανότατα θα της απέβαινε κερδοφόρος. Ταυτόχρονα, ο προπονητής τους, ο Χιμένεθ, αφήνει χωρίς κάποιο σοβαρό ποδοσφαιρικό λόγο εκτός αποστολής δύο πολύ καλές μονάδες της, τον Πέκχαρτ και τον Αϊντάρεβιτς. Μπορούμε να πούμε ότι η επικράτηση της ομάδας μας θα γινόταν με εντελώς περιπατητικό τρόπο και το σκορ θα έφθανε σε επίπεδα διασυρμού του αντιπάλου εάν ο Γλύκος δεν θυμόταν πόσο κακός τερματοφύλακας μπορεί να γίνει καμιά φορά για τον ίδιο και την ομάδα μας...

Γ) Χθες βράδυ οι περισσότεροι περιμέναμε μία τιμωρία του ΠΟΚ, και ειδικά της ΑΕΚ, ένα ξέσπασμα, ρε παιδί μου, των παικτών μας που η επιτυχία τους στον Βόλο τόσο λοιδορήθηκε, μετά τα όσα μας καταλόγισαν για το γκολ – οφ σάιτ στον τελικό. «Χαλίφιδες», «διαπλεκόμενοι» κλπ. Και αντ΄αυτού βλέπουμε στο χορτάρι να έχει κατέβει μία ομάδα παντελώς νωθρή και ασύνδετη, να αντιμετωπίζει το παιχνίδι ως αγγαρεία, να μοιάζει η ΑΕΚ με Μπαρτσελόνα και όχι με την ομάδα του τελικού και στο τέλος χάσαμε με 1-0...

Και έρχομαι τώρα εγώ ο δήθεν πονηρός και αφού εξετάσω το παραπάνω υλικό των τριών παιχνιδιών, το οποίο συσχετίζω με τις ειδικές συνθήκες και ανάγκες της κάθε ομάδας πριν από την διεξαγωγή τους, πολύ άνετα μπορώ να καταλήξω στα εξής:

Η ΑΕΚ ήθελε να μπει στα πλέι οφ, οκ της "δώσαμε" στο χαλαρό ένα πανεύκολο 3-0 και πήρε τα πάνω της. Ο ΠΑΟΚ θέλει οπωσδήποτε το κύπελλο και η ΑΕΚ, που είναι ήδη κυπελλούχος και δεν καίγεται να ξαναγίνει, «ξεσφίγγει τα λουριά» και το χαρίζει (τρόπος του λέγειν). Και τώρα που η κίτρινη ομάδα δεν πήρε τίποτα για φέτος, με τη νίκη στην Τούμπα έβαλε το θεμέλιο για πρωτιά στα πλέι - οφ, θέση με την οποία παρηγορηθήκαμε εξάλλου και εμείς πέρυσι τέτοια εποχή.

Είδατε πως κολλάει η εξύφανση μιας καθώς πρέπει συνωμοσιολογικής προσέγγισης των πραγμάτων; Για να είμαι ειλικρινής, αν και συντάσσω αυτό το κείμενο σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω σε αυτό που θέλω να δείξω ότι φαίνεται. Γράφω, όμως, για να αποδείξω ότι ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός ενώ εάν κάτι καμιά φορά βρωμάει δεν σημαίνει ότι κάποιος έχει μόλις πορδίσει...

Κατά τα άλλα για να επανέρθουμε στη ρεαλιστική εκτίμηση των γεγονότων, η ομάδα προβλημάτισε και εάν θέλει να πετύχει πράγματα στα πλέι – οφ (βλέπε πρωτιά) θα πρέπει να σοβαρευτεί, αρχής γενομένης από το διπλό την Τετάρτη απέναντι σε έναν παραπαίοντα βάζελο.

Ευχή όλων είναι να μην αναστήσουμε πάλι κάποιον ετοιμοθάνατο και ειδικά αυτούς, κάτι που αν θυμάστε το κάναμε χωρίς σοβαρό λόγο στο παιχνίδι του πρωταθλήματος όπου έκανε ντεμπούτο ο Ουζουνίδης...

Outsider