«ΠΑΟΚ και Αθηναϊκά MME»

Μετά στα πλέι όφς αρχίζουμε, ως συνήθως, τις νίκες μέσα - έξω, και στον τέταρτο αγώνα τούς περιμένουμε στο παλατάκι για να πανηγυρίσουμε το τρίτο συνεχόμενο τίτλο παρέα με τα σκυθρωπά και απελπισμένα μουτράκια τους.

Αντ' αυτού, όμως, κυριαρχεί η καντεμιά, στραβοπατάει ο Στάροβιτς, οι υπόλοιποι δεν προλαβαίνουν να επανασυνταχτούν και χάνουμε καθαρά το παιχνίδι. Και δεν ήταν ένα απλό ματς αλλά εκείνο που θα μας έστεφε πρωταθλητές με 8.000 κόσμο. Το κύπελλο του πρωταθλητή ήταν εκεί και μας περίμενε. Με πόνο ψυχής το είδαν μετά τον αγώνα οι οπαδοί μας να αναχωρεί αδιεκδίκητο... Και όμως παρά την γενικευμένη πίκρα και απογοήτευση με τη λήξη δεν έγινε το παραμικρό. Οι γαύροι αποχώρησαν από το γήπεδο με την ίδια άνεση που το κάνουν και στον Πειραιά.

Είδατε πουθενά να αναδειχθεί το ...εξωφρενικά για το επίπεδο του μέσου οπαδού και χουλιγκάνου, εν Ελλάδι, αυτό φαινόμενο φίλαθλου πνεύματος; Ασχολήθηκαν καθόλου τα γνωστά ΜΜΕ του Αθηναϊκού συστήματος που αποτελούν την αιχμή του δόρατος της Αττικής προπαγάνδας ενάντια στον ΠΑΟΚ, την Τούμπα και την κατάσταση που επικρατεί στα παιχνίδια με το ΠΟΚ και ειδικά με τον σύλλογο από το λιμάνι;

Ούτε επιγραμματικά ούτε καν για το ξεκάρφωμα δεν μπήκαν στον κόπο να αποθεώσουν την Ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα των ΠΑΟΚτσήδων. Αντίθετα εάν έπεφταν τίποτα αναπτήρες και μπουκάλια τα πρωτοσέλιδά τους θα στρίμωχναν τα υπόλοιπα θέματα στην ακρίτσα. Και όλοι θα μιλούσαν για τους κάφρους των γηπέδων που πρέπει να καταπολεμηθούν και τα σχετικά. Θα περιέγραφαν (για μία ακόμη φορά) την ... «κόλαση» των ΠΑΟΚτσήδων κ.ο.κ. Όσο δε για τα αίσχη τω μαουνιέρηδων στο κλουβί του Ρέντη όπου η ΠΑΟΚαρα το σήκωσε δεν παρατήρησα κανέναν ενημερωτικό χαμό στα κανάλια τους. Κατέβασαν από το ράφι κάνα δυο κονσερβοποιημένα αναθέματα και αυτό ήταν όλο. Σχεδόν το προσπέρασαν το γεγονός σα να επρόκειτο υπόθεση ρουτίνας από εκείνες που τη μία την αναφέρεις την επομένη την ξεχνάς...

Με τέτοια ΜΜΕ έχουμε να κάνουμε και όλα τους, δυστυχώς, ελέγχονται από τους κάτω. Θέλει, λοιπόν, να μπει σε αυτά και ο Ιβάν για να πετύχει μια κάποια ισορροπία αντιμετώπισης αλλά ο πόλεμος που δέχεται είναι αβυσσαλέος, τόσο σε αθλητικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Έχουνε εκεί κάτω μάθει να κρατάνε και το μαχαίρι και το καρπούζι. Δεν προτίθενται να παραδώσουν τα σκήπτρα σε καμιά περίπτωση. Ενώνονται, συνασπίζονται, αλλαξοκολιάζονται, ό,τι τέλος πάντων χρειαστεί θα το κάνουν αρκεί να μην μεταβληθεί ο εξουσιαστικός χάρτης στον Ελληνικό αθλητισμό.

Πάντως, μέσα στον γενικό χαμό ένα είναι το μόνο σίγουρο: Ο ΠΑΟΚ μας αποτελεί εδώ και μήνες το πρώτο θέμα παντού. Στην σούπερ λίγκα, στην ΕΠΟ, στη Βουλή. Και όσο θα κάθεται πρώτο τραπέζι πίστα η ασπρόμαυρη εκδοχή των πραγμάτων τόσο θα ικανοποιούμαι συνειδητοποιώντας ότι, πράγματι, αυτή τη φορά μεγαλώνουμε. Και μεγαλώνουμε όχι μόνο γιατί κάναμε μία καλή ομάδα γιατί και στο παρελθόν έχουμε υπάρξει δυνατοί αγωνιστικά. Κυρίως, ανεβαίνουμε σκαλί γιατί μπορούμε, πλέον, και τους κάνουμε να μην κοιμούνται. Από το «ποιος ΠΑΟΚ τώρα..» περάσαμε στον ... «Χαλίφη στη θέση του Χαλίφη» έστω και εάν ούτε και οι ίδιοι δε το πιστεύουν απλά τους βολεύει να το φωνάζουν για να κρύψουν τους δικούς τους φόβους αλλά και για να αμαυρώσουν αυτό που γεννιέται στον Βορρά.

Συμπέρασμα: Μην πτοείστε. Ζούμε ένδοξες στιγμές και καλύτερα να σε φοβούνται και να σε αναθεματίζουν παρά να σε λυπούνται και να σε υποτιμούν.

Outsider