Ευθύνη (και) του ΠΑΟΚ το καθαρό ποδόσφαιρο

«Αδελφός» από Αθήνα με ενημερώνει για το 1-3 του γάβρου επί του Πανιωνίου. Δεν πέρασαν πολλά λεπτά και ακούω τον ίδιο ήχο, ο ίδιος αποστολέας με άλλο σκορ ... 3-3 ... πριν αφήσω το κινητό και ξαναπιάσω το πολυτηλεχειριστήριο για να δω τη συνέχεια της ταινίας ύμνος στην ζωή του τεράστιου ναρκεμπόρου στέλνει κι' άλλο μήνυμα... 3-4. Ζούσα άλλο ένα αποκριάτικο καρναβαλίστικο βράδυ στην «ποδοσφαιρική Κολομβία» της χερσονήσου του Αίμου.

Είναι εκείνες οι στιγμές που λες πως καλύτερα να δω μια ταινία παρά να δω ποδόσφαιρο με ελληνικές ομάδες. Ο ΠΑΟΚ παίζει αύριο, στην ψυχρή μελαγχολική άδεια ΤΟΥΜΠΑ!

Στην φθινοπωρινή «λονδρέζικη» ΤΟΥΜΠΑ, χρησιμοποιώ εισαγωγικά γιατί ούτε φθινοπωρινός θα είναι ο καιρός αφού το θερμόμετρο αγγίζει εσχάτως 26 βαθμούς αλλά και γιατί τα γήπεδα του Λονδίνου σφίζουν από ζωή σε αντίθεση με την ποδοσφαιρομάνα Θεσσαλονίκη που περιμένει το παιχνίδι κυπέλλου με την Καλαμαριά για να το ζήσει ξανά κάποιος σαν οπαδός.

Βρωμιά και άδεια γήπεδα σκοτώνουν την κοινωνία και σήμερα αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω, αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους να διαβάζουν κοινωνικοπολιτικά μηνύματα που εκ των πραγμάτων άγγιζαν και αγγίζουν τον πολιτισμό αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι ο αθλητισμός, άρα και το λαοφιλέστερο άθλημα, με οπαδούς που στην πλειοψηφία τους ενίοτε και ψηφοφόροι.

Αυτοί οι οπαδοί ψηφοφόροι λοιπόν, που τους αρέσει να ακούν ωραία λόγια και υποσχέσεις γιατί απλά δεν είναι διαφορετικοί από τους υπολοίπους νεοΈλληνες και Ελληνόφωνους, που μας κατάντησαν τα μνημόνια αυτών των λαμογιών που σπρώχνουν χέρι χέρι με τα κοράκια του αθλήματος, το πανάρχαιο αυτό Ελληνικό επίσκυρον – το σύγχρονο ποδόσφαιρο, στην απαξίωση.

Νιώθω, και το καταθέτω με πλήρη συνείδηση των όσων γράφω, ότι στους ώμους του οργανισμού που λέγεται ΠΑΟΚ στην οικογένεια Ιβάν Σαββίδη στους φιλάθλους και τους οπαδούς της ομάδας μας σε μικρούς αλλά ιδιαίτερα τους μεγάλους, ότι σε όλους εμάς πέφτει η ευθύνη της τιμής και της υπόληψης του ελληνικού ποδοσφαίρου άρα και κομμάτι του πολιτισμού αλλά και της έντιμης αναγέννησης της βορείου Ελλάδος από τις στάχτες που είχε καταδικασθεί από το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο. Μια ευθύνη που πρέπει να μας προβληματίσει όλες και όλους. Μια ευθύνη που πρέπει να την αναλάβουμε με πλήρη συναίσθηση του τι πάμε να κάνουμε.

Το να φτάσεις στην κορυφή δεν είναι δύσκολο. Ειδικά σε χώρες με υψηλό δείκτη εγκληματικότητας, διαφθοράς και οικονομικής εξαθλίωσης, το δύσκολο το τίμιο και αυτό που τελικά θα σε γιγαντώσει στο εξωτερικό είναι να κρατηθείς στην κορυφή να έχεις μια τίμια διάρκεια και να σηκώσεις κούπες στο εξωτερικό, έτσι θα κάνεις πράξη το σύνθημα που τραγουδάμε τόσα χρόνια από τότε που ο Ναός μας δεν είχε καρεκλάκια...''...να παραμιλάει όλη η Ευρώπη...''

Το να γίνουμε το «call girl» των ομίλων του CL όπως έτσι έμαθε να είναι η ομάδα της τρούμπας του ένδοξου κατά τα άλλα και ιστορικού λιμανιού της πατρίδας μας, δεν είναι το επιθυμητό. Το να λερώνουμε τα χέρια μας και το στόμα μας, τις τσέπες μας και την ιστορία μας με βρώμικα πράγματα, δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του ΠΑΟΚτσή. Εμείς μάθαμε να ζούμε τίμια, ξέρουμε πως είναι να «σε κλέβουν και να σε βιάζουν» και δεν το θέλουμε ούτε στον «εχθρό» μας.

Η αναγέννηση του Ελληνικού ποδοσφαίρου γράφεται με τέσσερα ιερά γράμματα, ξεκινάει από την Θεσσαλονίκη και περικλείει μέσα της την Κωνσταντινούπολη, και για να γίνουμε μια ομάδα αυτοκρατορική όπως επιτάσσει η ιστορία οι αγέννητοι και οι νεκροί μας, οφείλουμε να παίζουμε τίμια εντός και εκτός γηπέδων.

Όταν η τιμιότητα θα συνδυαστεί με την απόλυτη αγωνιστική επικράτηση θα γίνουμε ακαταμάχητοι και τότε ΠΑΟΚια μου η ποδοσφαιρική Ευρώπη θα υποκλιθεί πολλές συνεχόμενες φορές μπροστά στον Δικέφαλο αετό μας και στα τέσσερα ιερά μας γράμματα.