Καλό σου ταξίδι Πριγκίπισσα…

-Η γλυκιά σου μανούλα έκανε τάχαμου ότι κοιμόταν και μας άφηνε να τα «λέμε» για ώρα, πατέρας με κόρη-

Στα κλειστά μου μάτια σε φανταζόμουν να μεγαλώνεις, να σε βάζω στους ώμους και να μπαίνουμε στην Τούμπα μαζί.

Να σε κυνηγώ στη κερκίδα ή να χοροπηδάμε δίπλα δίπλα στα καρεκλάκια, γιατί όπως σου υποσχέθηκα τούτο το μέρος είναι μαγικό, κι ότι θα δεις, πως όποιος μπαίνει εκεί ξανανιώθει παιδί!

Κι οι μέρες περνούσαν και η λαχτάρα να σε σφίξουμε στην αγκαλιά μας και να σε γεμίσουμε αγάπη, όλο και μεγάλωνε.

-Σου πήρα και μια μικρή κουβέρτα της ομάδας μας, να σε τυλίξω με αυτή σαν γεννηθείς. Μα εσύ θέλησες να την έχεις πλάι σου για πάντα, να σε συντροφεύει στο μακρινό ταξίδι που σου ήτανε γραφτό-

Γιατί πριν το συνειδητοποιήσουμε, έγινες άγγελος....

ΥΓ. Πόσες φορές άραγε να τραγούδησα στο γήπεδο με όλη μου τη ψυχή «ΠΑΟΚ σ' αγαπώ/κι όταν θα πεθάνω/Θέλω το Δικέφαλο στο τάφο μου επάνω»...Κι όμως, πρόλαβες και το έκανες αυτό πριν από μένα Κόρη μου...
Γιατί;
Όταν έρθω εκεί ψηλά να σε βρω, σου υπόσχομαι πως δε θα σ' αφήσω ποτέ από την αγκαλιά μου.
Σ' αγαπώ.
Καλό ταξίδι μικρή μας Πριγκίπισσα.