Υποκρισία και φαρισαϊσμός στο έπακρο!

Κι επειδή εσχάτως, νιώθω να πληθαίνουν γύρω μου,λέω να γράψω αυτές τις πέντε αράδες ώστε ή να αραιώνουμε σιγά σιγά ή να ξέρουμε τι μας γίνεται...

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχω ένα παιδί το οποίο ως γονέας έχω την υποχρέωση να το χαρτζιλικώνω.

Επειδή όμως ,μπορεί να είναι παιδί μου, αλλά τα λεφτά κανείς μας δεν τα βρίσκει στο δρόμο σήμερα, έχω και το νου μου να δω πως τα ξοδεύει πάνω κάτω...
Με μεγάλη μου λοιπόν στενοχώρια βλέπω να τα σπαταλάει...

Βλέπω να μην εκτιμά τον κόπο μου και ότι αν συνεχίσει έτσι,θα έχει πρόβλημα στο μέλλον...

Κάθομαι και του εξηγώ,ξανά και ξανά και ξανά...

Δείχνει να καταλαβαίνει αλλά επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη...

Παρηγορώ τον εαυτό μου λέγοντας"παιδί είναι θα στρώσει"...

Αυτό συνεχίζει το ίδιο βιολί...

Ξαναμιλάμε και έχοντας πλέον όλο και λιγότερη υπομονή, αρχίζω να αγριεύω...

Είμαι να σκάσω, πλέον αλλά η σπατάλη σπατάλη...

Κι ενώ περιμένω σήμερα το απόγευμα κοιτώντας ,ζούλα από το παράθυρο, πότε θα γυρίσει, βλέπω έναν τύπο να το ληστεύει στη μέση του δρόμου...

Η γυναίκα μου φωνάζει και λέει "καλά δε θα κάνεις τίποτα;"

Εγώ αρνούμαι πεισματικά...

"Δεν είπα να αυτοδικήσεις άνθρωπέ μου αλλά βάλε τουλάχιστον μία φωνή" μου λέει αγανακτισμένη ...

"Έλα μωρέ τώρα, αφού και να μην του τα έκλεβαν,θα τα είχε σπαταλήσει άσκοπα, από δω και από κει" απαντάω...

Και σε ρωτάω εσένα ρε φίλε που με διαβάζεις τόση ώρα με υπομονή:

"Είμαι ή δεν είμαι ο μεγαλύτερος καραγκιόζης που έχει βγάλει η φύση"; Με διαφορά κιόλας...

Αν λοιπόν εγώ,ο υποτιθέμενος πατέρας είμαι μια φορά καραγκιόζης, εσύ που στέκεσαι στη σπατάλη των χαμένων ευκαιριών και του χαμένου πέναλτι και στην ουσία αθωώνεις,τον κλέφτη τι είσαι;

"Ας τους βάζαμε 5 γκολ λέει" ο ένας...

"Ας μη δεχόμασταν γκολ"λέει ο άλλος...

"Μικραίνουμε πολύ αν τα ρίχνουμε στους διαιτητές" λέει ο τρίτος...

Ό ένας το κοντό του και ο άλλος το μακρύ του,αρκεί να μην πειράξουμε τον κλέφτη.... Υποκρισία και φαρισαϊσμός στο έπακρο!

Τι έχετε άραγε να πείτε τώρα πού φανερώνεται η μπούκα του ημιχρόνου στα αποδυτήρια των διαιτητών;

Για να τελειώσει η ιστορία αυτή μια και καλή! Δέκα γκολ να έβαζε ο Π.Α.Ο.Κ. στο πρώτο ημίχρονο και δεκαπέντε μηδέν να νικούσε, εγώ για τα φάουλ και ειδικά του Αγκούστο,πάλι θα φώναζα και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτό μου προστάζει η οπαδική μου συνείδηση!

Αυτό είναι το χρέος μου! Να φωνάζω και να πλακωθώ άμα θα χρειαστεί,αρκεί να προστατέψω αυτό που αγαπώ! Όπως ακριβώς θα έκανα και για το παιδί μου! Όποιος κατάλαβε,κατάλαβε...