Όταν δουλεύεις και προσαρμόζεσαι..

Η μετάβαση από την εποχή Λουτσέσκου στην εποχή Φερέιρα γνωρίζαμε όλοι πως θα ήταν εξαρχής μία δύσκολη διαδικασία. Δεν είναι δα και εύκολο να αντικαταστάσεις έναν τόσο πετυχημένο προκάτοχο. Ο Ρουμάνος έφυγε και άφησε εμβρόντητο έναν ολόκληρο οργανισμό. Η αντίδραση ήταν άμεση και η επένδυση μεγάλη και άκουγε στο όνομα Άμπελ Φερέιρα.

Τα πρώτα δείγματα γραφής στα φιλικά παιχνίδια ήταν εντυπωσιακά. Από αυτά τα ματς όμως, συμπεράσματα δεν βγαίνουν και όταν ήρθαν οι ευρωπαϊκοί αποκλεισμοί, άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτοι τριγμοί στο οικοδόμημα. Και αν ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ είχε πολλά και υπαρκτά ελαφρυντικά, αυτός από την Σλόβαν ήταν το πιο ηχηρό χαστούκι που θα μπορούσε να υπάρξει και η εικόνα δεν βοηθούσε.

Ο ΠΑΟΚ εφάρμοζε ένα δυσλειτουργικό 4-4-2, που φώναζε πως δεν ταίριαζε στους παίκτες, το rotation ήταν πολύ περιορισμένο, η αμυντική εικόνα του δικεφάλου ήταν γεμάτη ασυνήθιστα ατομικά λάθη και μολονότι οι νίκες έρχονταν, η ομάδα δεν θύμιζε σε τίποτα την χαλύβδινη ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου με αποκορύφωμα το ματς με το συμπολίτη όταν και αυτή εδώ η στήλη άσκησε κριτική στον Πορτογάλο προπονητή (http://www.paokmania.gr/stiles/apopseis/i-stili-tou-odi/165591-coach-parto-ligo-allios).

Έκτοτε ,ο ΠΑΟΚ έκανε το πρώτο βήμα και απέρριψε την πρόταση της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας λειτουργώντας ως ένα μεγάλο κλαμπ που σεβάστηκε την επένδυση του, αλλά και ο Άμπελ Φερέιρα έδειξε για πρώτη φορά να πραγματοποιεί τα λεγόμενα του περί προσαρμοστικότητας.

Πρώτο βήμα ήταν η εγκατάλειψη του 4-4-2 με το καθαρό εξάρι. Ο Εσίτι κάθισε στον πάγκο και στην βασική εντεκάδα χρησιμοποιούνται πλέον δύο πιο δημιουργικά χαφ που χτίζουν πιο ορθολογικά το παιχνίδι. Δεύτερον, με την αντικατάσταση του Πασχαλάκη από τον Ζίφκο Ζίφκοβιτς επήλθε ηρεμία στην αμυντική διάταξη της ομάδας που φώναζε πως δεν υπήρχε. Αλλά οι αλλαγές δεν τελειώνουν εκεί.

Ο Άμπελ Φερέιρα είδε πως και ο Πέλκας δεν είχε την απόδοση που έπρεπε και δεν δίστασε να προβεί και σε αυτή την αλλαγή, τοποθετώντας στην θέση του τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Ολλαδός ομολογουμένως δεν είναι στο καλύτερο του φεγγάρι, ωστόσο συνδέει πολύ καλύτερα τη μεσαία με την επιθετική γραμμή του δικεφάλου. Στην οποία επιθετική γραμμή δεσπόζει πλέον ο Κάρολ Σφιντέρσκι και όχι ο ντεφορμέ Τσούμπα Άκπομ και υπάρχει πια και η ποιότητα του Μίροσλαβ Στοχ και όχι η σκιά ποδοσφαιριστή που αποτελεί φέτος ο Ζαμπά.

Εν ολίγοις, ένα μπράβο είναι απαραίτητο, γιατί οι μεγάλες ομάδες χτίζονται μέσω της προσωπικότητας του προπονητή τους και ο Άμπελ Φερέιρα έδειξε με τις πράξεις του πλέον πως μπορεί να αποτελέσει την σταθερά του νέου και δυνατότερου ΠΑΟΚ.