Το τρίποντο, η εμφάνιση και το παράπονο

και το αν θα συνεχίσει ο ΠΑΟΚ την παράδοση της ενίσχυσης στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε άνετα το Μίλωνα με μια εμφάνιση που δείχνει τη σταδιακή άνοδο της ομάδας και σε ατομικό επίπεδο και σε επίπεδο ομοιογένειας. Ο Walsh έδειξε ακόμα καλύτερα στοιχεία μέσα στο παιχνίδι, μοιράζοντας πολύ καλά το παιχνίδι, χωρίς να υπερφορτώσει τον Udrys, συνέχισε την πολύ καλή συνεννόηση που έχει αναπτύξει με τους κεντρικούς, βάζοντάς τους στο σκοράρισμα και έδειξε ότι παιχνίδι με παιχνίδι θα δείχνει ολοένα περισσότερο τις ικανότητές τους. Το μόνο αρνητικό, δείγμα του ότι υπάρχει δρόμος ακόμα στο τομέα της επικοινωνίας, ήταν κάποιες λάθος πάσες που ανάγκαζαν τους ακραίους και το διαγώνιο να μην μπορούν να εκτελέσουν στο μέγιστο τις επιθέσεις τους και ίσως κάποιες λάθος επιλογές στο ποιος έπρεπε να πάρει την επίθεση βάσει και των περιστροφών του αντιπάλου. Βrown και Πετρέας έδειξαν ότι έχουν βρει εξαιρετική χημεία, συνθέτοντας ένα δυνατό δίδυμο ακραίο που συνεισφέρει όχι μόνο στο μπλοκ, αλλά και στο "σπάσιμο" επιθέσεων και στην ανάληψη επιθετικών πρωτοβουλιών. Ο Udrys συνεχίζει τις καλές εμφανίσεις συμμετέχοντας σε όλους τους τομείς. Όμως έχει ένα μικρό θέμα στη συγκέντρωσή του το οποίο όμως θεωρώ ότι λύνεται γιατί οφείλεται στο ότι ακόμα δε συνεννοείται στο 100% με τον Walsh και καταλήγει στο να μην εκτελεί σωστά τις επιθέσεις. Είμαι σίγουρος ότι θα ανέβει ακόμα περισσότερο και στα κρίσιμα παιχνίδια του Νοεμβρίου καλείται να δείξει το λόγο που έπαιξε στο υψηλότερο επίπεδο. Κουμεντάκης και Kuklinski έδειξαν καλά επιθετικά ποσοστά και πίεσαν από το σερβίς την αντίπαλη υποδοχή, αλλά και οι 2 και ειδικά ο Λευκορώσος καλείται να δείξουν λίγο πιο βελτιωμένα ποσοστά στην υποδοχή. Όχι ότι ήταν κακός ο Λευκορώσος, αλλά ενόψει της δύσκολης συνέχειας πρέπει να δείξει περισσότερα και κυρίως να περιοριστούν τα σκαμπανεβάσματά του. Τέλος ο Κοκκινάκης έδειξε σε ένα ακόμα παιχνίδι γιατί είναι ο καλύτερος του Πρωταθλήματος στη θέση του και ότι στη θέση του λίμπερο μπορεί να μεγαλουργήσει.

Γενικά η ομάδα έδειξε ότι ανεβαίνει επιθετικά και δένει σα σύνολο, ενώ παράλληλα διαθέτει πολύ καλό σερβίς όπου μπορεί να είχε αρκετά χαμένα, όμως αυτό μπορεί να λυθεί με τη συνεχόμενη δουλειά και με την εμπειρία παικτών όπως του Πετρέα, του Udrys και του Κουμεντάκη να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την αντίπαλη υποδοχή. Αυτό που θα τονίσω πάρα πολύ είναι η ανάδειξη από τον Καλμαζίδη των κεντρικών της ομάδας. Οι Πετρέας και Brown έχουν αναδειχθεί σε παίκτες κλειδιά για τη συνέχεια της ομάδας. Ο Καναδός με την παρουσία του στο φιλέ αποτελεί φόβητρο για κάθε αντίπαλο με τα ποσοστά του στο μπλοκ, τις τοποθετήσεις του και τη συγκέντρωσή του στην επίθεση, ενώ ο Πετρέας παίζει πιο εγκεφαλικά συμμετέχοντας τόσο στο μπλοκ, όσο και στην επίθεση, ενώ από τη γραμμή του σερβίς αποτελεί ίσως τον πιο σταθερό κίνδυνο της ομάδας για κάθε υποδοχή. Η ανάδειξη των κεντρικών σε ρόλο ρυθμιστών ένα άθλημα όπου λέγεται ότι οι ακραίοι κρίνουν τους τίτλους θα έχει μεγάλη σημασία για τη συνέχεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ομάδα ανεβαίνει και η παρουσία του Καλμαζίδη αποτελεί εγγύηση ότι η ομάδα θα παρουσιαστεί σοβαρή απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις του Νοεμβρίου.

Βέβαια το παιχνίδι αυτό μου αφήνει ένα παράπονο. Ένα παράπονο που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Το παράπονό μου είναι η θλιβερή εικόνα των άδειων κερκίδων στο Παλατάκι και το γύρισμα της πλάτης απέναντι σε αυτή την ομάδα. Μπορώ να καταλάβω ότι αρκετοί είναι θυμωμένοι και στεναχωρημένοι με τη διοίκηση όπου με τις κάκιστες επιλογές της στέρησε καλύτερες παρουσίες σε Ελλάδα και Ευρώπη και ίσως και ακόμα περισσότερες επιτυχίες. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ ότι η ομάδα που έφερε 10.000 κόσμο στο Παλατάκι, έβαλε κόσμο να ασχοληθεί με ένα άθλημα που δεν ήξερε και πρόσφερε συγκινήσεις που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη όλων, να παίζει όχι άπλα σε άδειες κερκίδες, αλλά να δέχεται "πυρά" και "αφορισμούς" από το 1ο παιχνίδι της χρονιάς, να προδικάζεται η αποτυχία της και να αμφισβητούνται τα παιδιά της ομάδας ως προς τις ικανότητές τους. Ο ΠΑΟΚ με τα όποια ελαττώματα και προβλήματα σε παραγοντικό επίπεδο και επίπεδο σχεδιασμού έχει καταφέρει να παραμείνει σε ένα υψηλό επίπεδο φέρνοντας τα τελευταία 7 χρόνια 6 τίτλους και μάλιστα μετά από αρκετά χρόνια δείχνει να μπαίνει στο σωστό δρόμο με την παρουσία του ανθρώπου των επιτυχιών, Γιάννη Καλμαζίδη, που αποτελεί μια σοβαρή παρουσία για κάθε ομάδα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Μπορεί η ομάδα να μην κατακτήσει τίποτα αλλά μπορεί και να γράψει ιστορία ή μπορεί και να θέσει τις βάσεις για να δούμε ξανά τον ΠΑΟΚ στην κορυφή. Αξίζουν αυτή την αντιμετώπιση; Πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε αν αγαπάμε τον ΠΑΟΚ ή αν αγαπάμε τη νίκη. Γιατί βαδίζουμε ως κόσμος σε μονοπάτια που δε συνάδουν με τα ιδανικά του συλλόγου. Και για να το πω και πιο ξεκάθαρα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΜΗΜΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ.