Το ποδόσφαιρο είναι απλό

Ο κάθε ένας που "παροικεί στην Ιερουσαλήμ", καταθέτει την προσωπική του γνώμη και ανάλυση για το παιχνίδι.

Πριν μπω στον πειρασμό να σχολιάσω τα όσα λέγονται και γράφονται, κρίνω σκόπιμο να διευκρινίσω κάποια πράγματα.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι πολύ πιο απλό απ' όσο θέλει να φαντασιώνεται ο καθένας, παρόλο που μπορεί ότι λέγεται ή γράφεται να έχει τις καλύτερες προθέσεις.

Υποστηρίζω ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι παιχνίδι για το πλέι-στέισον, όπου ο κάθε παίκτης κουνάει ή πατάει κουμπιά.

Δύο είναι οι πλευρές που το σηματοδοτούν και το καθορίζουν. Πριν απ' όλα οι ποδοσφαιριστές και κατά δεύτερον το τεχνικό επιτελείο με προεξάρχοντα τον προπονητή.

Ας σχολιάσω πρώτα την πλευρά του προπονητή και του τεχνικού επιτελείου.

Σημαντική-σημαντικότατη η συνεισφορά τους. Σε πολλούς τομείς είναι καθοριστικός και αναντικατάστατος ο ρόλος τους. Η δημιουργία κατάλληλου κλίματος στα αποδυτήρια, η διαχείριση όλου του γκρουπ αλλά και η κατάλληλη προετοιμασία όλων για το επόμενο παιχνίδι, και μια σειρά άλλων θεμάτων. Θέλω να υπογραμμίσω πως αρκετοί προπονητές που το βιογραφικό τους είναι γεμάτο περγαμηνές, αλλάζοντάς ομάδα απέτυχαν. Πολλές φορές κάτι τέτοιο είναι αποτέλεσμα μιας σειράς από εξωγενείς παράγοντες. Όμως κατά βάση οφείλεται στο έμψυχο δυναμικό, δηλ. τους παίκτες.

Κόντρα στην κριτική που ασκούμε όλοι μας, θέλω να σημειώσω κάποιες απορίες μου:

Είναι άραγε εντολή του προπονητή, κάθε φορά που διαπιστώνουμε μια αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού και στον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας; Πόσες φορές δεν βλέπουμε τον προπονητή να δείχνει την δυσφορία του σε κάποιες επιλογές των παικτών ξεχωριστά αλλά και του συνόλου της ομάδας; Και τι θα μπορούσε να κάνει ο προπονητής όταν χάνεται ένα πέναλτι; Ή όταν η σέντρα πάει στα περιστέρια; Σ 'αυτές τις περιπτώσεις φταίει το σύστημα κι ο προπονητής; Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Στο σημείο αυτό έρχεται και η ευθύνη των ποδοσφαιριστών. Έχουν άραγε όλοι τους τα αναγκαία προσόντα και ικανότητες για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του αγώνα; Μπαίνει ένα ερώτημα.

Σε ότι με αφορά δεν μπόρεσα ποτέ μου να δώσω μια απάντηση στο πως μια ομάδα αλλά και ο καθένας χωριστά παρουσιάζουν τόσο μεγάλες μεταπτώσεις, από παιχνίδι σε παιχνίδι αλλά κι από το ένα ημίχρονο στο άλλο. Χωρίς καμιά αλλαγή ούτε στο σύστημα αλλά κι ούτε σε κάποιον ποδοσφαιριστή βλέπουμε ένα τελείως άλλο παιχνίδι. Τις μικροδιαφορές τις καταλαβαίνω, λίγο η κούραση, λίγο ένας μικροτραυματισμός φτάνουν να κάνουν τη διαφορά.

Συνεπώς πιστεύω ότι η πρωτοκαθεδρία ανήκει στους παίκτες.