Με σύμμαχο την ιστορία μας, στη μάχη της Ευρώπης

Η αλήθεια είναι ότι από την εποχή της διοίκησης Ζαγοράκη - Βρύζα και στη συνέχεια απ' όταν ανέλαβε ο Ι. Σαββίδης τις τύχες της ομάδας, υπήρξε μια ανάταση της ψυχολογίας και μια ανασύνταξη των δυνάμεων.

Η εξόφληση των οικονομικών βαρών που υπήρχαν προς την εφορία, ήταν μια καθοριστική κίνηση του νέου ιδιοκτήτη. Με άμεση συνέπεια το ελεύθερο πλέον πεδίο και τον χώρο για νέους σχεδιασμούς και δράσεις. Με καλυμμένα τα νώτα και τα χέρια ελεύθερα, άνοιγε ο δρόμος για μια άλλη πορεία.

Οι συνεχείς όσο κι αναγκαίες αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου έδωσαν στο σύλλογο τη δυνατότητα να κάνει επιλογές που έκρινε ότι τον βοηθούν να αλλάξει επίπεδο. Οι μεταγραφικές κινήσεις, η καλύτερη στελέχωση του διοικητικού προσωπικού και η παρουσία μεγάλων ονομάτων για τη θέση του τεχνικού διευθυντή, αλλά και γνωστών ποδοσφαιριστών (ακόμη και αν πολλοί δεν μας δικαίωσαν με την παρουσία τους), άλλαξαν αυτομάτως την εικόνα.

Ο σύλλογος έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του γενικότερα στα ποδοσφαιρικά πράγματα της χώρας, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του τόσο στην ΕΠΟ, όσο και στο χώρο της διαιτησίας, αλλά και στην καθιέρωση του VAR και γενικότερα είναι συνεχώς παρών.

Να μην μας διαφεύγει και η ίδρυση και λειτουργία του ΠΑΟΚ TV, κάτι που τάραξε τα νερά.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η παραδοχή και η αναγνώριση του ρόλου του νέου ΠΑΟΚ. Η ευρωπαϊκή πορεία μπορεί να μην ήταν αντίστοιχα ανοδική, όμως δόθηκαν μεγάλες μάχες και παράλληλα πόντοι και για την κατάταξη της χώρας μας.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε και στην πολύ καλή δουλειά που γίνεται και στα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε και την βοήθεια πολλών ακόμα φίλων και παραγόντων της ομάδας, που και το χέρι βάζουν στη τσέπη τους αλλά και με την φυσική τους παρουσία βοηθούν τα μέγιστα. Επίσης ιδιαίτερη αναφορά επιβάλλεται και στην λειτουργία του ερασιτέχνη Α.Σ.

Βαρύνουσας σημασίας είναι το πρότζεκτ της νέας Τούμπας. Ένα έργο που θ 'αλλάξει τη γενικότερη εικόνα της περιοχής, προς όφελος όλων των κατοίκων της περιοχής αλλά και της Θεσσαλονίκης ευρύτερα.

Επειδή όμως την πρώτη θέση του ενδιαφέροντος καταλαμβάνει το ποδόσφαιρο, θα κάνω μια προσπάθεια να επισημάνω κάποια θέματα και να θυμίσω στους παλιότερους στιγμές άλλων εποχών, δίνοντας παράλληλα και την ευκαιρία στους νεότερους να μάθουν για το χτες του συλλόγου κι έτσι να τοποθετηθούν καλύτερα για το σήμερα.

Θα επικεντρωθώ σε αναφορές και παρατηρήσεις που αναφέρονται στη περίοδο '70 - '80, μια δεκαετία στην οποία η ομάδα μας έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο, κατά γενική ομολογία. Ήταν η δεκαετία που μας έδωσε πολλές χαρές και τίτλους. Πρωτάθλημα και κύπελλα.

Μα πάνω απ' όλα την αναγνώριση ως σπουδαία ομάδα. Τότε ήταν που ο κάθε καλοπροαίρετος φίλαθλος παραδεχόταν την ανωτερότητα της ομάδας μας. Την περίοδο εκείνη βρέθηκαν στην ομάδα πολλοί σπουδαίοι παίκτες. Και όπως είναι λογικό τα νικηφόρα αποτελέσματα να έρθουν ως φυσικό επακόλουθο. Με κάποια από αυτά να έχουν μείνει στην ιστορία για τον τρόπο που τα πέτυχε, με πολύ μεγάλες ανατροπές. Την περίοδο εκείνη ευτύχησε να έχει και πολύ σπουδαίους προπονητές.

Το περίεργο είναι ότι δεν συγκέντρωσε και τα ανάλογα τρόπαια. Κάτι που άφησε μια παράξενη αίσθηση σ 'όλους εμάς τους φίλους τής ομάδας. Λίγο-πολύ γνωστή η ιστορία. Περίεργες (εγκληματικές) διαιτησίες, μόνιμή έδρα του τελικού κυπέλλου το Καραϊσκάκης .

Η περίοδος εκείνη σημαδεύτηκε και από την αλλαγή των συνθηκών που ίσχυαν μέχρι τότε στο ποδόσφαιρο της χώρας μας. Λόγω και των πολιτικών συνθηκών εκείνης της περιόδου αλλά και της ωρίμανσης της ιδέας για ένα πιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, άρχισε να μπαίνει πολύ χρήμα.

Γνωστοί οικονομικοί παράγοντες της Αθήνας, εφοπλιστές, βιομήχανοι και γενικότερα έχοντες και κατέχοντες, έριξαν το βάρος τους με αποτέλεσμα να γείρει η πλάστιγγα. Οι ομάδες της Θεσσαλονίκης αλλά και της επαρχίας έμειναν στάσιμες .Κάποιες εξαιρέσεις όπως αυτές της Λάρισας, της Καστοριάς και του Ηρακλή απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα της παντοκρατορίας των Αθηνών.

Άρχισαν λοιπόν οι πωλήσεις παικτών προς τις ομάδες των Αθηνών.

Δει δη χρημάτων και πάει λέγοντας.

Κι από κοντά και οι μεταγραφές ξένων παικτών από άλλες χώρες και το σιρόπι ήρθε κι έδεσε.

Την περίοδο εκείνη ζούσα στην Αθήνα ως φοιτητής. Ήταν τότε που για να πάρω γεύση από ΠΑΟΚ άλλαζα δύο συγκοινωνίες για να πάω στην Ομόνοια και να αναζητήσω «Τα Σπορ του Βορρά».

Η τηλεόραση έδειχνε και δεν έδειχνε στιγμιότυπα από τους αγώνες, πολύ δε περισσότερο από αγώνες του ΠΑΟΚ. Και για προμηθευτούμε κανένα εισιτήριο τρέχαμε στο ξενοδοχείο που έμενε η ομάδα.

Η φήμη και το όνομα της ομάδας ήταν πολύ ψηλά. Γενική η αναγνώριση. Μόνο που τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο καλά. Κι αυτό μας άφηνε μια παράξενη γεύση. Τη μια Κυριακή στην Τούμπα κερδίζαμε Θεούς και Δαίμονες και την άλλη χάναμε στην Αθήνα ουσία και εντυπώσεις. Εύκολα καταλαβαίνει κάποιος την πίκρα μας. Και το σημαντικότερο χάναμε μάλλον εύκολα. Αυτό είναι κάτι που ακόμα και σήμερα δεν το έχω χωνέψει. Βέβαια χάναμε και παιχνίδια που δεν έπρεπε. Ας όψονται όμως οι εξωγενείς παράγοντες. Τα είπαμε και παραπάνω.

Με τούτα και μ 'εκείνα περάσαμε κάποια διαστήματα δύσκολα. Τα χρόνια όμως πέρασαν και παρά τις όποιες αναλαμπές και διακρίσεις φτάσαμε στην τελευταία δεκαετία, έχοντας ξεπεράσει τις δυσκολίες και με το οικονομικό λυμένο, ατενίζουμε με σιγουριά το σήμερα αλλά και το μέλλον μας.

Τα τελευταία χρόνια πήραμε και τα τρόπαια που χρωστούσαμε από άλλες εποχές. Το βέβαιο είναι ότι μπορούμε πλέον να θεωρούμε τις διακρίσεις και τα τρόπαια όχι δεδομένα, αλλά σίγουρα εφικτά. Η όλη δομή του συλλόγου και η στήριξη κι αγάπη του κόσμου εγγυώνται τα καλά αποτελέσματα.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά;

Γιατί είναι κατά τη γνώμη μου καιρός να αρχίσουμε να καλοβλέπουμε και σε μια πιο ξεκάθαρη πορεία στην Ευρώπη. Προλαβαίνω και το όποιο ειρωνικό σχόλιο λέγοντας πως δεν περιμένω και την κατάκτηση τίτλων, αλλά τουλάχιστον μια αξιοπρόσεκτη πορεία. Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλά που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχτούμε. Υπομονή κι επιμονή χρειάζεται και δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης.

Εξ'άλλου αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.