Στοιχηματίζω…

Τότε το «στοίχημα» σαν έννοια ήταν πολύ πιο αθώο. Ίσως ένα παγωτό ή μια πορτοκαλάδα. Και λίγο αργότερα, έγινε ένα ούζο ή ένα τραπέζωμα.

Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλες αξίες.

Σήμερα τη λέξη την συναντάμε καθημερινά, θέλουμε δε θέλουμε, πότε σε ένα πρακτορείο τυχερών παιχνιδιών, και πότε στη τηλεόραση ιδιαίτερα μάλιστα πριν αλλά και κατά τη διάρκεια μετάδοσης ενός αγώνα.

Μπήκε για τα καλά στη ζωή μας.

Εκτός όμως από την τετριμμένη και πεζή της πλευρά, η έννοια «στοίχημα» εμπεριέχει και την πίστη μας σε κάτι. Δείχνει μια σιγουριά για το τελικό αποτέλεσμα της κάθε μας άποψης και θέσης.

Το ίδιο ισχύει και για την θέση της στήλης ότι το θετικό αποτέλεσμα του παιχνιδιού της ομάδας μας με την Γάνδη θα είναι τέτοιο που θα μας δώσει και την πρόκριση.

Λίγες φορές ελληνική ομάδα κατάφερε να διεκδικεί βάσιμα την είσοδό της σε προημιτελικά μιας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Μια πρόκριση του ΠΑΟΚ θα σήμαινε πολλά για την ομάδα, αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η σιγουριά μας στην ομάδα δεν είναι μόνο ευχή, αλλά και πίστη που βασίζεται σε ποδοσφαιρική λογική.

Προηγούμαστε στο «πρώτο ημίχρονο» με 1-0. Η απόδοσή μας έχει διάρκεια. Παίζουμε ορθολογικά και με καλή ψυχολογία, αλλά και με εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας.

Μαζί με όλα αυτά, θέλουμε και πάρα πολύ, την ΠΡΟΚΡΙΣΗ.

Και όπως μας αρέσει να λέμε, ΘΕΛΩ σημαίνει ΜΠΟΡΩ. Γι' αυτό και «ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΖΩ». Με την παλιά έννοια.