Η άδολη αγάπη του ποδοσφαίρου

Το μόνο που τούς ενδιαφέρει είναι η πορεία της , τα αποτελέσματα που πετυχαίνει και η απόδοσή της.

Τι σημασία έχει αν τη μια Κυριακή έχασε και μάλιστα μετά από μια άσχημη εμφάνιση;

Στο επόμενο παιχνίδι με ήλιο ή βροχή εκεί στο γήπεδο με προσδοκία για ένα καλό αποτέλεσμα και μια καλή εμφάνιση.

Μια κολόνια που κρατάει χρόνια.

Υπήρξαν εποχές που τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Κυριαρχούσαν δυο – τρεις ομάδες. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Με την αξία τους; Με τον έλεγχο των παρασκηνίων; Με δολοπλοκίες; Με τη βοήθεια της διαιτησίας; Γνωστά πράγματα και χιλιοειπωμένα.

Η επικράτηση των γνωστών μεγάλων( ; ! ) παρέμενε δεδομένη. Οι λίγες εξαιρέσεις επιβεβαίωναν τον κανόνα.

Κι όμως οι φίλαθλοι και όλων των άλλων ομάδων ήταν πάντα εκεί. Παρόντες.

Μπορεί η αμφιβολία και το αίσθημα της αδικίας να τους έπνιγε, αυτοί όμως πάντα εκεί, με μόνη σύμμαχο την αγάπη τους για την ομάδα της καρδιάς τους. Πολλές φορές (όπως στην περίπτωση του ΠΑΟΚ) η αδικία τους γιγάντωνε.

Τα τελευταία χρόνια η δική μας ομάδα πέτυχε να ταράξει τα νερά του κατεστημένου στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Συνεχώς παρούσα σε όλα τα επίπεδα και απανωτές διακρίσεις και συνεχόμενους τίτλους, τόσο σε Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Μια πορεία που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην αγάπη και στήριξη του κόσμου.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε και το ρόλο του ποδοσφαίρου στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Κόσμος πολύς. Ποδοσφαιριστές, παράγοντες, φίλαθλοι. Όλοι μαζί δίνουν το στίγμα της μεγάλης επίδρασης που ασκεί το ποδόσφαιρο.

Τις τελευταίες δεκαετίες και χάρη στην τηλεόραση το ποδόσφαιρο αναδείχτηκε σε κυρίαρχο ρόλο. Όμως η σχέση των πολλών μαζί του είναι πολύ πιο παλιά. Από όταν πρωτοεμφανίστηκε κέρδισε πολύ γρήγορα την αγάπη του κόσμου. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια η σχέση αυτή ενισχύθηκε κι από ιδιοτελείς λόγους και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Στήθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω του. Μικρά και μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα. Όπως και πολλές υποψίες για ξέπλυμα χρήματος.

Κυκλώματα, περίεργες διασυνδέσεις κι εμπλοκή του υπόκοσμου κοσμούν (φτάσαμε εδώ και χρόνια στο σημείο να το θεωρούμε κάτι δεδομένο!) το χώρο του ποδοσφαίρου.

Όλα αυτά εκμεταλλεύονται την άδολη αγάπη του κόσμου. Προσπάθειες τεράστιες για ποδηγέτηση του χώρου και με σκοπό το ίδιον όφελος. Το πάθος των φιλάθλων αποδεικνύεται η αχίλλειος πτέρνα.

Κι όλα αυτά παρά το γεγονός πως η αγάπη του κόσμου για το ποδόσφαιρο είναι πρωτογενής και πολύ μακριά από τερτίπια και καμώματα μικροπολιτικού συμφέροντος και της όποιας ιδιοτέλειας.

Θα αναφερθώ σε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναδεικνύουν την γνήσια αγάπη του κόσμου, που υπάρχει για το ποδόσφαιρο. Σε ρεπορτάζ ή σε ταξιδιωτικές εκπομπές που αναφέρονται σε κάποιες υπανάπτυκτες και πολύ φτωχές χώρες.

Είναι χρόνια γνωστό ότι εκεί βλέπουμε νέα παιδιά, ξυπόλητα με ένα τόπι από κουρέλια για μπάλα να προσπαθούν στο χωμάτινο δρόμο του χωριού τους, να παίξουν ποδόσφαιρο. Τους λείπουν πολλά. όμως εκείνο που δεν λείπει όμως είναι η αγάπη τους γι' αυτό. Και πολύ συχνά εκείνα τα μέρη είναι που βγάζουν ποδοσφαιρικά «διαμάντια».

Ένα ακόμη παράδειγμα είναι κι αυτό που έκαναν οι Ουκρανοί στρατιώτες. Με τον πόλεμο να συνεχίζεται ασταμάτητα, βρήκαν τον χρόνο και τον τρόπο να παρακολουθήσουν τον αγώνα της Εθνικής τους ομάδας ποδοσφαίρου, θέλοντας να διατρανώσουν την πίστη τους αλλά και τη στήριξή τους, θεωρώντας μάλιστα πως ένας ποδοσφαιρικός αγώνας είναι μια ακόμα μάχη που πρέπει να κερδηθεί, ενισχύοντας έτσι το ηθικό όλων για τη μέγιστη μάχη του πολέμου που μαίνεται.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Κι αυτή είναι η αγάπη του κόσμου.

Πηγή εικόνας: Tifosi Streetwear