Άφησε βαθμούς, καιρός να μας δείξει τι κυνηγάει

Όπως και να το δει κανείς, πρόκειται για έναν αγώνα με παραδοσιακά τεταμένη ατμόσφαιρα. Η αντίπαλη ομάδα, έχοντας αποδείξει και αποδεχτεί ότι θεωρεί αυτοσκοπό τη δημιουργία φθοράς στον ΠΑΟΚ (βαθμολογικής και επικοινωνιακής), παίζει πάντα δυναμικά, βιαστικά, νευρικά, αιφνιδιαστικά. Σε συνδυασμό με τις τσιρίδες απ' την κερκίδα και τον πάγκο με την παραμικρή αφορμή, μας οδηγεί αναγκαστικά σε ένα παιχνίδι προσεκτικό και συχνά φοβικό.

Ως εκ τούτου νομίζω ότι ο ΠΑΟΚ χειρίστηκε αρκετά καλά τον αγώνα. Ουσιαστικά δεν κινδύνεψε καθόλου (πέρα από το πέναλτι που ήταν καθαρά μια στιγμιαία φάση χωρίς νόημα και ουσία), και παρότι σε κάποια διαστήματα ο Δικέφαλος «έδωσε χώρο» στον αντίπαλο, σε τελική ανάλυση το μόνο που φοβηθήκαμε σε όλο το ματς ήταν ότι «θα γίνει καμιά στραβή και θα το φάμε απ' το πουθενά». Ε, η στραβή δεν έγινε, το ματς έληξε. Ο ΠΑΟΚ είχε δυο – τρεις καλές ευκαιρίες, δεν τις αξιοποίησε.

Η πραγματικότητα είναι πως ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να τις αξιοποιήσει. Γιατί, ξεκάθαρα, λόγω έλλειψης ατομικής ποιότητας, έχει μετατραπεί σε μια ομάδα η οποία δουλεύει μεν τακτικά σωστά, πασχίζει όμως δε να μπει στην αντίπαλη περιοχή.

Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, έχοντας χτίσει μια αρκετά καλή βάση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος, καλείται να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ με πράξεις, τι στόχους έχει τη φετινή χρονιά.

Το κενό στη θέση «10» φαίνεται και στον πλέον αδαή. Το πείραμα με τον Αουγκούστο, όσο κι αν το τραβάει απ' τα μαλλιά ο Λουτσέσκου, δεν αποδίδει. Μετά από τόσους μήνες προσπαθούμε να θυμηθούμε μια ασίστ, μια έξυπνη πάσα, μια καλή τελική ενέργεια σε ροή αγώνα (όχι από στημένες φάσεις). Ό,τι κι αν είναι αυτό που υποτίθεται πως βλέπει ο ΠΑΟΚ στον Αουγκούστο, εμείς δεν το βλέπουμε. Ούτε και η στατιστική, αφού «νούμερα» δεν έχει γράψει.

Η έλευση λοιπόν ενός σοβαρού, έμπειρου, ποιοτικού οργανωτή (όπως γράψαμε και σε παλιότερο άρθρο: Ενός παίκτη-σημείο αναφοράς) αποτελεί επιτακτική ανάγκη και θα επιβεβαιώσει ότι ο ΠΑΟΚ έχει όντως μεγαλύτερες βλέψεις στο φετινό πρωτάθλημα. Οι δικαιολογίες, μετά από ουσιαστικά ΤΕΣΣΕΡΙΣ σεζόν μεταγραφικών παλινωδιών (όπου χρήμα δόθηκε χωρίς ουσιαστικά κανένα αντίκτυπο, με μετριότητες να παρελαύνουν) τελείωσαν. Η πιθανή απόκτηση νεαρών, χαμένων ταλέντων κλπ, απλά θα έδιναν ακόμα περισσότερο την εικόνα οτι ο ΠΑΟΚ δεν καίγεται να κυνηγήσει τίτλο, γιατί καλώς ή κακώς όταν τα πράγματα ζορίζουν, χρειάζεσαι σιγουριά, οχι στοιχήματα. Έχουμε ήδη αρκετά τέτοια...

ΥΓ1. Η επιθετική αφλογιστία της ομάδας επιδεινώνεται εξ αιτίας της αν μη τι άλλο περίεργης κατάστασης που βρίσκεται ο Ολιβέιρα. Ένας παίκτης εμφανώς ποιοτικός, αλλά με χαμένη τη «σπίθα» στο τρέξιμό του, με μονίμως λανθασμένες επιλογές, βιαστικά σουτ, βαρύ στυλ. Ας ελπίσουμε όλα αυτά να οφείλονται στο δύσκολο περυσινό τραυματισμό του και όχι σε κάτι πιο «μόνιμο». Παρότι ο Πορτογάλος χθες πίεσε και έδωσε μάχες, στον επιθετικό – παραγωγικό τομέα κινήθηκε σε υπερβολικά ρηχά νερά, δείχνοντας έως και βαριεστημένος. Η ομάδα καλείται να βρει τρόπο να τον «μπριζώσει» και να τον βάλει στο παιχνίδι της.

ΥΓ2. Τα επερχόμενα ματς με Λαμία και ΟΦΗ αποτελούν χρυσή ευκαιρία ο ΠΑΟΚ να μαζέψει βαθμούς, να φτιάξει ψυχολογία και να κοιτάζει τους αντιπάλους του να χάνουν έδαφος στις μεταξύ τους κόντρες (άσχετα αν μερικές από αυτές θα είναι... φιλικές). Αυτό, σε συνδυασμό με τη διακοπή για το Μουντιάλ, θα είναι χρυσή ευκαιρία για τον Ραζβάν Λουτσέσκου να δουλέψει ακόμα περισσότερο, να βρει χημεία μεταξύ παικτών και να οριστικοποιήσει τους ρόλους όλων. Μια χρονιά που ξεκίνησε με πάρα πολλή γκρίνια, έχει όλα τα φόντα να μας βρει στο τέλος χαρούμενους.

Image credit: PAOK FC