Αφιέρωμα στον Michael Allen Lambert!

2ο επεισόδιο της σειράς μας και θα ταξιδέψουμε στη δεκαετία του '90 και, πιο συγκεκριμένα, ένα βήμα πριν από το millennium. Χρόνια στα οποία η ομάδα μας, ο ΠΑΟΚ μας, προσπαθούσε με όσα μέσα διέθετε να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ελλάδα. Κόντρα σε ομάδες με αστέρες, κόντρα σε ανερχόμενες δυνάμεις ο ΠΑΟΚ με σκληρή δουλειά και πλάνο προσπαθούσε να κάνει ένα δυνατό σύνολο. Το 1999 στην προσπάθεια αυτή θα φέρει και τους πρώτους Αμερικάνους στην ιστορία του τμήματος. Σε αυτό το πρώτο ντουέτο Αμερικάνων (foreshadowing για το επόμενο επεισόδιο) τα φώτα θα πέσουν σε έναν αθλητή, που ο κόσμος του βόλεϊ και του ΠΑΟΚ είχε τη χαρά να τον ζήσει τόσο στη σάλα όσο και στην άμμο γράφοντας τη δική του ιστορία.

Φυσικά μιλάμε για τον εκρηκτικό Michael Allen Lambert!

Τα κολλεγιακά χρόνια, η εκτόξευση και η κλήση στην Εθνική Αμερικής

Ο Μichael Allen "Lambo" Lambert γεννήθηκε στις 14 Aπριλίου 1974 στο νησάκι Kāneʻohe που ανήκει στο σύμπλεγμα νησιών της Χονολουλού, της πολιτείας της Χαβάης. Τα πετοσφαιρικά του βήματα θα γίνουν όμως μακριά από τη Χαβάη και όχι στο ομώνυμο Πανεπιστήμιο. Το 1993 θα ξεκινήσει τα κολλεγιακά και βολεϊκά βήματά του στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Εκεί θα ξεκινήσει να αγωνίζεται ως ακραίος και γρήγορα θα δείξει την αθλητικότητά του και την έφεσή του στο μπλοκ χάρη στα μεγάλα άκρα του, στο "διάβασμα" του αντιπάλου στο φιλέ και στην επίθεση. Σύντομα θα αλλάξει θέση και θα γίνει ο βασικός διαγώνιος και το βασικό επιθετικό βιολί της ομάδας. Η πρώτη του χρονιά ως freshman θα είναι το ξεπέταγμά του, οδηγώντας το Στάνφορντ στις πρώτες θέσεις, ενώ από την επόμενη θα κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του.

Οι σεζόν 1994/1995 και 1995/1996 θα τον βρουν να βρίσκεται στην κορυφή των στατιστικών και μέλος της All-American ομάδας του ΝCAA (η καλύτερη επτάδα), ενώ τη χρονιά 1996/1997 δε θα αρκεστεί να βρίσκεται μόνο στην καλύτερη επτάδα του Πρωταθλήματος. Ο "Τhe Chief" (παρατσούκλι των συμφοιτητών του) θα κάνει μια εκπληκτική χρονιά και θα χαρίσει στο πανεπιστήμιό του το πρώτο Κολλεγιακό Πρωτάθλημα στην ιστορία του με τον ίδιο να παίρνει και τον τίτλο του πολυτιμότερου στο NCAA. Θα κλείσει τα κολλεγιακά του χρόνια ως το Νο. 2 στην επιθετική αποτελεσματικότητα και στους άσσους και το Νο.3 στα μπλοκ στο NCAA.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο Στάνφορντ ο προπονητής της Εθνικής Αμερικής, Fred Sturm, θα εντυπωσιαστεί και το 1995 ο "Λάμπο" (το δεύτερο παρατσούκλι που θα τον ακολουθήσει για πάντα) θα βοηθήσει τα μέγιστα στο να κατακτήσει η Εθνική Αμερικής την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ιαπωνία. Στα 22 του χρόνια θα βρεθεί και στο βασικό ρόστερ που θα αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, αλλά θα περιοριστεί με την 9η θέση στο τουρνουά. Σύντομα όμως νέες προκλήσεις θα έρχονταν.

(Η Εθνική Αμερικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Ο Λάμπερτ διακρίνεται στη μέση).

Η Ιταλία που τον σημάδεψε, το μπιτς-βόλεϊ που ερωτεύτηκε και η εμπείρια του να παίζεις στον ΠΑΟΚ

Η πόρτα της Ευρώπης άνοιξε διάπλατα για τον Μάικλ και βρέθηκε αμέσως στην Α1 Ιταλίας φορώντας τη φανέλα της Ραβέννα. Εκεί θα συναντήσει μια ομάδα που ήταν σκιά του εαυτού της παρά την κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ της προηγούμενης περιόδου. Αγωνιζόμενος τώρα ως ακραίος, θα αρχίσει να γνωρίζει το Ευρωπαϊκό βόλεϊ και της απαιτήσεις του Ιταλικού Πρωταθλήματος και θα ξεκινήσει την προσπάθειά του να συνεισφέρει στην επίτευξη των στόχων της ομάδας. Και εκεί θα έρθει το μπιτς-βόλεϊ.

Έχοντας τις πρώτες επαφές του από τα κολλεγιακά του χρόνια ο φίλος του και πρώτος παρτενέρ του, Αndrew Witt, θα τον καλέσει να αγωνιστούν μαζί σε κάποια τουρνουά του AVP (η επαγγελματική λίγκα για το μπιτς-βόλεϊ στην Αμερική). Αμέσως θα γοητευτεί και θα αφήσει τη σάλα για το μεγαλύτερο μέρος του 1997. Θα κάνει το ντεμπούτο του στην άμμο συμμετέχοντας σε 2 τουρνουά και θα κατακτήσει τη 17η και 25η αντίστοιχα. Γρήγορα όμως θα επιστρέψει πάλι στη Ραβέννα για να αγωνιστεί στο υπόλοιπο της σεζόν, αλλά το μικρόβιο του μπιτς-βόλεϊ θα μπει για τα καλά μέσα του. Η Ραβέννα θα κινηθεί σε ρηχά νερά και θα κατακτήσει τη 10η θέση στο Πρωτάθλημα. Όμως η παρουσία του στην Ιταλία θα σημαδέψει τη ζωή του, καθώς ο Χαβανέζικος χαρακτήρας του θα "δέσει" υπέροχα με τη ζωή στην Ιταλία και θα γίνει το "δεύτερό" του σπίτι. Παράλληλα η πρώτη του χρονιά θα αποδειχτεί διδακτική έχοντας αγωνιστεί κόντρα στα μεγαλύτερα ονόματα του παγκοσμίου βόλεϊ. Γέγονος που θα αποδειχθεί στη συνέχεια.

Το καλοκαίρι του 1998 και ενώ ο Λάμπερτ θα ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, μια ομάδα θα κάνει ένα δυναμικό μπάσιμο προκειμένου να κάνει το κάτι παραπάνω στο εγχώριο Πρωτάθλημα και να διεκδικήσει την έξοδο στην Ευρώπη. Αυτή η ομάδα ήταν ο ΠΑΟΚ.

Ο Μάικ θα πει το "ναι" και μαζί με τον έτερο Αμερικάνο Μάικλ Ντιλ (spoiler alert) θα γίνουν οι πρώτοι Αμερικάνοι που αγωνίζονται στον ΠΑΟΚ με τον Λάμπερτ να είναι και ο πρώτος διεθνής Αμερικάνος. Στον ΠΑΟΚ θα συναντήσει τους Καλμαζίδη, Χρηστοφορίδη και Μητρούδη, ενώ με τις οδηγίες του Χρήστου Πάτρα θα δημιουργηθεί για πρώτη φορά μετά από τη διεκδίκηση του Κυπέλλου το 1983 ένα αξιόμαχο σύνολο έτοιμο για την υπέρβαση. Ο Λάμπερτ θα κάνει θραύση στο Πρωτάθλημα χάρη στην αθλητικότητά του, τα σερβίς του, την επιθετική του δεινότητα και το μπλοκ. Σύντομα θα φιγουράρει στις καλύτερες επτάδες των αγωνιστικών, ενώ μαζί με τον Ντιλ θα συνεισφέρουν στην κατάκτηση της 3ης θέσης στην κανονική διάρκεια και το ξεπέταγμα του ΠΑΟΚ. Παράλληλα θα γνωρίσει και την τρέλα του ασπρόμαυρου λαού όταν το κλειστό της ΜΕΝΤ θα γεμίσει με 1.500 οπαδούς στο τοπικό ντέρμπι με τον Άρη. Ο ΠΑΟΚ θα μπει για πρώτη φορά στα πλέι οφ και στην προημιτελική φάση θα κάνει μια εξαιρετική εμφάνιση και θα βοηθήσει στην πρόκριση στα ημιτελικά επί της ΑΕΚ.

Όμως παρά τη μεγάλη προσπάθεια ο Ηρακλής θα αποδειχθεί πολύ δυνατός και ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί στους μικρούς τελικούς απέναντι στην Ορεστιάδα. Εκεί η εμπειρία της Ορεστιάδας θα αποδειχτεί καθοριστική και σε μια δυνατή σειρά θα σπάσει την έδρα και ο ΠΑΟΚ θα χάσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο τερματίζοντας στην 4η θέση (τότε η 2η και 3η θέση οδηγούσαν στο Τσάλεντζ Καπ, ενώ ο Κυπελλούχος αγωνιζόταν στο CEV Cup). Στο Κύπελλο επίσης θα είναι καθοριστικός στην πρόκριση της ομάδας στην ημιτελική φάση με τον ΠΑΟΚ να αποκλείει τον Ηρακλή και την Ορεστιάδα, αλλά στο Final 4 της Δράμας θα περιοριστεί στην 3η θέση, καθώς ο Ολυμπιακός θα αποδειχτεί ανυπέρβλητο εμπόδιο.

(Η καλύτερη επτάδα της 21ης αγωνιστικής της σεζόν 1998-1999. Με το νούμερο 14 ο Μάικ Λάμπερτ.)

Η επιστροφή στην Ιταλία, το "Last Dance" στη σάλα και... the Hawaiian Curtain is here

H σεζόν 1999/2000 δε θα βρει τον Λάμπερτ να αγωνίζεται σε κάποιο σύλλογο, αλλά θα τον βρει να αγωνίζεται για τελευταία φορά με τα χρώματα της Εθνικής Αμερικής. Υπό τις οδηγίες του θρυλικού Doug Beal θα βοηθήσει στην κατάκτηση της 4ης στη World League, αλλά η παρουσία στους Ολυμπιακούς αγώνες δε θα είναι η αναμενόμενη και το κύκνειο άσθμα θα συνοδευτεί με την 11η θέση στο Σίδνεϋ και μια από τις χειρότερες του εθνικού συγκροτήματος.

(Η Εθνική Αμερικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϋ. Ο Λάμπερτ αγωνίζεται με το νούμερο 3).

Το καλοκαίρι όμως θα τον βρει ξανά στην Ιταλία, καθώς θα συμφωνήσει το καλοκαίρι με την Μοντικιάρι. Εκεί θα επιστρέψει οριστικά στη θέση του ακραίου και μαζί με τους Γκέριτς και Σιμεόνοφ θα βοηθήοσυν την ομάδα να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Τσάλεντζ Καπ και τερματίζοντας στην 7η θέση του Πρωταθλήματος. Θα δείξει γρήγορα ξανά τις αρετές του στην υποδοχή, στο μπλοκ και στην επιθετική αποτελεσματικότητα.

Όμως θα επιλέξει να αγωνιστεί σε χαμηλότερης δυναμικότητας ομάδες και οι σεζόν 2001/2002 και 2002/2003 θα τον βρουν να αγωνίζεται με τις Φαλκονάρα και Πιατσέντζα (ακόμα στα χρόνια της δημιουργίας της). Κάτι που δε θα τον εμποδίσει να ανεβάσει την απόδοσή του και να βοηθήσει τις ομάδες του να πετύχουν τους στόχους τους, ενώ ο ίδιος θα βρεθεί να φιγουράρει στη 12άδα των καλύτερων ακραίων του Ιταλικού Πρωταθλήματος.

Μέσα στο 2002 θα επιστρέψει στο AVP και στην άμμο, όπου θα κάνει ένα δυναμικό comeback. Θα αγωνιστεί σε 4 τουρνουά κατακτώντας την 4η και 5η θέση σε 2 από αυτά και με τις ικανότητές του στο μπλοκ και στην επίθεση θα κερδίσει το βραβείο του "Rookie of the Year", ενώ η δυναμική του παρουσία στο φιλέ, θα του δώσει το παρατσούκλι "The Hawaiian Curtain", σπάζοντας τα κοντέρ στα μπλοκ.

Aυτό θα σημάνει παράλληλα το τέλος της καριέρας του στη σάλα, καθώς θα αγωνιστεί για 3 μόλις παιχνίδια με την Πάντοβα και έπειτα θα επικεντρωθεί στην καριέρα του στο μπιτς-βόλεϊ. Εκεί θα τον περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη και ένα γεγονός που θα εκτοξεύσει την καριέρα του.

Showtime με τον Kiraly and the "year of Mike Lambert"

Μετά την χρονιά-αποκάλυψη στο AVP το 2002 θα λάβει την πρόσκληση από το πρότυπό του και θρύλο του βόλεϊ σάλας και άμμου, Karch Kiraly να αγωνιστούν μαζί για τα τουρνουά του 2004. Το ντουέτο Κiraly-Lambert θα αποδειχτεί "μυθικό" και θα κυριαρχήσει κατά κράτος τερματίζοντας στο πόντιουμ στα 10 από τα 12 τουρνουά κατακτώντας 4 φορές την πρώτη θέση (με highlight το Manhattan Open), 3 φορές τη 2η και τη 3η θέση, και κλείνοντας τη χρονιά στο Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης και οι 2 θα μοιραστούν το βραβείο της ομάδας της χρονιάς.

Ο "Hawaiian Curtain" θα κάνει μια εκπληκτική χρονιά κυριαρχώντας στο μπλοκ, ενώ το διάβασμα του αντιπάλου του θα μείνει παροιμιώδες. Η επιθετική του δεινότητα δε θα έλειπε από την εξίσωση, ενώ στο τέλος της σεζόν θα κατακτήσει τον τίτλο του καλύτερου επιθετικού και του πολυτιμότερου της χρονιάς.

(Το ντουέτο που άφησε εποχή. Με το ροζ καπελάκι είναι ο Κίραλυ και στα δεξιά ο Λάμπερτ.)

Η κυριαρχία στην άμμο συνεχίζεται και το δεύτερο Showtime

Ο "Λάμπο" με τον Κίραλυ θα συνεχίσουν μαζί και για το 2005. Όμως η ατυχία θα χτυπήσει την πόρτα και ένας τραυματισμός θα αναγκάσει τον θρυλικό Καρτς να αποχωρήσει από την ενεργό δράση έχοντας προλάβει να κατακτήσουν μαζί το τουρνουά στο Huntington Beach. Ο Μάικ δε θα πτοηθεί και με νέο παρτενέρ τον ικανότατο John Hyden θα ανεβούν άλλες 4 φορές στο βάθρο (κατακτώντας 2 φορές την 1η θέση και από 1 φορά την 2η και 3η θέση) με τον Λάμπερτ να φιγουράρει στην 3η θέση των καλύτερων μπλοκέρ με 334 μπλοκ. Στο τέλος της χρονιάς θα βρεθούν στο Νο. 8 της κατάταξης.

(Οι Χάιντεν και Λάμπερτ πανηγυρίζουν την κατάκτηση του Cincinnati Open).

Το 2006 ο Λάμπερτ θα ενώσει δυνάμεις με τον αδερφικό φίλο του, Stein Metzger, και οι δύο θα δώσουν ένα ρεσιτάλ βόλεϊ. Θα περάσουν σαν οδοστρωτήρας από κάθε διοργάνωση του AVP φτάνοντας 14 φορές στο βάθρο σε 16 διοργανώσεις (5 φορές στην 1η θέση, 4 φορές στην 2η θέση και 5 φορές στην 3η θέση), κατακτώντας το Crocs Cup και τερματίζοντας στο Νο. 1 της κατάταξης.

Οι δύο τους θα μοιραστούν το βραβείο της καλύτερης ομάδας, ενώ ο Λάμπερτ θα βρεθεί στην τετράδα των καλύτερων μπλοκέρ (2.08 μπλοκ ανά παιχνίδι) και στην 3η θέση σε επιθετική αποτελεσματικότητα (.615 στην επίθεση).

(Μέτζγκερ και Λάμπερτ σε κλασσικές στιγμές.)

Το πρόωρο τέλος σε μια καριέρα με πολλές υποσχέσεις

Το 2007 και ενώ όλοι περίμεναν μια ακόμα δυνατή χρονιά, άπαντες έμειναν με το στόμα ανοικτό όταν ο Μάικλ Λάμπερτ ανακοίνωσε την απόσυρσή του στο τέλος της χρονιάς για προσωπικούς λόγους. Κανείς δεν περίμενε ότι θα σταματήσει ο "Λάμπο" τόσο πρόωρα την καριέρα του. Όμως ο ίδιος ήθελε να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του και κανείς δεν μπορούσε να τον εμποδίσει.

Παρά την ανακοίνωση της απόσυρσής του ο Λάμπερτ μαζί με τον Μέτζγκερ και στη συνέχεια με τον Χάιντεν ως παρτενέρ θα δώσει έναν υπέροχο επίλογο σε μια σύντομη αλλά λαμπερή καριέρα φτάνοντας 12 φορές στο βάθρο σε 18 διοργανώσεις (4 φορές στην 1η θέση, 2 στη 2η θέση και 6 στην 3η θέση) με τον ίδιο να αναδεικνύεται 3ος καλύτερος μπλοκέρ (1.91 ανά παιχνίδι) και 2ος σε αποτελεσματικότητα στην επίθεση (.605).

Θα κάνει μια σύντομη επανεμφάνιση το 2008 και 2012 αλλά σε πολύ μικρά τουρνουά, έχοντας δηλώσει προ πολλού ότι δε θα συμμετάσχει στα επαγγελματικά.

(Ο Μάικ Λάμπερτ εν δράσει.)

Το μέλλον του

O Μάικ δεν ασχολήθηκε ξανά με το βόλεϊ και επικεντρώθηκε στην οικογένειά του και θα τον βρούμε σήμερα στη "δεύτερή" του πατρίδα, την Ιταλία και συγκεκριμένα στο Σαν Ρέμο. Πια έχει ιδιωτεύσει και έχει υψηλόβαθμη θέση σε εταιρεία marketing στην Ιταλία.

Αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς για το μπιτς-βόλεϊ, όπου παρά τη σύντομη καριέρα του άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του με τις ικανότητές του και το ταλέντο του. Ήταν και είναι ιδιαίτερα αγαπητός από φίλους και αντιπάλους, καθώς με τη Χαβανέζικη νοοτροπία του έβγαζε πάντα ένα υπέροχο πρόσωπο. Αξέχαστες είναι οι φορές που έφερνε την κιθάρα του κατά τη διάρκεια των διοργανώσεων για να παίξει μπροστά στους συμπαίκτες και αντιπάλους του, φτάνοντας κιόλας να τραγουδήσει τον ύμνο του AVP το 2004 και 2005.

Αποτελεί ένα πρόσωπο μεγάλου σεβασμού και η είσοδός του στο Hall of Fame το 2018 ήταν η ύψιστη ανταμοιβή σε έναν σπουδαίο παίκτη και άνθρωπο.

Οι παλιοί θα θυμούνται τι έκανε στο κλειστό της ΜΕΝΤ και εγώ ως νέος έμαθα και θέλω να ευχαριστήσω αυτόν τον παίκτη, καθώς μέσα από τη συνεχή αναζήτηση έμαθα για τις ικανότητες του και αφουγκράστηκα τις εποχές των '90s στον ΠΑΟΚ. Eποχές που έβλεπες από κοντά σε ένα μικρό κλειστό αστέρες του βόλεϊ και ένα μπλοκ, μια στιγμή ή ένα αυτόγραφο σε ένα περιοδικό ή ένα εισιτήριο ήταν αρκετό για να σου μείνει χαραγμένο το βόλεϊ.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ MIKE LAMBERT!!!

Στιγμές ενός cool τύπου: