Τους άφησε με την όρεξη…

Πολλοί ήταν αυτοί που σήμερα περίμεναν να ακούσουν άλλα πράγματα από τον Ραζβάν Λουτσέσκου.

Στήθηκαν πίσω από οθόνες, ετοίμασαν κείμενα και αναρτήσεις που δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ. 

Ενδεχομένως, να είχαν ετοιμάσει και κάποιου είδους event για να γιορτάσουν την «αποκαθήλωση» του προπονητή που έκανε και πάλι τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή.

Αντίπαλοι και μη (δυστυχώς) είχαν ήδη εντοπίσει το δικό τους προσωπικό κίνητρο πριν καν πατηθεί το play για αυτή την κατά τα άλλα σημαντική για την οικονομία της σεζόν, συνέντευξη τύπου.

Δεν περίμεναν μια καθαρά ποδοσφαιρική συζήτηση, δεν είναι συνηθισμένοι άλλωστε. Η απογοήτευση και το παράπονο τους είναι τόσο ξεκάθαρα αλλά και τόσο απολαυστικά για όποιον στέκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού.

Γνώριζαν, πως ο Λουτσέσκου μπορεί να μην είναι ο καλύτερος προπονητής στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα αλλά είναι ο πλέον κατάλληλος για τον οργανισμό που ονομάζεται ΠΑΟΚ.

Το παραπάνω φυσικά δεν πρόκειται για μια εικασία αλλά αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος. Στην πράξη που λέμε.

Γνώριζαν επίσης πως αν κάποιος μπορεί να βγάλει τον ΠΑΟΚ από τη δύσκολη εξίσωση στην οποία έχει περιέλθει, μεσούσης της περιόδου, είναι αυτός.

Τον πολέμησαν κυρίως εκτός γηπέδου, τον έστειλαν στα «μπουθ» και περίμεναν έναν βολικό επίλογο στην ιστορία τους.

Εκείνος όμως από την πλευρά του, αποφάσισε να τους αφήσει με την όρεξη. 

Προσπάθησε να επικεντρωθεί στην ουσία, να ερμηνεύσει τους λόγους που ο δικέφαλος (ακόμα) δεν είναι αυτός που πρέπει στον αγωνιστικό χώρο.

Θέλανε τη μπάλα στην κερκίδα όπως συνήθως και ο Ρουμάνος τεχνικός την επανέφερε στο χορτάρι.

Με έναν ελαφρύ «σαδισμό» τόνισε πως του αρέσει η πρόκληση που έχει μπροστά του. Εξέφρασε την πεποίθηση πως τα πάντα είναι στο χέρι των παικτών του. 

Τους έθεσε προ ευθυνών αλλά τους έβαλε και την πλάτη του… «εγώ ευθύνομαι για όλα».

Άραγε, ποιος πίστευε πέρυσι μετά τη Λαμία; Μόνο ένας ζούσε στον «δικό του κόσμο».

Αυτός που τους ενέπνευσε τότε, αυτός προσπαθεί να τους… ταρακουνήσει και σήμερα για να φτάσει στο ζητούμενο της συνέντευξης τύπου. Στο ασπρόμαυρο «wake up».


Χρήστος Μαγγίνας