Η θέση μας είναι στο γήπεδο...

Σε μια χρονιά που η ομάδα κατάφερε να ξενερώσει με κάποια αρνητικά εντός έδρας αποτελέσματά της την πλειοψηφία του κόσμου, τελικά τερμάτισε στην 3η θέση του πρωταθλήματος και κάνει όνειρα για επανάληψη της επιτυχίας του 2010, όταν είχε βγει στα προκριματικά του Champions League.

Ξεκινάει λοιπόν την επόμενη Τετάρτη μια σειρά 6 παιχνιδιών που μπορεί να φέρουν κάτι καλό στον ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα από την εξέλιξη που θα έχει το θέμα των υποψήφιων επενδυτών.  Αυτό δεν το γράφω επηρεασμένος από τις δηλώσεις των παικτών μας που συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα κάνοντας τα κέφια των ΑΡΔ, αλλά κυρίως γιατί έχω στο νου μου τα αποτελέσματα που φέραμε στις αναμετρήσεις μας με τις υπόλοιπες τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν στη διαδικασία. Ο ΠΑΟΚ μετράει απέναντι στους προσεχείς αντιπάλους του 4 νίκες μία ισοπαλία και μία ήττα.

Ένας απολογισμός που μόνο αποτρεπτικός δεν είναι για το μέλλον του στα play off. Παρόλα αυτά η σημερινή κίνηση στα εκδοτήρια της Τούμπας ήταν υποτονική. Κάποιοι έγραψαν πως ο κόσμος περιμένει την αυριανή συνέντευξη του Βρύζα. Και αναρωτιέμαι:  Από πότε ο ΠΑΟΚτσής περιμένει το οτιδήποτε για να πάει γήπεδο; Τι σχέση μπορεί να έχουν τα όσα λεχθούν αύριο το μεσημέρι στην αίθουσα τύπου με τα παιχνίδια που πλησιάζουν;

Δέχομαι την οικονομική κρίση σαν αποτρεπτικό παράγοντα αλλά δεν μπορώ να μην επισημάνω τις χαμηλές τιμές των διαρκείας που χτες ανακοινώθηκαν. Υπάρχει πολύς κόσμος που ακόμα αντέχει στην κρίση και μπορεί να στηρίξει την ομάδα.

Δε γίναμε ΠΑΟΚ χτες, δε γίναμε ΠΑΟΚ για 3 χρόνια. Να σταθούμε δίπλα στην ομάδα και να γίνουμε και πάλι τα φτερά της.