Η ανάλυση της χρονιάς που πέρασε : Προπονητής & Διοίκηση

Θα επιλέξω να ξεκινήσω από τον προπονητή, καθώς πλέον αποτελεί παρελθόν, αλλά αφορά και ένα κομμάτι πιο… αγωνιστικό.

Προπονητής :

Ο Ρουμάνος Λάζλο Μπόλονι, με περγαμηνές ιδιαίτερης βαρύτητας και παρελθόν σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, πιο αξιόλογα του Ελληνικού, αποτελούσε την πρώτη επιλογή της διοίκησης Ζαγοράκη τον περασμένο Μάιο, και καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να πειστεί να έρθει στη Θεσσαλονίκη. Αυτό εν τέλει επετεύχθη, με διάφορους τρόπους, ενώ ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί αν τέλει η διοίκηση τότε τον ξεγέλασε, υποσχόμενη ομαλότητα και ευμάρεια, ή του ξεκαθάρισε εξ αρχής τα πολλά προβλήματα που θα συναντούσε.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν μια μετριότητα, με όλες τις πλευρές παραπονεμένες, και νομίζω πως εν τέλει ορθά αποφασίστηκε η αποχώρησή του, από τη στιγμή που η νέα διοίκηση δεν τον εμπιστευόταν.

Προσωπικά, έχω ξαναγράψει πως θα του έδινα την ομάδα για ακόμα ένα χρόνο τουλάχιστον, αφού πρώτα είχα εξασφαλίσει μεγαλύτερη ηρεμία, μεγαλύτερη συνοχή και μια σχετική ποιότητα στο ρόστερ.

Το γεγονός της αποχώρησής του ΔΕΝ σημαίνει πως αυτά τα στοιχεία δεν πρόκειται να τα δούμε, αλλά σίγουρα σημαίνει πως δεν τον εμπιστεύθηκε ο νέος πρόεδρος Ζήσης Βρύζας.

Η κατάσταση αυτή είχε διαφανεί από καιρό, μα και ο ίδιος ο κόουτς δεν έδειξε ΠΟΤΕ σημάδια πως… καίγεται να παραμείνει. Οι δηλώσεις του στην τελευταία συνέντευξη μπορεί να ανέφεραν το αντίθετο μα, ήρθαν και σε πλήρη αντίθεση με τα όσα ο ίδιος ο Μπόλονι έλεγε όλη τη χρονιά, όταν και ουσιαστικά απειλούσε πως θα φύγει.

Μπορεί ο ίδιος να είχε την άποψη πως η Ελλάδα είναι κωλοχώρι και τον έχουμε απόλυτη ανάγκη, μα κάτι τέτοιο μόνο αληθές δεν είναι, ως προς τον ΠΑΟΚ.

Στα καθαρά αγωνιστικά θέματα, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο κόουτς κινήθηκε αρκετά ορθά στο ξεκίνημα της περιόδου, όταν κράτησε μια σχετική συνοχή στα μετόπισθεν, ενώ η ομάδα έβγαζε ενέργεια επιθετικά, παράγοντας κατά περιόδους όμορφο ποδόσφαιρο.

Η ομάδα και πάλι αγωνιζόταν με σύστημα 4-3-3 με μια ειδοποιό διαφορά, όμως. Πλέον, δεν ήταν δύο οι κόφτες και ένας ο μεσοεπιθετικός, μα ουσιαστικά το αντίστροφο.

Ο Πάμπλο Γκαρσία έμεινε μόνος του ως καθαρός κόφτης, κάτι που δεν είχε τη δυνατότητα να υποστηρίξει, καθώς είναι αργός για τα δεδομένα της θέσης ενώ κατέβαλε πολλές δυνάμεις για να τα καταφέρει. Το στοιχείο αυτό, επιβάρυνε κατά πολύ όλη την ομάδα, αφού συνδυάστηκε με :

Α) Τη σχεδόν μόνιμη μα προβληματική παρουσία του Γιώργου Φωτάκη, ο οποίος δεν κατάλαβε ποτέ τι πρέπει να κάνει εντός γηπέδου ως 8αρι, και κατέληξε να τρέχει ασυνάρτητα.

Β) Την επίσης αλλοπρόσαλλη πορεία του Λαζάρ, ο οποίος παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητα του, διένυσε επίσης πολλά χιλιόμετρα, ξεφουσκώνοντας αρκετές φορές.

Γ) Την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων ιδιαίτερα λόγω της απουσίας του Βλάνταν Ιβιτς.

Δ) Τη γενικότερη «αναμπουμπούλα» που επικράτησε στον αγωνιστικό χώρο, καθώς πολλοί παίκτες άργησαν να προσαρμοστούν.

Οι συνθήκες αυτές μας έδωσαν ένα ΠΑΟΚ που ήθελε να επιτεθεί περισσότερο, μα δεν είχε ούτε τα απαραίτητα πνευμόνια για να το αντέξει, αλλά ούτε και την απαιτούμενη ποιότητα για να κρύψει τα κενά του.

Επομένως, παραδόθηκε σε έναν ατέρμονο μαραθώνιο κόντρα στην ψυχολογία του εαυτού του, με στόχους που σπάνια ήταν ξεκαθαρισμένοι και ένα ρόστερ μάλλον γερασμένο.

Αν λοιπόν είχε εξ αρχής τεθεί ένας σταθερός και εφικτός στόχος, και είχε επιλεχθεί και το ανάλογο πλάνο παράταξης εντός γηπέδου, πιθανώς τα αποτελέσματα να ήταν καλύτερα.

Επιπλέον, προς υπεράσπιση του κόουτς, οφείλουμε να πούμε πως  όταν στα μισά της χρονιάς και ενώ ουσιαστικά είσαι εντός στόχων, αποδεκατίζεται η ομάδα, τότε δεν μπορείς να μιλάς με βεβαιότητα για πλάνο και συστήματα.

Εν τούτοις, δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό μετά τα Χριστούγεννα για να καταρτιστεί ένα μεσοπρόθεσμο πλάνο, ενώ πιθανότατα η διοίκηση είχε ήδη αποφασίσει την αποχώρησή του προπονητή, με αποτέλεσμα να σπάσουν και τα τελευταία στεγανά και να «βουλιάξει» το καράβι..

Σε μέσες άκρες, θα έλεγα πως ο Λάζλο Μπόλονι μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς πριν τον ερχομό του τον θεωρούσα ιδανικό, μα τώρα δηλώνω μάλλον απογοητευμένος, όχι τόσο με τις ικανότητες του, μα με τη μετριότατη διάθεσή του για προσφορά. Είχε κάποιες απόψεις ρηξικέλευθες, είχε σίγουρα γνώσεις για το επάγγελμα, μα , παρότι αρκετές φορές μίλησε με ευκολία για την ψυχοσύνθεση του οργανισμού που λέγεται ΠΑΟΚ, σπάνια με έπεισε πως αντιλαμβάνεται τον αντίκτυπο των πράξεών του.

Ως εκ τούτου, και σε συνδυασμό με την παρουσία της διοίκησης για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω, θεωρώ πως ορθά αποχώρησε, μέχρι αποδείξεως του εναντίου…

Συνολικός Βαθμός : 5/10

Μέλλον : -

Διοίκηση :

Σε μια προβληματική εταιρεία, όπως η ΠΑΕ ΠΑΟΚ, είναι λογικό να υπάρχουν συνεχής ανακατατάξεις, προβληματισμοί και αδιέξοδα. Αυτό που συνέβη όμως στον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, ΔΕΝ έχει προηγούμενο

Από την απόλυτη αποθέωση, στον εξευτελισμό και την πυρά. Αυτό κατάφεραν να ζήσουν οι διοικούντες την ΠΑΕ, και ιδίως οι Θόδωρος Ζαγοράκης και Ζήσης Βρύζας. Βεβαίως, και οι ίδιο γνωρίζουν πως αυτό δεν έγινε τυχαία..

Τα λάθη ήταν πολλά, και οι φήμες ακόμα περισσότερες.

Στο κείμενο αυτό όμως, θα μιλήσουμε για τα φετινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Μικράς Ασίας, τους αγωνιστικούς τομείς που επηρεάστηκαν και τίποτα περισσότερο.

Στο ξεκίνημα της χρονιάς ο Θόδωρος Ζαγοράκης προσπαθούσε και πάλι να μαζέψει τα κομμάτια που σιγά σιγά έπεφταν από το κάδρο, καθώς για ακόμα μια χρονιά δεν είχε πείσει πως θα εξασφαλίσει ηρεμία και ανάπτυξη στην ομάδα. Αντ αυτού, και πάλι περιμέναμε ως σωτηρία την πρόκριση στην Ευρώπη. Κάτι που εν τέλει αποδείχθηκε ανακριβές, αφού και παρά την πρόκριση, οι πωλήσεις και οι αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων παικτών κρίθηκαν ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ για να μη διαλυθεί η ομάδα.

Εν τέλει, ο Τέο δεν άντεξε να παραμείνει, κόντρα σε ένα κύμα αμφισβήτησης και φημών και αποχώρησε μάλλον κατατρεγμένος, είτε δίκαια, είτε –μάλλον- άδικα. Όταν φτάνεις στο σημείο να μη μπορείς να παρακολουθήσεις αγώνες της ομάδας σου λόγω κατακραυγής, τότε είναι ώρα να αποχωρήσεις, και αυτό τουλάχιστον πρέπει να το αναγνωρίσουμε στον Ζαγοράκη, ο οποίος, κόντρα σε παλιότερες μεθόδους (βλ. ΜπατατουδοΓούμενους), "κατσικώματος" στην καρέκλα, επέλεξε να αποχωρήσει αρκετές φορές…

Στη θέση του, ο Ζήσης Βρύζας, ο οποίος με τη σειρά του είχε ήδη υποστεί φθορές στη δημοτικότητα του, μετά τα όσα συνέβησαν εδώ και δύο χρόνια. Οι φήμες πως υπέσκαπτε τον Θόδωρο και ήθελε να διοικήσει με τους υπόδικους κουμπάρους του ήταν πολλές, μα ουδέποτε στηρίχθηκαν σε κάτι χειροπιαστό και ουδέποτε επιβεβαιώθηκαν από την πρώην διοίκηση. Αντ αυτού, ο ίδιος ο Ζαγοράκης πρότεινε την αλλαγή στη διοίκηση.

Τότε, υπήρξε η ελπίδα πως οι παράλογες και προκλητικές κραυγές θα ησυχάσουν και η ομάδα θα βρει το δρόμο της. Αυτό δεν επιβεβαιώθηκε απόλυτα, μα σίγουρα η κατάσταση ηρέμησε κάπως.

Οι πωλήσεις και αποχωρήσεις παικτών ήταν ήδη στα σκαριά και δεν νομίζω πως μπορούσε κάτι να τις αποτρέψει, εν όψει του... περίφημου οικονομικού ελέγχου...

Ο Ζήσης Βρύζας εξ αρχής έβαλε πλώρη για μια πιο ψυχρή και τεχνοκρατική διοίκηση, πράγμα που ως ένα βαθμό επιβεβαιώθηκε μα, ακόμα τα αποτελέσματα δεν έχουν φανεί.

Προχώρησε άμεσα το ζήτημα της εξεύρεσης επενδυτή, μα ο τομέας αυτός περισσότερο του «έκατσε» με την ξαφνική εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδη (που ακόμα μένει να φανεί αν θα προχωρήσει σε επένδυση).

Επιπλέον, υπήρξαν προσλήψεις οικονομικού και εμπορικού διευθυντή, μα οι… περιλάλητες συλλήψεις του Άκη Τσοχατζόπουλου και των συν αυτώ, αποτέλεσαν αιτία λάσπης αλλά και δικαιολογημένης κατακραυγής.

Εν τέλει, ο Ζήσης Βρύζας για φέτος, θα κριθεί περισσότερο για την επιλογή του να επιμείνει στο ρήγμα με τον προπονητή Λάζλο Μπόλονι. Ένα ρήγμα που είχε γίνει αντιληπτό από νωρίς, καθώς οι δημοσιογράφοι γύρω από την ΠΑΕ πήραν από… νωρίς το μήνυμα (ή τη γραμμή ?) να μεταφέρουν στον κόσμο τα μελλούμενα. Αυτό, έγινε γρήγορα αισθητό στις τάξεις της ομάδας, όπου ήδη αρκετοί παίκτες ήταν δυσαρεστημένη με το τεχνικό τιμ.

Ως εκ τούτου, αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του Ζήση Βρύζα, όχι μόνο να αλλάξει προπονητή, αλλά και να «κάψει» μια χρονιά, στο βωμό της επόμενης.

Επομένως, θεωρώ αναμενόμενο να πραγματοποιηθούν αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας, με την αποχώρηση παικτών που δεν θεωρούνται απαραίτητη, αλλά και με την πώληση παικτών προς εξεύρεση ηρεμίας άνεσης.

Από την άλλη, η πρακτική που ακολούθησε στην υπόθεση Μπόλονι μόνο ως άξια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς προσέβαλε τις ηθικές αρχές πολλών οπαδών του ΠΑΟΚ, προκαλώντας γκρίνια.

Προς υπεράσπισή του : Η ομελέτα, θέλει σπασμένα αυγά. Όχι χαϊδεμένα.

Είναι για μένα δεδομένο πως ο Βρύζας ήθελε να αλλάξει πολλά στην ομάδα, κάτι που ακόμα είναι νωρίς για να κριθεί αφού τα αποτελέσματα δεν έχουν φανεί.

Αυτό που επίσης μένει να φανεί, είναι αν έχει τις δυνάμεις να συνεφέρει το ασπρόμαυρο καράβι, αλλά και να σβήσει τα κακώς κείμενα του πρόσφατου παρελθόντος που τον φέρνουν σε άσχημη θέση στη συνείδηση αρκετού κόσμου.

Εν τέλει, θα τον κρίνω για την τακτική του απέναντι στο προπονητικό τιμ, καθ’ όλη τη χρονιά, μα και για τη στρατηγική του στη στελέχωσή της ΠΑΕ.

Το αποτέλεσμα ήταν μέτριο, μα κόντρα σε αρκετούς σκοπέλους.

Στην περίπτωση που προχωρήσει θετικά το ενδεχόμενο επένδυσης στην ΠΑΕ, τότε θα αλλάξουν πολλά.

Όχι μόνο στους στόχους, αλλά και στις απαιτήσεις για σοβαρότητα, υπευθυνότητα μα και σταθερότητα.

Συνολικός Βαθμός : 5/10

Μέλλον :

 Η επιλογή του Δώνη στο πόστο του προπονητή, είναι για μένα αρκετά καλή. Με βάση τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα, ο Δώνης δεν ήταν και η φθηνότερη λύση, μα σίγουρα έχει εργαστεί και σε χειρότερα Ελληνικά εργασιακά περιβάλλοντα και δεν πρόκειται να «τσινήσει» αν κάτι δεν πάει καλά. Από την άλλη, θα πρέπει να υπάρξει πραγματικό πλάνο και διάθεση στήριξης. Η Τούμπα είναι απαιτητική και άλλα παιδιαρίσματα δεν χωρούν.

 Κάπου εδώ νομίζω πως κλείνει η προσπάθεια ανάλυσης της χρονιάς που πέρασε, η οποία παρά τα πολλά στραβά που είχε, μας χάρισε και ΠΑΛΙ αρκετές στιγμές δόξας και περηφάνειας. Έκλεισε όμως και ΠΑΛΙ με μια αίσθηση ανεκπλήρωτων στόχων και απογοήτευσης. Μένει να φανεί αν η επόμενη, θα είναι η χρονιά της εξιλέωσης...

Μέχρι το επόμενο επίσημο ματς του ΠΑΟΚ δεν νομίζω πως θα υπάρξει ανάρτηση, εκτός απροόπτου. Ελπίζω τον Αύγουστο να βλέπουμε μια ομάδα με περισσότερα πνευμόνια και ανώτερη ποιότητα σε νευραλγικές θέσεις.