Υπάρχει μόνο ένας δρόμος

Η προσφυγή της Χώρας στο Δ.Ν.Τ. αποτελεί καταδίκη της μεσαίας και χαμηλής τάξης. Το διοικητικό αποτέλεσμα θα είναι να χαθεί για την κυβέρνηση κάθε δυνατότητα αυτοδιάθεσης και αυτοδιαχείρισης. Το οικονομικό αποτέλεσμα θα είναι το ταμείο του κράτους, και όλος μας ο πλούτος, να παραδοθούν, άνευ όρων, στη διεθνή συμμορία, που, στο εξής, το μόνο που θα κοιτάει θα είναι να αρμέγει, χρόνο με το χρόνο, και όσο πιο σφιχτά γίνεται, τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας. Οι έννοιες των επενδύσεων, της ανάπτυξης, των νέων θέσεων εργασίας κλπ, θα παραμείνουν πόθος ανεκπλήρωτος. Εκείνο που θα επιδιώξουν είναι τα λεφτά τους πίσω και θα το κάνουν εξαθλιώνοντας ανεμπόδιστα τους πολλούς και απροστάτευτους. Δηλαδή, όλους εμάς.

Να μην το κουράζουμε το θέμα. Πάμε κατευθείαν στο δικό μας ζητούμενο. Η οικονομική καταιγίδα θα κτυπήσει και το ποδόσφαιρο. Θα λαβώσει και την ομάδα μας. Και μεγαλομετόχους να είχαμε το πρόβλημα πάλι θα ήταν ορατό, πόσο μάλλον τώρα που τα βαλλόμενα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα αποτελούν εξ ορισμού τον πυλώνα οικονομικής ανάσας στην Π.Α.Ε. Ηδη το πρώτο αχνό ανησυχητικό μήνυμα έλλειψης ρευστότητας εξέπεμψε η πρόσφατη φιλότιμη, πλην όμως ρηχών νερών, Α.Μ.Κ.

Τα ζωνάρια του κόσμου έσφιξαν και όλο και θα σφίγγουν περισσότερο και μαζί τους θα παραλύει και κάθε προοπτική να δούμε έναν οικονομικά ανταγωνιστικό Π.Α.Ο.Κ. καθήμενο «ίσοις όροις» στο τραπέζι κορυφής. Οσα τηλεοπτικά και να εισπράξουμε, όσα διαρκείας και να πωληθούν «το ταμείον θα παραμένει μείον» και η ομάδα δεν θα κατορθώσει ποτέ να εκτοξευθεί με οικονομικούς όρους.

Καιρός είναι να το πάρουμε, επιτέλους, απόφαση και να κάνουμε το πραγματικό ταμείο. Να δεχθούμε ρεαλιστικά και ψύχραιμα το μέλλον ποντάροντας σε αυτά που μπορούμε να χτίσουμε, πολύ μακριά από αιθεροβάμονα σχέδια που στο τέλος πάντα στέλνουν δυσβάσταχτο λογαριασμό.

Πρώτα από όλα ο κόσμος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η ομάδα δεν μπορεί να χτιστεί με τα υλικά του πλούτου. Δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Αν αρχίσουμε τις υπονομευτικές ταμειακές υπερβάσεις για να ικανοποιήσουμε το αιώνιο απωθημένο αντιγραφής του Π.Ο.Κ. τότε το μόνο που θα κατορθώσουμε θα είναι να πολλαπλασιάσουμε στο πουγκί μας τις συνέπειες του γενικότερου οικονομικού χειμώνα με ασυγχώρετα δικά μας σφάλματα που θα το κλείσουν γρήγορα το μαγαζί.

Επομένως, είναι μονόδρομος και, θέλουμε δε θέλουμε, θα πρέπει να τον διαβούμε: Η ομάδα για να παραμείνει μεγάλη και στο μέλλον, πολύ δε περισσότερο εν μέσω παγκόσμιας και εγχώριας οικονομικής κρίσης, θα πρέπει να χτίσει με φθηνά υλικά. Και σε αυτήν την μονόδρομη προσπάθεια δύο μόνο μπορούν να είναι οι σύμμαχοι α) Η ποδοσφαιρική γνώση και β) ο ώριμος οπαδικός ρεαλισμός. Το πρώτο το έχουμε. Το ζητούμενο είναι το δεύτερο. Όμως, «ανάγκα και οι Θεοί πείθονται».

Ας αφήσουμε τα άμεσα μεγαλεία. Ας πάψουμε να πιέζουμε τη διοίκηση και ας αρχίσουμε από τώρα. Να αφήσουμε την «Ζήσης - Θόδωρος και Σια Ο.Ε.» εταιρία να αξιοποιήσει τον μοναδικό πλούτο που διαθέτει δηλαδή την ποδοσφαιρική γνώση. Το παιδομάζωμα αυθεντικών ταλέντων της επικράτειας που θα αξιοποιούνται από ανθρώπους που γνωρίζουν από το άθλημα είναι το ύστατο υλικό για να χτιστεί η μεγάλη ομάδα. Συν τρεις τέσσερις προσθήκες καλών ξένων.

Για τα αλλού ας μην ψάχνουμε. Καλά είναι να μην ανοίξουμε τις πόρτες των χρεών. Πίσω από τέτοιες εφήμερες χαρές παραμονεύει οπλισμένος ο όλεθρος και η καταστροφή. Ας αφήσουμε τους άλλους να τρέχουν λαχανιασμένα πίσω από μία απραγματοποίητη προοπτική και ας καμαρώνουμε κάθε χρόνο για το μέγεθος των χρεών τους στοιχηματίζοντας μόνο για το πότε θα βουλιάξουν.

Να μου το θυμηθείτε. Σε αυτήν την λογική θα συμβιβαστούν αναλογικά όλοι, ακόμα και οι γαυροβάζελοι. Όποιος δεν το κάνει έγκαιρα αποκλείεται να αποφύγει την σίγουρη καθίζηση.