Ενας γλυκόπικρος καφές..

Ο καφές μου συμπεριλαμβάνει ελάχιστη ζάχαρη αλλά διαβεβαιώνω τους πάντες ότι είναι απίστευτα γλυκός μετά από νίκες επί μισητών αντιπάλων. Πίνω μια γουλιά, λοιπόν, και ξεκινάω την εισβολή στα sites. Όλα τα ρεπορτάζ της νίκης της Κυριακής στέκονται στο σπάσιμο της δυσμενούς παράδοσης στην Τούμπα.

Τι να πω. Ομολογώ ότι δεν με κολακεύει καθόλου η επικοινωνιακή πλευρά του πράγματος. Εγώ μία παράδοση γνώρισα στο λημέρι μας και αυτή έσπασε πριν από 15, περίπου, χρόνια. Μαζί μου θα συμφωνούσε και ο Χ αφυπνισθείς αποχαυνωμένος μεσήλικας που μόλις έχει συνέλθει από ...12ετές κώμα, και θα ρωτούσε στα σίγουρα: «τι διάολο ρε παιδιά, έχασα τόσα πολλά επεισόδια;».

Η 23χρονη δική μας εποχή νικών, και μόνο νικών - πλην μιας ισοπαλίας που πανηγυρίστηκε, «κάτω», σαν κατάκτηση τροπαίου- επί του αμφισεξουαλικού εφήβου έσβησε στις αρχές του 90΄ και από το 1998, μέχρι χθές, σε κάθε μία ισοπαλία μας αντιστοιχούν δύο ήττες και μηδέν νίκες! Και όλα αυτά μέσα στην Τούμπα, παρακαλώ. Ποιος να το περίμενε! Πολύ φοβάμαι ότι εάν ο παραπάνω ξυπνήσας από τον λήθαργο μεσήλικας ήταν υπαρκτό πρόσωπο, στο άκουσμα και μόνο της νέας θλιβερής εποχής δεν θα απέφευγε άλλη μια μακρόχρονη λυποθυμία.

Δεν χρειάζεται να πάω μακριά, ο ανήλικος γιος μου ήρθε να με προσγειώσει στην πραγματικότητα «επιτέλους, ρε μπαμπά, και μία νίκη με τον γαύρο στην Τούμπα!». Πανηγύριζε το παιδί, γιατί ήταν μόλις η πρώτη νίκη που έζησε με αυτόν τον αντίπαλο στο σπίτι μας και ας του έχω διηγηθεί τα πάντα γύρω από τα παιχνίδια αυτά...

Θα πρέπει να το πάρουμε, επιτέλους, απόφαση: Η γενιά των σημερινών 20άρηδων δεν έζησε διαφορετική κατάσταση από εκείνη του γιου μου. Για τον νεανικό οπαδικό ιστό της ομάδας που ξελαρυγγιάζεται στην «4», κάπου μεταξύ της εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας, ο γαύρος είναι μία ομάδα που έρχεται αεράτος στο Ναό, παίζει μπάλα και, συνήθως, κερδίζει...

Πολλά τα χρόνια της σκλαβιάς (12) που μας άφησαν ανεξίτηλα μελανώματα σε σχέση με την συντριπτικότερη παράδοση της ιστορίας του ελληνικού πρωταθλήματος. Και μαζί δημιούργησε μία ολόκληρη γενιά οπαδών που κουράστηκε να μεγαλώνει μόνο με διηγήσεις περασμένων μεγαλείων.

Να μην επιτρέψουμε ανάλογο πισωγύρισμα. Θεωρώ μεγάλη ντροπή να κάνουμε τόσα χρόνια να κερδίσουμε τον γαύρο μέσα στην Τούμπα. Το ίδιο αισθάνομαι και για τους τίτλους των σημερινών ρεπορτάζ που δικαίως εμφανίζουν ως κατόρθωμα (!), σε σχέση με την παράδοση (...), την Κυριακάτικη νίκη.

Τελικά, δεν την απέφυγα την ελάχιστα, έστω, πικρή γεύση στον καφέ, όχι για αυτό που έγινε χθες βράδυ αλλά για όλα όσα δεν γίνανε τόσα χρόνια που στέρησαν από μία ολόκληρη γενιά κάποια θεμελιώδη συστατικά ασπρόμαυρης υπερηφάνειας...