Να αποφύγουμε τις συγκρίσεις

Μια πικρία από την φυγή του Φερνάντο την πήραμε. Η επιτυχία της πρώτης θέσης στα play off κατέρρευσε τον μύθο του ηττοπαθούς σε μεγάλους αγώνες προπονητή και όλοι πιστέψαμε ότι, πλέον, βρισκόμενος δικαιωματικά «καβάλα στο άλογο» της εκτίμησής μας θα επιθυμούσε να υπερασπιστεί το ποδοσφαιρικό του δημιούργημα στις νέες προκλήσεις της επόμενης σεζον.

Δυστυχώς, διαψευσθήκαμε, παταγωδώς, διοίκηση και φίλαθλοι. Το πολύ - πολύ τώρα να δούμε τον Πορτογάλο ως ομοσπονδιακό καθοδηγητή ενώ σιγά - σιγά από «Φερνάντο» θα ξαναγίνει «Σάντος». Όπως έγινε, περίπου, και με τον «Ντούσαν» που ξανάγινε «Μπάγιεβιτς».

Αν και είναι δύσκολο για τον συναισθηματία οπαδό να αλλάξει συνήθειες, εντούτοις επιβάλλεται να μάθουμε να ξεκολλάμε από τα πρόσωπα. Πάντα πρέπει να κοιτάμε μπροστά γιατί η επόμενη μέρα είναι εκείνη που μας χρειάζεται, αφού η προηγούμενη πέρασε και έγινε ιστορία.

Τέλος, λοιπόν, ο Φερνάντο Σάντος. Σήμερα ο τεχνικός μας ηγέτης είναι Ιταλός και ονομάζεται Μάριο Μπερέτα. Γαλουχημένος ποδοσφαιρικά σε ένα πρωτάθλημα που απέχει έτη φωτός από το πανάθλιο δικό μας είμαι σίγουρος ότι έχει πολλά να μας δώσει.

Θα ήταν απολύτως αφελές και επικίνδυνο να υπονομεύσουμε την έμπνευσή του μπαίνοντας στο τρυπάκι της σύγκρισης με τον προκάτοχο. Οι τελευταίες μας εικόνες φέρουν οπωσδήποτε την υπογραφή του Πορτογάλου και η διαδικασία αντιπαραβολής του με τον νέο τεχνικό θα λειτουργήσει σχεδόν ανακλαστικά. Είναι εύκολο εδώ να κάνουμε το λάθος και με την παραμικρή ένδειξη να αρχίσουμε τα αναθέματα και τους αφορισμούς.

Ηδη από την πρώτη του συνέντευξη, και μόνο από αυτή (!), μερικοί ακόμα και επώνυμοι δημοσιογράφοι, σχεδόν αυτόματα και χωρίς να το καταλάβουν βιάστηκαν να εξάγουν συμπεράσματα για το «ποιόν» και το ύφος του νέου μας κόουτς... Αν είναι δυνατόν να λειτουργήσουμε, ως οικογένεια, με αυτή τη λογική. Μόλις το αντιληφθεί ο Ιταλός είμαι βέβαιος ότι θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια καθότι θα συνειδητοποιήσει ότι έχει μπλέξει με ένα ανυπόμονο και άμπαλο περιβάλλον.

Το δίδαγμα από την πορεία του απελθόντα τεχνικού είναι ότι θα πρέπει να περιβάλλουμε τον νέο με εμπιστοσύνη. Και επειδή εμείς οι οπαδοί εύκολα κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι ξέρουμε μπάλα, καλά είναι να στηρίξουμε τον νέο προπονητή όσο θα τον στηρίζει και η διοίκησή μας χωρίς περίπλοκες αναλύσεις συστημάτων, κριτικές παικτών (π.χ. ο τάδε έπρεπε να παίξει από αριστερά γιατί τον έβαλε δεξιά) στατιστικούς βαθυστοχασμούς κλπ κλπ. Δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε συνέχεια ότι οι άνθρωποι που οδηγούν την ομάδα κατέχουν το αντικείμενο πολύ καλύτερα από εμάς και το βασικότερο είναι ότι ό,τι κάνουν είναι για το καλό του συλλόγου, χωρίς υποκρυπτόμενες δεύτερες σκέψεις.

Όχι ο Μπερέτα αλλά και ο Λίπι να είσαι όταν αισθάνεσαι ότι σε συγκρίνουν συνεχώς με τον επιτυχημένο σου προκάτοχο είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να αποδώσεις τα αναμενόμενα της κλάσης σου. Να ξεχάσουμε, λοιπόν, την εικόνα του προηγούμενου τεχνικού και να επικεντρωθούμε απολύτως στο νέο, όπως εκείνος θα μας παρουσιαστεί, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του.

Ας το προσέξουμε αυτό το θέμα. Είναι σημαντικό για το αύριο της ομάδας.