Εχουμε ωριμάσει, ως οπαδοί;»

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι γράφω το ίδιο κείμενο. Στην ουσία η θεματική είναι εκείνη που συνεχώς επαναλαμβάνεται και δεν βλέπω να αλλάζει όσο τα οικονομικά μας θα παραμένουν στο κόκκινο.

Δεν διαθέτουμε το ρευστό να κινηθούμε αξιοπρεπώς στο μετεγγραφικό παζάρι. Ας το κατανοήσουμε. Λίγο το άνοιγμα από πέρσι (περίπου 2,5 εκ.) που είναι το φέσι του αποκλεισμού από την Ευρώπη, λίγο η φετινή έλλειψη, μέχρι στιγμής, βασικού χορηγού φανέλας, προσθέστε και τα έργα στην Τούμπα, που τελικά θα τα χρεωθούμε οι ίδιοι, και δεν χρειάζεται να είναι πτυχιούχος οικονομολόγος για να καταλάβει κανείς ότι έπρεπε φυσιολογικά να διαθέταμε αυτή τη στιγμή, βάσει αξιόπιστου διοικητικού σχεδιασμού, 5-6 ακόμα εκατομμύρια ρευστό.

Όταν σού λέει η διοίκηση ότι για να φρεσκάρουμε την ομάδα πρέπει να πουλήσουμε πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές μας που συνέβαλαν πέρσι στην υπέρβαση (Μούσλι, Κοντρέρας) τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυϊα για να σκεφτεί ο καθένας μας ότι τα πράγματα απέχουν πολύ από το να είναι ρόδινα στη χρονιά που έρχεται. Ο Σαλπιγγίδης, βέβαια, μας δυναμώνει, και μπροστά και σε ταχύτητα, αλλά χρειαζόμαστε περαιτέρω ενίσχυση για το κάτι παραπάνω φέτος κόντρα στα εκατομμύρια που ακούγονται εκεί κάτω.

Φθάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε για την κατάργηση, παντί τρόπο, του συμβολαίου του Βερόν ενώ ακόμη και ο συμπαθέστατος Αραμπατζής με τα 150 χιλιάρικα τον χρόνο σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία φαντάζει οικονομικά ασύμφορος! Θέλουμε στο πρόσωπο του Μανιάτη να βρούμε τη λύση των επόμενων ετών στα δεξιά της άμυνας, εκείνος και η ομάδα του πολύ ευχαρίστως θα συνεργάζονταν μαζί μας, αλλά τίποτα δεν πρόκειται να γίνει εάν πρώτα δεν κόψουμε κάποια από τα υπάρχοντα κεφάλια του ρόστερ

Την ίδια ώρα που στην Αττική μιλάνε την γλώσσα των δεκάδων εκατομμυρίων (όχι ότι είναι και όλα αληθινά) εδώ εμείς μετράμε καθημερινά τον αριθμό των διαρκείας που πουλήθηκαν για να προχωρήσουμε τον προγραμματισμό... Και ύστερα σού λέει «έμεινε ελεύθερος ο Κάμπορα, να τον πάρουμε, καλή περίπτωση, θα γίνει και η σχετική καζούρα στους ασπόνδυλους» κλπ κλπ. Προς το παρόν όνειρα και μόνο όνειρα.

Ολοι καταλαβαίνουν ότι η είσοδος στους ομίλους του Ε.L., που είναι περισσότερο εφικτός στόχος από τους αντίστοιχους του C.L., είναι μονόδρομος επιβίωσης για την ΠΑΕ.

Και όλα αυτά είναι μόνο η πρώτη ανάγνωση του προβλήματος. Υπάρχει και η δεύτερη, η πιο βαθιά προσέγγιση της κατάστασης. Με τα οικονομικά δεδομένα να είναι, αυτή τη στιγμή, αρνητικά πως θα αντιδράσει ο πολύς ο κόσμος στη νέα σεζόν στην απευκταία περίπτωση που το εγχείρημα «για ακόμα καλύτερες ημέρες» κολλήσει στη διαδρομή; Τι θα κάνουμε τότε, θα τη στηρίξουμε την ομάδα με την ίδια θέρμη που κάναμε όταν εκείνη πρόβαινε στις αλλεπάλληλες αγωνιστικές υπερβάσεις (βάσει του μπάτζετ) ή θα οφθαλμοτυφλήσουμε, για μια ακόμη φορά, όπως στις αρχές της περσινής περιόδου, αρνούμενοι να δούμε την πραγματικότητα, ξεσπώντας άσκοπα σε πρόσωπα και καταστάσεις που κατά βάθος γνωρίζαμε ότι ελάχιστα ευθύνονταν (Σάντος, Ιβιτς κλπ);

Ο βαθμός της οπαδικής μας ωριμότητας ίσως κριθεί σύντομα. Ελπίζω να μην χρειαστεί να ξαναζήσουμε δύσκολες και εσωστρεφείς καταστάσεις αλλά εάν τις φέρουν οι εξελίξεις θα δείξει το κατά πόσο θα είμαστε έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε.