Αλλαγή καλοκαιρινής νοοτροπίας

Έχουμε ανατραφεί προσδοκώντας μονίμως στην καλή είδηση. Όταν ανοίγουμε το ραδιόφωνο απαιτούμε να ακούσουμε μόνο καλά πράγματα για την ομάδα. Mε αυτόν τον τρόπο μάθαμε να ανεβαίνουμε ψυχολογικά. Το ευχάριστο μαντάτο είναι κάτι σαν τροφή για μας. Αν δεν το λάβουμε θα αρχίσει να διαμαρτύρεται ο εγκέφαλος κατά τον ίδιο τρόπο που το κάνει και το άσιτο στομάχι. Η κατάσταση αυτή διογκώνεται τους στερημένους αγωνιστικού προγράμματος θερινούς μήνες όπου συνηθίσαμε, από μικρά παιδιά, να αναμένουμε τα νέα αναγκαστικά μόνο από τις μεταγραφές.

Να΄μαστε, λοιπόν, στο μέσο μιας ακόμη νεκρής αγωνιστικής ζώνης. Σαν εξαρτημένα άτομα που περιμένουν να γιατρέψουν ένα δυνατό πάθος κρεμόμαστε από κάθε επικοινωνιακό μέσο ποντάροντας στην ευεργετική μεταγραφική είδηση παρόλο που γνωρίζουμε ότι πολύ δύσκολα θα έρθει. Όταν είσαι οπαδός του Π.Α.Ο.Κ., βέβαια, περιμένεις και ανάλογου μεγέθους κινήσεις. Όταν δεν τις βλέπεις κάνεις σαν τα νήπια που τους στέρησαν το δώρο γενεθλίων. Απογοητεύεσαι...

Μήπως ήρθε η ώρα να υπερβούμε, επιτέλους, και αυτήν την εσωτερική αγκύλωση, ένα από τα ισχυρότερα κατάλοιπα της δημοσιογραφικής υπνοπαιδείας που μας καθοδήγησε επί δεκαετίες; Καλές οι μεταγραφές αλλά νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουμε στάση απέναντί τους. Η εποχή των ισχνών αγελάδων που ανέτειλε παγκοσμίως είναι μια καλή αρχή.

Από δω και πέρα επιβάλλεται να στρέψουμε αλλού το κέντρο βάρους της ασπρόμαυρης εξάρτησής μας ακόμα και στο κενό αθλητικά καλοκαίρι. Είναι πολλές οι ειδήσεις στις οποίες ουδέποτε σταθήκαμε στο βαθμό που έπρεπε.

Καλά νέα μπορεί να είναι η ρύθμιση των χρεών στο δημόσιο για τα οποία τίποτα δεν ακούμε τελευταία, αλλά ούτε και προσπαθούμε να τρέξουμε συντονισμένα τη λύση τους, ως δίπτυχο, οπαδοί και διοίκηση. Άλλη θετική εξέλιξη μπορεί να είναι η αποπεράτωση του αθλητικού μας κέντρου όπου έχουμε καιρό να ακούσουμε περισσότερα, επίσης, η μαζική αγορά των εισιτηρίων διαρκείας, η ομοψυχία στις τάξεις των οπαδών, η εξαφάνιση της βίας, μέσα και έξω από την Τούμπα, η αναζήτηση νέων χορηγιών, η προσέλκυση από την ΠΑΕ καινούργιων συμμάχων επιχειρηματιών και ένα κάρο άλλα ζητήματα που εάν λάβουν θετικό πρόσημο εξέλιξης δε θα υπάρξει ποτέ καλύτερη είδηση έστω και εάν απέναντί τους έχουν να ανταγωνιστούν τον ερχομό του...Μέσι!

Είναι μέγιστη αφέλεια, για χίλιους λόγους, να περιμένουμε, στο εξής, την μεγάλη μεταγραφή για να αναστυλωθούμε ηθικά μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αποδείχθηκε λανθασμένη και ίσως καταστρεπτική αυτή η νοοτροπία. Την βλέπω ακόμα και τώρα να διαχέεται μέσα από τις φυλλάδες σαν ναρκωτικό αέριο που θέλει να κοιμίσει τους φιλάθλους μας και πολλές φορές συλλαμβάνω και τον εαυτό μου να εθίζεται τόσο που δύσκολα ξεκολλάω από την προοπτική να έρθει ένας παικταράς στην Τούμπα, έστω και εάν, στο τέλος, θα πληρωθεί με μαρουλόφυλλα... Χώρια που θα μας ξαναγυρίσει σε εποχές αναξιοπιστίας όπου κανένας παίκτης δεν ήθελε ούτε να περάσει έξω από το γήπεδό μας, προτιμώντας συλλόγους επιπέδου Πανιωνίου για να αγωνιστεί.

Ας στρέψουμε την προσοχή στα υπόλοιπα ζητήματα που είναι πολλά και δύσκολα. Η ανάστασή μας θα έρθει από εκείνη τη μεριά και όχι από τις πολλές και ηχηρές μεταγραφές που ακολουθούν το δόγμα «δός ημίν σήμερον» και για αύριο έχει ο Θεός...