Το κεφάλι ψηλά!

Δεν μπήκαμε δυνατά, δεν «γυάλιζε» το μάτι – αυτό είναι γεγονός - και δεν είχαμε λύσεις στην πίεση που δεχόμασταν ψηλά. Όχι, δεν θεωρώ κακή στιγμή μόνο το μαρκάρισμα που δεν έγινε στο κόρνερ, στο δεύτερο γκολ. Θεωρώ κακή στιγμή, επίσης, και το πρώτο γκολ.

Βρίσκεται παίκτης τραυματισμένος στο έδαφος και μάλιστα του ΠΑΟΚ (όχι ότι θα είχε σημασία για μένα εάν ήτανε αντίπαλος – το ίδιο θα ήταν!) και προτιμάμε να συνεχίσουμε την επίθεση από το να βγει η μπάλα έξω! Κακή – για να μην πω τίποτα χειρότερο – επιλογή. Η μπάλα χάνεται και είναι αδύνατον να περιμένεις fair play τη στιγμή που εσύ ο ίδιος δείχνεις μικροπρέπεια, τη στιγμή που εσύ ο ίδιος το συνέχισες. Περιμένω αυτοκριτική στο θέμα αυτό και από τον ίδιο τον προπονητή που δεν απαίτησε τη διακοπή της φάσης από τους ποδοσφαιριστές μας. Δεν το βρίσκω καθόλου σωστό!

Όπως τραγικός είναι, φυσικά, και ο πανηγυρισμός στο πρώτο γκολ που μόνο ένα κοπρόσκυλο (κυριολεκτικά!) μπορεί να κάνει. Και μόνο η κίνηση και ο συμβολισμός, «κύριε» Γιάχο είναι κόκκινη κάρτα για αντιαθλητική συμπεριφορά. Έλλειψη σεβασμού του αθλητή απέναντι στο κοινό που μένει ατιμώρητη... Τι ψάχνω τώρα, θα μου πείτε;

Ψάχνω κάτι ακόμα! Ψάχνω, επίσης, το πέναλτι στον Κλάους που δεν δόθηκε! O τερματοφύλακας, «κύριε» Γιάχο, γκρεμίζει καθαρά στην εξέλιξη της φάσης τον επιθετικό του δικεφάλου κατά την αποτυχημένη έξοδο που έκανε. Ψιλά γράμματα κι αυτά... Τη δουλειά σας την κάνατε με το βαμβάκι! Άξιος... και πάλι!

Και όταν η πτν η τύχη δεν σου κάνει το χατίρι, ούτε στη φάση του πέναλτι, ούτε στο '38 στην ευκαιρία του Μακ, άντε να γυρίσει το παιχνίδι απέναντι στην ομάδα των αμερικανών οπαδών, των απογόνων του 6ου και του 7ου στόλου που καλοπερνούσε στο λιμάνι. Δεν το έβαλε κάτω ο ΠΑΟΚ, βελτιώθηκε, πάλεψε, αλλά ο αγώνας ήταν άνισος. Από τη μία φαίνονταν καθαρά ότι ο μόνος «σύμμαχός» μας ήταν ατυχία, από την άλλη ότι οι παίκτες που συνθέτουν αυτή τη στιγμή το ρόστερ του γαύρου και που είναι απόρροια των «επιτευγμάτων» της εγκληματικής οργάνωσης είναι δύσκολο να νικηθούν.

Ούτε δίκαια, ούτε τίποτα! Πώς μπορεί να είναι δίκαιη μία ήττα από μία ομάδα που ότι έχει καταφέρει, το έχει καταφέρει με τη βρομιά, την ανομία και την ατιμωρησία! Καθαρή ατυχία ήταν χθες! Ο κόσμος το είδε αυτό, έμεινε ευχαριστημένος από την προσπάθεια των παιδιών, στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού και γι' αυτό τους χειροκρότησε στο τέλος. Και γι' αυτό και συνέχισε να «γλεντάει» και λίγο μετά τη λήξη! «Όλους τρέλα σας πουλάμε», ρε!

Ο ΠΑΟΚ συνολικά δεν ήτανε κακός. Κάποιοι σίγουρα υστέρησαν, όμως εν γένει, η ομάδα όχι μόνο δεν απογοήτευσε, αλλά επέδειξε ψυχραιμία και προσπάθησε ορθολογικά να βρει λύσεις. Χωρίς πανικό, με την μπάλα κάτω! Και αυτό είναι που μου δίνει κουράγιο και πίστη σε αυτήν την ομάδα. Μία ομάδα πεντακάθαρη, που χτίζεται σιγά-σιγά με το μεράκι ενός ανθρώπου, ενός «τρελοπόντιου», ενός ανθρώπου στον οποίο ο σύλλογος ήδη οφείλει πολλά.

Δεν κέρδισαν αυτοί... εμείς χάσαμε! Το κεφάλι ψηλά και τα καλύτερα έρχονται!

Ντίνος Λαζαρίδης

ΠΑΟΚ , ΠΑΟΚ , ΠΑΟΚάρα μου,
ζω μόνο για σένα ομαδάρα μου!