Οι συμπτώσεις με το '10 κι οι Ολλανδοί που δεν τους καίγεται καρφί

Κάποιες άρχισαν να αλλάζουν και στον "δικέφαλο" ευελπιστούν πως θα αλλάξει το "κυρίως θέμα" που δεν είναι άλλο από την ομάδα που θα πάρει τη πρόκριση για τα πλέι οφ του Champions League.

ΤΟ ΠΑΟΚ-ΑΓΙΑΞ ΤΟΥ 2010
Καλοκαίρι του 2010, και ο ΠΑΟΚ βρίσκεται από τη μια στο πικ του, έχοντας κατακτήσει την πρωτιά στα πλέι οφ ενός πρωταθλήματος το οποίο διεκδίκησε μέχρι ενός σημείου, έχει περάσει ένα δύσκολο καλοκαίρι καθώς με άλλο προπονητή τελείωσε την σεζόν, με άλλο προπονητή έκανε προετοιμασία και με άλλο προπονητή πήγε στα ματς με τον Άγιαξ.

Απέναντι σε μια ομάδα που ήταν γεμάτη ταλέντο και ουσία, ο ΠΑΟΚ είχε να παρατάξει τη δικιά του "σκληρή" φουρνιά. Από τα δυο ματς, το... 1,5 έχει κυλίσει ιδανικά. Σενάριο που ακόμα και ο πιο αισιόδοξος ΠΑΟΚτσής θα δυσκολευόταν να γράψει.

Ισοπαλία 1-1 στο Άμστερνταμ και στο ημίχρονο του ματς της Τούμπας, ο ΠΑΟΚ προηγείται με 1-0. Το δεύτερο ημίχρονο όμως ήταν βγαλμένο από τα όνειρα των Ολλανδών. Το 1-0 του 45' έχει γίνει 1-3 μέσα σε βαριά - βαριά δέκα λεπτά, ο ΠΑΟΚ πάει να ξαναμπεί στο ματς και στο 2-3 ο Δικέφαλος χάνει πέναλτι.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ
Ο Άγιαξ έρχεται και πάλι στο δρόμο του ΠΑΟΚ. Δεν έχει Στεκέλεμπουργκ στο τέρμα, ούτε Βερτόνγκεν -Αντερβάιρελντ στο κέντρο της άμυνας, ούτε Σουάρεζ στη κορυφή της επίθεσης. Ούτε όμως και ο ΠΑΟΚ έχει Κοντρέρας, Τσιρίλο, Βιτόλο, Γκαρσία, Ίβιτς, Βιεϊρίνια, Σαλπιγγίδη, Μουσλίμοβιτς.

Και πάλι όμως ο ΠΑΟΚ, σε ένα ματς στο οποίο η κατοχή ήταν μονίμως στο 70%-30% εναντίων του, πήρε ισοπαλία με γκολ. Πήρε το 1-1. Και τώρα, όπως και τότε, δεν είναι φαβορί. Απλά τώρα είναι και... λίγο "ψιλιασμένος".

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ΤΗ ΛΕΞΗ ΦΑΒΟΡΙ
Κατά το κοινώς λεγόμενο, έχοντας καεί στο χυλό αρκετές φορές (όπου γιαούρτι, ισοπαλίες εκτός έδρας στο πρώτο ματς, σε διπλά παιχνίδια) έχει ήδη αρχίσει να φυσάει το γιαούρτι. Τη λέξη φαβορί δεν θέλουν να την ακούν στη Τούμπα. Και δεν τους αδικώ. Ούτε είναι βάσει ονομάτων ομάδων, ούτε νιώθουν, ούτε έχουν μάθει να έχουν αυτό το ρόλο.

Απέναντι τους έχουν έναν Άγιαξ που μπορεί τα ονόματα των παικτών να μη φοβίζουν, να μην είναι "βαριά" αλλά οι περισσότεροι παίκτες αυτής της ομάδας κουβαλάνε ένα iso που θα το έχουν μια ζωή.

Ο ΑΓΙΑΞ ΕΙΝΑΙ ΣΧΟΛΗ
Κάποτε είχε ειπωθεί το αλήστου μνήμης το "Ρουμάνος δεν είναι εθνικότητα, αλλά επάγγελμα". Ε, λοιπόν, με βάση αυτό, το Ολλανδός δεν είναι εθνικότητα αλλά... σχολή. Πιτσιρικάδες ξεπιτσιρικάδες, είναι μια ποδοσφαιρική ράτσα που είναι λες και βγαίνει με κομπιούτερ στο μυαλό. Και για να τους βγάλεις από το πρόγραμμά τους θέλει και κόπο και τρόπο.

Προ εξαετίας, το σενάριο για τον ΠΑΟΚ ήταν το ιδανικό. Γκολ νωρίς, με μια ολόκληρη Τούμπα στο πόδι. Και στην ενδεκάδα του ΠΑΟΚ ένα μάτσο έμπειρους, μπαρουτοκαπνισμένους ( που στο κάτω - κάτω της γραφής λίγες ημέρες μετά πήγαν και πέταξαν εκτός Ευρώπης την Φενέρμπαχτσε) που είδαν το 1-0 να γίνεται 1-3 στο τσακ μπαμ.

Αυτά τα παιχνίδια με τον Άγιαξ, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ενόψει του σημερινού αγώνα είναι ο,τι καλύτερο. Να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού όλων ότι δεν έχουν δικαίωμα να επαναπαυτούν ούτε λεπτό. Και δεν παίζουν ρόλο τόσο τα ονόματα των παικτών του Άγιαξ, το ξαναλέω.

Ο Άγιαξ είναι σχολή, είναι νοοτροπία. Είναι μια ομάδα που έχει και ένα ακόμα βάρος. Θέλει να πετάξει από πάνω της τη ρετσινιά του χαμένου περσινού πρωταθλήματος την τελευταία αγωνιστική.

ΟΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ
Προ εξαετίας, ο Σουάρες αγωνίστηκε στο δεύτερο παιχνίδι καθώς η σύζυγός του γέννησε λίγες ημέρες πριν το παιχνίδι και ο Ουρουγουανός πρόλαβε να είναι και στη γέννα και στο ματς.

Αυτή τη φορά, το "κανόνι" του Άγιαξ, ο Μίλικ, είναι από την Δευτέρα στη Νάπολι, με τη μεταγραφή να επισημοποιείται χθες. Παίζουν ρόλο όλα αυτά; Οι συμπτώσεις; Τα σημάδια; Μικρό. Τόσο μικρό που... αν σου μπουν στο μυαλό, το κάνουν μεγάλο.

Και κάτι ακόμα, μιας και το θυμήθηκα, όσον αφορά τη νοοτροπία του Άγιαξ, ίσως και του Ολλανδικού πρωταθλήματος και ποδοσφαίρου.

Ημίχρονο στο Άμστερνταμ Αρένα τη περασμένη εβδομάδα. Άγιαξ-ΠΑΟΚ 0-1. Πρώτο επίσημο παιχνίδι του Άγιαξ μετά το χαμένο περσινό πρωτάθλημα. Και λίγο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, από τα μεγάφωνα του γηπέδου ακούγεται ο Μπομπ Μάρλεϊ να τραγουδά "Don't worry about a thing, 'Cause every little thing gonna be all right".

Και ο ηχολήπτης στο γήπεδο, στην επανάληψη του στοίχου, χαμηλώνει και το τραγουδούν οι φίλαθλοι την ώρα που βγαίνουν οι παίκτες. Σοβαρά; Τι λες τώρα; Το φέρνετε αυτό στα δικά μας μέτρα; Σκέψου δηλαδή σε Καραϊσκάκης/ΟΑΚΑ/Λεωφόρο/ Τούμπα να χάνει ο Ολυμπιακός/ΑΕΚ/Παναθηναϊκός/ΠΑΟΚ με 0-1 και να παίζουν τα μεγάφωνα αυτό τραγούδι...

Αυτοί λοιπόν είναι οι Ολλανδοί. Και αυτό το στυλ, κάποιος μπορεί να το δει ως "έλα ρε, θα χ#στουν στη Τούμπα αυτοί με 25.000 λαρύγγια", αλλά και κάποιος μπορεί να το δει "πω ρε φίλε, δε τους καίγεται καρφί, ο,τι και αν γίνει αυτοί θα κάνουν αυτό που ξέρουν".