Ανάλυση του προβλήματος του ΠΑΟΚ στο σκοράρισμα

Χωρίς βεβαίως να σημαίνει ότι δεν υπάρχει αξία και δυναμική στην ομάδα και ευκαιρία τίτλων. Απλά ήταν μεγάλη η ευφορία στο προηγούμενο διάστημα, από την καλή μπάλα και φούντωσαν ελπίδες για πρωταθλητισμό, που κρύφτηκαν προβλήματα κάτω από το χαλί.

Είχα γράψει ορισμένα άρθρα στην περίοδο αυτή της μεγάλης ευφορίας, στα οποία επεσήμανα πράγματα που δεν πηγαίνουν καλά κατά τη γνώμη μου και κινδύνους για το φετινό εγχείρημα, τα οποία φαινόταν εκτός κλίματος. Μέχρι και για γκρίνια και εσωστρέφεια θα μπορούσε να με κατηγορήσει κανείς.

Δεν ήταν όμως έτσι. Το να επισημαίνεις τεκμηριωμένα κάτι που δεν πηγαίνει καλά δεν είναι γκρίνια.

Και ποιο ήταν το κύριο στραβό που επεσήμανα;

Τις αδυναμίες στο σκοράρισμα.

Αποτέλεσμα: Τέσσερα γκολ σε 56 τελικές μετά από τέσσερις αγώνες στους οποίους χάθηκαν πολύτιμοι βαθμοί από ισοπαλίες 0-0. Ένα γκολ σε 14 τελικές. Μπορεί μνα είναι και παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ. Υποθήκευση ήδη των ελπίδων της φετινής χρονιάς. Επίσης, απώλεια της μεγάλης ευκαιρίας για το Τσάμπιονς Λίνγκ, με τον Άγιαξ.

Τυχαίο; Καθόλου. Όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, μα όλοι, από τη μέση και μπροστά, πλην των τριών φορ (από τους οποίους μπορεί να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στην εντεκάδα μονάχα ο ένας), έχουν πρόβλημα στο σκοράρισμα. Είναι μαλωμένοι με το γκολ. Όχι μόνο δεν το επιχειρούν αλλά τρέμουν και όταν τους έρθει η ευκαιρία στο πιάτο. Με αποκορύφωμα τον Ροντρίγκες που δεν μπορεί να βάλει γκολ ούτε σε κενή εστία.

Κάτι είπε ο Ιβιτς στην συνέντευξη τύπου για ατυχία, δουλειά που γίνεται και γκολ τα οποία θα έρθουν. Δεν είναι έτσι. Του υπογράμμισα, ότι η ικανότητα των παικτών του ΠΑΟΚ στο σκοράρισμα, με βάση το βιογραφικό τους και το χαμηλό ποσοστό ευστοχίας της ομάδας, είναι δύο μεγέθη σε απόλυτη συνάφεια.

Αν πάρουμε λοιπόν τα στοιχεία από τα βιογραφικά των παικτών, από το site της ομάδας θα καταλάβουμε ότι τα γκολ δεν θα έρθουν...

Ιδού λοιπόν:

Τσίμιροτ, 0 γκολ σε 70 αγώνες πριν τον ΠΑΟΚ και 1/25 στον ΠΑΟΚ, πέρσι.

Χαρίσης, 3/25 πέρσι (όχι άσχημα για 6άρι, για την ηλικία του και για πρώτη χρονιά.

Σάκχοφ, 12/57 (καλό ποσοστό για μέσο – όπως και του Σάμπο, αλλά στον ΠΑΟΚ δεν...)

Κάνιας, ποτέ δεν έχει βάλει γκολ στην καριέρα του.

Μπίσεσβαρ, 30 γκολ σε 231 αγώνες, ήτοι 1 γκολ ανά 8 αγώνες, πολύ μικρό για 10άρι

Κάμπος, 55/238, ήτοι 1/5 λίγο για ακραίο επιθετικό, ειδικά όταν η ομάδα του ποντάρει πολλά σ΄ αυτόν.

Ροντρίγκες, 31/125 ήτοι 1/4, αποδεκτό, αλλά απορώ πώς τα έβαλε. Ψάχνω περισσότερο και βλέπω ότι αυτό το ποσοστό διαμορφώθηκε από μια καλή χρονιά που είχε στην Λέφσκι με 14/28. Πάντως στην Ισπανία είχε 3/42 ήτοι 1/14, τραγικό για ακραίο και στον ΠΑΟΚ πέρσι είχε 7/36, με 1 γκολ ανά 5 αγώνες.

Μυστακίδης, 6/30 πέρσι, ήτοι 1 γκολ ανά 6 αγώνες, καλό για πρώτη χρονιά, και ακόμη καλύτερο αν υπολογίσουμε τα λεπτά συμμετοχής του.

Κάπως καλύτερος είναι ο Πέλκας 11/72 γκολ, 1 ανά 6,5 αγώνες και 9/48 πέρσι 1/5,5 και ο Τιάμ με 21/87 ήτοι 1 γκολ ανά 4 αγώνες.

Ο Τζιόλης δε που δεν παίζει έχει μόλις 15 γκολ σε 403 αγώνες καριέρας, δηλαδή βάζει 1 γκολ ανά 27 αγώνες! ενώ στον ΠΑΟΚ είχε 4/110.

Για την σύγκριση, ο Κλάους έχει 97 γκολ σε 241 αγώνες δηλαδή 1/2,5, ο Περέιρα 61/183 δηλαδή 1/3 και ο Κουλούρης 9/50 ήτοι 1/5.

Για την ιστορία, ο ΠΑΟΚ μπορεί να προσδοκά κάποια γκολ από τον Τζαβέλα που έχει 13/234, τον Βαρέλα με 17/187, και τον Μάτος με 16/197, καλά ποσοστά για αμυντικούς και για τους τρείς.

Γενικώς, τα καλά φορ, παγκοσμίως και σε κάθε επίπεδο, έχουν από 1/2 μέχρι 1/3 γκολ ανά αγώνα, οι καλοί ακραίοι και τα 10άρια περίπου 1/4 έως 1/5 (6-10 γκολ το χρόνο), ανεξάρτητα από την υπόλοιπη δουλειά, την αξία τους και τις ασσίστ και οι λοιποί μέσοι από 1/6 έως τουλάχιστον 1/8. Δίνουν δηλαδή 3-4 γκολ το χρόνο. Εκτός από τα 6άρια, αλλά κι αυτά καλόν είναι να βάζουν και κανένα γκολ κάπου-κάπου.

Κάνετε τις συγκρίσεις με τους παίκτες του ΠΑΟΚ και θα καταλάβετε.

Με αυτά τα δεδομένα δεν πρόκειται να έρθουν τα γκολ, δεν είναι συμπτωματικό αυτό που συμβαίνει και δεν φταίνε οι διαιτητές.

Το αστείο είναι ότι ακριβώς το ίδιο συνέβη και πέρσι, όταν ο ΠΑΟΚ είχε συντριπτικά ποσοστά κατοχής σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια, πολλές τελικές και τραγικά ποσοστά ευστοχίας.

Το είχα επισημάνει στον Ίβιτς στην τελευταία συνέντευξη τύπου και το είχε παραδεχτεί. Αυτό, με την απλή λογική σημαίνει ότι οι παίκτες που θα έρχονταν φέτος, ανεξάρτητα με την αξία τους θα έπρεπε να μπορούν να σκοράρουν και όχι να χρειαζόμαστε και ψυχολόγο κάθε φορά που βρίσκονται προ κενής εστίας από τον πανικό που παθαίνουν.

Κάτι δεν πήγε καλά και η διόρθωση δεν γίνεται ούτε με την απόκτηση πολύ καλού φορ, γιατί θα χάσεις τα γκολ του Κλάους και θα έχεις μόνο μια μικρή βελτίωση. Δεν υστερεί εκεί ο ΠΑΟΚ. Υστερεί στα γκολ που δεν παίρνει από τους επιθετικογενείς μέσους του και από τους ακραίους του. Άλλωστε, από αυτούς διαμορφώνονται τα τραγικά ποσοστά ευστοχίας φέτος, μια και οι φορ έχουν κάνει ελάχιστες τελικές. Είναι δηλαδή και το παιχνίδι της ομάδας τέτοιο που οι μεσαίοι και οι ακραίοι κάνουν τελικές. Άρα πρέπει και να σκοράρουν.

Άρα και με βάση το στυλ της ομάδας, κάτι δεν πάει καλά στον ΠΑΟΚ. Κάποιο εργαλείο δεν δουλεύει καλά.

Κοντολογίς, στη θέση του Κάμπος, του Μπίσεσβαρ, και του Σάκχοφ (πολύ καλών παικτών κατά τα άλλα), έπρεπε να έρθουν άλλοι, εξ΄ ίσου καλοί, οι οποίοι να μπορούν και να σκοράρουν και να δουλευτούν ειδικά οι μικροί Χαρίσης, Τσίμιροτ, Μυστακίδης και Κουλούρης (ίσως και ο Ροντρίγκες), ώστε να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στο γκολ.

Τόσο απλά.