ΠΑΟΚ για... ψυχίατρο

Το δίστιχο αυτό – από σύνθημα στην «ασπρόμαυρη» εξέδρα – αντικατοπτρίζει απόλυτα όχι μόνο το... σκοπό των οπαδών αλλά και την αγωνιστική συμπεριφορά, εντός παιδιάς, των 11 ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ. Είναι... πιθανοσίγουρο πως αν ένας «τρελογιατρός» ασχοληθεί επαγγελματικά με την περίπτωση θα... σκίσει τα διπλώματα του. Δε χρειάζονται πολλές συνεδρίες και μελέτες του φαινομένου. Αρκεί μια ανάγνωση των αποτελεσμάτων.

Για την περίοδο 2011-2012 οι «ασπρόμαυροι» δεν κατάφεραν να κερδίσουν τη Ρουμπίν Καζάν (1-1 στην Τούμπα, 2-2 στη Ρωσία). Νίκησαν όμως με 2-1 την Τότεναμ, στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», με 2-1. Παίζοντας με 10 παίχτες από το 37ο λεπτό. Δύο χρόνια αργότερα (2013-2014) ο ΠΑΟΚ θα χάσει στη Θεσσαλονίκη από την Μέταλιστ (0-2) και θα πάρει ισοπαλία (1-1) στο Χάρκοβο. Το ίδιο αποτέλεσμα που απέσπασε από τη Σάλκε στη Γερμανία.

Ο δικέφαλος του βορρά, δε θ' αλλάξει... συνήθειες, ούτε την επόμενη αγωνιστική χρονιά (2015-2016). Παραχώρησε, στην Τούμπα, «λευκή» ισοπαλία στην Κρασνοντάρ και ηττήθηκε (2-1) στην έδρα της. Δεν κατάφερε να πετύχει γκολ – εντός, εκτός (0-0) – στην Γκαμπάλα και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Europa League. Έφερε όμως 1-1 με τη Ντόρτμουντ στη Θεσσαλονίκη και πήγε στη Βεστφαλία, μέσα στο «Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ», και (έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που) νίκησε (1-0).

Μια από τα ίδια και την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να επιδεικνύει αγωνιστική συμπεριφορά... ασανσέρ. Στο στάδιο «Τόφικ Μπαχράμοφ» του Μπακού, μετά από κακή εμφάνιση, ηττήθηκε από την Καραμπάγκ με 2-0. Αναγκάζοντας τον Βλάνταν Ίβιτς να δηλώσει: «Δεν υπάρχει δικαιολογία να μην υπάρχει πάθος, να μην υπάρχει θέληση. Ήμασταν... χωρίς αίμα». Τα ίδια και στην Τούμπα, νέα ήττα με 1-0. Και μετά απ' όλα αυτά έρχεται το χθεσινό (Πέμπτη) βράδυ. Όπου οι «ασπρόμαυροι» πηγαίνουν στο «Αρτέμιο Φράνκι» και – παρά τις απουσίες και την αγωνιστική απραξία - κερδίζουν τη Φιορεντίνα. Δείχνοντας ότι τελικά οι ίδιοι αδικούν τον εαυτό τους.

Τι συμβαίνει λοιπόν και ο ΠΑΟΚ «κωλώνει» στα εύκολα και «βγαίνει παλικάρι» από τα δύσκολα; Την απάντηση έδωσε ο προπονητής του: «Στα προηγούμενα δύο παιχνίδια παίξαμε κόντρα σε μία ομάδα που, κατά την άποψη μου, το όνομα της μας επηρέασε. Αν λεγόταν διαφορετικά θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα. Προσπαθώ να έχω τους παίκτες μου συγκεντρωμένους με όποιον και να παίζουμε. Στο σημερινό ποδόσφαιρο όλα μπορούν να γίνουν. Για αυτό πρέπει να δουλεύουμε πολύ σκληρά, για να κερδίσουμε τον κάθε αντίπαλο».

Τα πράγματα λοιπόν (και) για τον ΠΑΟΚ είναι (σχετικά) απλά. Για να μπορέσει ν' ανέβει αγωνιστικό επίπεδο, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι οι παίχτες του να αποκτήσουν - κατά βάση – διαφορετική συμπεριφορά. Να έχουν αγωνιστική σταθερότητα. Οι ίδιοι είναι οι κύρια υπεύθυνοι να το υλοποιήσουν, όχι όμως οι μοναδικοί. Δεν εξαρτάται μόνο από αυτούς.

Και ο υπόλοιπος οργανισμός του ΠΑΟΚ, ο καθένας στο δικό του τομέα, θα πρέπει να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση. Αν το καταφέρουν - όλοι μαζί, συγχρονισμένα - τότε οι επιτυχίες δε θα είναι «πυροτεχνήματα». Δε θα γίνεται ένα βήμα μπρος και δύο πίσω.

Και το σύνθημα «Οοοο ΠΑΟΚάρα, έχω τρέλα μεσ' το μυαλό» θα ακούγεται από και θ' αφορά τους οπαδούς. Όχι την αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών, κατά τη διάρκεια του 90λεπτου.