O «Ζαγόρ» και τα... ντεμπούτα του (pics)

Όπου κι αν κοιτάξεις στο διαδίκτυο, όσες αναζητήσεις κι αν κάνεις στο Google, θα δεις το νικηφόρο ντέρμπι για το «Δικέφαλο», Άρης-ΠΑΟΚ, μια εβδομάδα αργότερα στου Χαριλάου (1-2), να αναφέρεται ως το πρώτο επίσημο παιχνίδι του Καβαλιώτη άσου με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Λάθος...

Η μεταγραφή του από την Καβάλα, ας είναι καλά ο Χρήστος Χιονάς και τα χρήματα που πήρε ο Θωμάς Βουλινός από την πώληση του στην Ξάνθη, σηματοδότησε την αρχή μιας σπουδαίας καριέρας ενός ποδοσφαιριστή, που σημάδεψε με την προσωπικότητα και την αξία του, όχι μόνο τον ΠΑΟΚ, αλλά κι ολόκληρο το ελληνικό το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Είναι μια περίοδος, που στη Θεσσαλονίκη, οι φίλοι του «Δικεφάλου» βρίσκονται στα χαρακώματα εξαιτίας (και) των νέων επαφών με την οικογένεια Βαρδινογιάννη για να την πώληση του Τουρσουνίδη στον Παναθηναϊκό. Η «μαύρη νύχτα» της Παρί Σεν Ζερμέν και του αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχει αρχίσει να αφήνει έντονα τα σημάδια της και η ατμόσφαιρα πέριξ της Τούμπας κάθε Κυριακή μύριζε μπαρούτι.

Η ομάδα βιώνει μια παρατεταμένη κρίση σ' όλα τα επίπεδα. Ο Λιούμπομιρ Πέτροβιτς, μετά από διαδοχικές ήττες, βλέπει στο πρόσωπο του Κροάτη τερματοφύλακα, Τόντσι Γκάμπριτς, τον Τζαβέλλα του σήμερα, ο Μίλαν Τζούρτζεβιτς κάνει τα δικά του, ο Μαγκντί Τολμπά τραυματίζεται και ο 23χρονος, τότε, Γιώργος Τουρσουνίδης λυγίζει κάτω από το θόρυβο γύρω από το όνομά του και θέτει τον εαυτό του εκτός προπονήσεων!

Μέσα σ' όλο αυτό το σκηνικό και με την καρέκλα του Πέτροβιτς να τρίζει για τα καλά, η διοίκηση καλείται να κάνει πράξη και κάποιες από τις μεταγραφικές επιθυμίες του προπονητή, που έχει εισηγηθεί την απόκτηση μερικών από των πιο ταλαντούχων ποδοσφαιριστών της εποχής. Τα ονόματα των Δώνη, Γιώργου Γεωργιάδη του Χαραλάμπους και του Σάββα, Αμανατίδη, Καραγιάννη, Νιόπλια, Κολιτσιδάκη, Ζαγοράκη, Μιχόπουλου, Κωνσταντινίδη είναι στη λίστα για τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, που τότε άνοιγε την 1η Δεκεμβρίου και ολοκληρωνόταν στις 15 του μηνός.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, ο Ζαγοράκης υπέγραψε στις 13 Δεκεμβρίου του 1992 πενταετές συμβόλαιο, αλλά την επομένη ημέρα η είδηση της απόκτησής του από τον ΑΟ Καβάλας, όπως κι αυτή του Μιχόπουλου, δεν ήταν –και δεν θα μπορούσε να είναι- το πρώτο θέμα στο ασπρόμαυρο ρεπορτάζ. Στις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, κυριαρχούσε το θέμα της παραμονής του Γιώργου Τουρσουνίδη. Μεγάλο ταλέντο ο Γιώργος, φίλος του για πολλά χρόνια, θεωρούταν για τους ΠΑΟΚτσήδες ο διάδοχος του Γιώργου Κούδα.

«Ο ΠΑΟΚ πήρε χθες Μιχόπουλο και Ζαγοράκη», έγραφαν στο πρωτοσέλιδό τους τα «ΣΠΟΡ του Βορρά», που παραδοσιακά διέθεταν μεγάλη επιρροή και «πρόσβαση» στα θέματα του ΠΑΟΚ. Βασικό τίτλο είχαν: «όλη η αλήθεια για τον Τουρσουνίδη», ενώ στις μέσα σελίδες τους υποστήριζαν: «μεταγραφικό αλαλούμ στον ΠΑΟΚ. Η ομάδα "χαμηλώνει" τραγικά». «Ωραία, ξεκινάμε», θα σκέφτηκε ο Ζαγοράκης διαβάζοντας λίγο πιο κάτω πως «τα χρήματα από την πώληση του Χρήστου Χιονά στην Ξάνθη» ήταν αυτά με τα οποία ουσιαστικά έγινε η μεταγραφή μου από την Καβάλα στον ΠΑΟΚ...

Τα όσα γράφτηκαν εκείνο το διάστημα δεν τον πτόησαν. Το αντίθετο. «Είμαι ευτυχισμένος που θα παίξω σε μια μεγάλη ομάδα και πιστεύω ότι θα αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις της. Ελπίζω ότι θα δικαιώσω τον κ. Πέτροβιτς για την επιλογή που έκανε στο να με προτείνει να έρθω στον ΠΑΟΚ. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ήρθα στον ΠΑΟΚ γιατί άρχισα να θεωρώ ότι η μεταγραφή μου δεν θα γίνει. Γι' αυτό θέλω και δημόσια να ευχαριστήσω τόσο τον κ. Βουλινό, όσο και τον κ. Μπάτση για ότι πήρα μεταγραφή», ήταν οι πρώτες του δηλώσεις, ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, δημοσιευμένες την άλλη ημέρα στο αθλητικό ένθετο της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη».

Το φλερτ με τον ΠΑΟΚ κράτησε πολλούς μήνες. Ο Ντράγκαν Κοκότοβιτς, συνεργάτης του Λιούμπομιρ Πέτροβιτς, τον είχε παρακολουθήσει σε τουλάχιστον πέντε αγώνες του με τον ΑΟΚ, άρα ήξερε, ότι αποτελούσε επιλογή του προπονητή, κάτι που επιβεβαίωσε κι ο Βουλινός σε συνέντευξη Τύπου. Ο Πέτροβιτς δεν ήταν τυχαίος προπονητής. Ο Βόσνιος ήταν μεγάλο όνομα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Ενα χρόνο πριν είχε οδηγήσει τον Ερυθρό Αστέρα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στον τελικό απέναντι στην Μαρσέιγ. Κι όμως, ακόμη και γι' αυτόν το κλίμα ήταν βαρύ κι ασήκωτο στη Θεσσαλονίκη!

Οι κόντρες του με τα μεγάλα ονόματα της ομάδας, τον Σέρβο Μίλαν Τζούρτζεβιτς και τον Αιγύπτιο Μαγκντί Τολμπά, σε συνδυασμό με τα μέτρια αποτελέσματα τον είχαν φέρει σε δυσμενή θέση, όπως συμβαίνει πάντοτε με τους προπονητές, όπως κι αν λέγονται, όσες επιτυχίες κι αν έχουν καταγεγραμμένες στο βιογραφικό τους. Από τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε ο Πέτροβιτς, που ένα πρωί του Γενάρη απολύθηκε και στη θέση του ήρθε ο διωγμένος από τον Ολυμπιακό, Ολεγκ Μπλαχίν.

Ο Ζαγοράκης μπήκε αμέσως στις προπονήσεις και τρεις μέρες μετά αγωνίστηκε βασικός στη ρεβάνς του κυπέλλου με τη Δόξα. Ο Βουλινός επιστράτευσε εκείνο το διάστημα τον Σταύρο Σαράφη, σε ρόλο γενικού αρχηγού, μπας και κρατήσει όρθια την ομάδα, που πήγε στη Δράμα χωρίς τα αστέρια της, τον Τουρσουνίδη και τον Μαγκντί, αλλά και τον «κομμένο» Γκάμπριτς.

Ο «Καίσαρας» του «Δικεφάλου» βλέποντας μπροστά του τον νεαρό από την Καβάλα και τη φανέλα με το Νο 10 στην πλάτη να είναι διαθέσιμη την πήρε και του την έδωσε, λέγοντάς του: «Είσαι μεγάλος παίκτης και οι μεγάλοι παίκτες αυτή τη φανέλα φοράνε». Προφητικά λόγια, που τα θυμάται ακόμη και σήμερα ο κυρ Σταύρος!

Τελικά, ο «Δικέφαλος» θα μείνει στο 1-1 (3-3 ο πρώτος αγώνα στην Τούμπα) θα αποκλειστεί, αλλά ο Ζαγοράκης θα θυμάται πάντα το μεσημερι της 16ης Δεκεμβρίου του 1992 όταν έκανε το πραγματικό ντεμπούτο του με την ασπρόμαυρη φανέλα.

Η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ σ' εκείνο το πρώτο ματς: Πουρλιοτόπουλος, Παναγιωτίδης, Καπετανόπουλος (71' Τζούρτζεβιτς), Πλίτσης (46' Οικονομίδης), Αλεξίου, Λαγωνίδης, Θ. Δημόπουλος, Μπορμπόκης, Χάβος, Ζαγοράκης, Δερμιτζάκης.

Συνολικά αγωνίστηκε σε 226 αγώνες (16 γκολ) πριν γίνει για σχεδόν μια πενταετία (Ιούνιος 2007-Ιανουάριος 2012) πρόεδρος της ασπρόμαυρης ΠΑΕ ΠΑΟΚ.