Με ΙΧ στην Αθήνα για το ντεμπούτο του!

Αυτός ήταν ο Γιώργος Κούδας, ένας πραγματικός τζέντλεμαν των γηπέδων, που γοήτευσε και μεγάλωσε γενιές και γενιές φιλάθλων και σαν σήμερα, στις 21 Δεκεμβρίου του 1963, πρωτοεμφανίστηκε στα γήπεδα της Α' Εθνικής.

Για να ακριβολογούμε, σαν σήμερα, πριν από 53 χρόνια, ένα αδύνατο παιδάκι, που μόλις είχε κλείσει τα 17 του χρόνια, ζητούσε ευγενικά από τον Λέανδρο Συμεωνίδη, θρύλο του ΠΑΟΚ, να πάρει τη φανέλα με το «7» και να μπει μαζί με την υπόλοιπη ασπρόμαυρη πιτσιρικαρία στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Ήταν Σάββατο και όχι Κυριακή, καθώς εκείνη την ημέρα έπαιζε ο Παναθηναϊκός με τη Νίκη Βόλου, σε μια Αθήνα που είχε κοιμηθεί με τη φωνή του Γεωργίου Παπανδρέου να προκηρύσσει «εκλογαί άνευ χρονοτριβής», αφού πρώτα αρνήθηκε την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από την ΕΡΕ και ανακοινώνοντας από το βήμα της βουλής «πρόγραμμα κοινωνικής και κρατικής μερίμνης προς ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν»!

Ο Γιώργος Κούδας ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων του, στο βιβλίο «της ζωής μου το παιχνίδι», θυμάται τις έντονες στιγμές της εποχής, σε μια Ελλάδα που άλλαζε.

«Εζησα, όπως κάθε άλλος άνθρωπος που γεννήθηκε αμέσως μετά τον πόλεμο, σημαντικές αλλαγές που σφράγισαν την πορεία της Ελλάδας. Όταν έκανα το ντεμπούτο μου στην Α' Εθνική τον Δεκέμβριο του 1963, θυμάμαι 'ότι δεν είχε κοπάσει η αναταραχή και η θλίψη από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο εκείνης της χρονιάς στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πέντε μήνες αργότερα, το Νοέμβριο, δολοφονήθηκε ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στο Τέξας. Ήμουν 17 ετών. Η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Έπαιζα στην Α' Εθνική , στον λαοφιλή ΠΑΟΚ, ενώ παράλληλα στο σπίτι ακούγαμε τις συζητήσεις για τα κόμματα, για τους ανένδοτους αγώνες, για τη Φρειδερίκη, για την ΕΔΑ, για το Μίκη, για τη Νεολαία Λαμπράκη. Για τις κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα, που συνέβαιναν μέσα κι έξω από την Ελλάδα».

Με ΙΧ στην Αθήνα για το ντεμπούτο του...

Ο αγώνας που αποτέλεσε το ντεμπούτο του στην Α' Εθνική έγινε απέναντι στον Εθνικό Πειραιώς, όχι στη φυσική του έδρα, το στάδιο Καραϊσκάκη, αλλά στη Λεωφόρο, καθώς το φαληρικό στάδιο είχε κλείσει προκειμένου να τοποθετηθεί χλοοτάπητας, που τότε απαιτούσε κάποιους μήνες...

Και να' ταν μόνο αυτό. Η μετακίνηση της ομάδας του ΠΑΟΚ, από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, είχε γίνει με ΙΧ αυτοκίνητα. Ξεκίνησαν μετά την μεσημεριανή προπόνηση στην Τούμπα και κάποια στιγμή, βράδυ Παρασκευής, έφτασαν στην πρωτεύουσα.

Η διοίκηση του ΠΑΟΚ είχε τιμωρήσει τρεις ποδοσφαιριστές, Σαββίδη, Γιακουμή, Λιτόπουλο, για πειθαρχικά παραπτώματα, ο Χασιώτης είχε αποβληθεί την προηγούμενη αγωνιστική, οπότε ο Μαγυάρος Γκεόργκι Μπαμπολτσάι αναγκαστικά πήρε στην Αθήνα τέσσερις παίκτες από την ομάδα Νέων. Ανάμεσα τους ο -άγνωστος τότε- Γιώργος Κούδας. Ηταν μόλις 17 ετών και 28 ημερών.

Η εφημερίδα «Μακεδονία», με αρκετή... αγωνία λόγω των απουσιών, είχε προαναγγείλει την ενδεκάδα και ανάμεσα στα ονόματα ήταν ο-άγνωστος τότε- Γιώργος Κούδας. Μουσελεμίδης, Μαμόπουλος, Στεργιάδης, Μακρής, Νικολαϊδης, Ραπτόπουλος, Λέανδρος Συμεωνίδης, Τ. Μουρατίδης, Μαρβάκης, Χρ. Παπαδόπουλος. Αυτοί ήταν οι πρώτοι 10 συμπαίκτες του «Μεγαλέξανδρου» στην Α' Εθνική.

Το... καλωσόρισμα από φίλους του ΠΑΟ!

Ο πιτσιρικάς Κούδας δε φοβήθηκε ούτε από την... υποδοχή και αγωνίστηκε με θράσος σ' ολόκληρο το 90λεπτο, «ενώπιον εχθρικού περιβάλλοντος, το οποίο εδημιούργησαν οι παριστάμενοι οπαδοί του Παναθηναϊκού», έχασε κάποιες ευκαιρίες, απείλησε την εστία του Βαλλιάνου με τα σουτ του, αλλά ο Εθνικός πήρε τη νίκη χάρη σ' ένα τυχερό περισσότερο γκολ από την εκτέλεση φάουλ (η μπάλα χτύπησε στο τείχος των παικτών του ΠΑΟΚ) του Βαμβακούση.

Το συμπέρασμα του Τύπου ήταν πως ο μικρός Κούδας ήταν από τους κορυφαίους του ΠΑΟΚ, όμως, «έδειξε απειρίαν εις κρίσιμους στιγμάς...».

Τα πεπραγμένα του με τον ΠΑΟΚ

Πρώτος προπονητής του ήταν ο Γκεόργκι Μπαμπολτσάι και μαζί του ο Κούδας θα καταγράψει τις πρώτες 30 από τις 607 (504 πρωτάθλημα, 70 κύπελλο, 33 Ευρώπη) συνολικά επίσημες συμμετοχές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

Ρεκόρ απλησίαστο και μοναδικό. Μέχρι και τις 26 Φεβρουαρίου 1984 οπότε και αγωνίστηκε για τελευταία φορά, στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας το 1976 και δύο φορές κυπελλούχος, το 1972 και το 1974.

Από την 1η έως την και την τελευταία του συμμετοχή του στην Α' εθνική, ΠΑΟΚ – Αιγάλεω 0-0 στις 26 Φεβρουαρίου 1984, μεσολάβησαν 20 χρόνια, 2 μήνες και 5 ημέρες. Μια περίοδος γεμάτη λάμψη, δόξα, χαρές και λύπες. Μια ζωή γεμάτη ΠΑΟΚ...

Στο διάστημα που αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ συνεργάστηκε με 110 συμπαίκτες και 17 προπονητές. Στην Ευρώπη αγωνίστηκε σε 33 αγώνες και ήταν εκείνος που πέτυχε το πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ σε διεθνή διοργάνωση σκοράροντας στο 2-1 με την αυστριακή Βίνερ τον Σεπτέμβριο του 1965. Με την Εθνική ομάδα αγωνίστηκε 43 φορές, ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι έπαιξε και σε όλες τις "μικρές" Εθνικές, αλλά και σε εκείνη των Ενόπλων.