«Για ένα ψυγείο και μια κουζίνα…»

Η Ελλάδα χωρίστηκε στη μέση, σε Βορρά και Νότο, για ένα ψυγείο και μια κουζίνα! Δε το λέμε εμείς, το λέει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Η... «ωραία Ελένη» του ελληνικού ποδοσφαίρου, που για τη χάρη και τα (ποδοσφαιρικά) κάλλη του, κάποιες δεκαετίες πίσω «βγήκαν μαχαίρια»!

Το gazzetta.gr καταγράφει τις αποκαλύψεις του Γιώργου Κούδα, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Νικηφόρου, «ΠΑΟΚ αγάπη μου», που περισσότερο μας έμοιαζαν με το παράπονο του «Μεγαλέξανδρου», λίγες ώρες πριν από ένα ακόμη ντέρμπι των «ασπρόμαυρων» και των «ερυθρόλευκων» στην κατάμεστη Τούμπα.

«Έρχεται ένα ακόμη ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός και στο μυαλό μου επιστρέφουν οι ίδιες και οι ίδιες αναμνήσεις. Συγκλονιστικές στιγμές για ένα 19χρονο παιδί, που άκουσε τις... Σειρήνες, αλλά τελικά κατάφερε να περάσει μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης και βγει αλώβητος. Έτσι ένοιωθα. Φυσικά το αποτέλεσμα με δικαίωσε, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω πως όλα όσα βίωσα τη διετία 1966-68 έγιναν γιατί στη ζωή μου υπήρξαν και έπαιξαν σημαντικό ρόλο, δύο άνθρωποι εγωιστές, ο Παντελάκης και ο πατέρας μου', λέει ο υπαίτιος του ελληνικού ποδοσφαιρικού «εμφυλίου», που στα δικά του μάτια έμοιαζε με τον Τρωικό Πόλεμο! «Κι όλα αυτά για ένα ψυγείο και μια κουζίνα!», όπως θυμήθηκε και θέλησε να μοιραστεί μαζί μας και με το υπόλοιπο ακροατήριο στο Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης τα βιώματα και τις καταστάσεις που έζησε εκείνη την εποχή.

«Υπήρχε ένας σύμβουλος στο Δ.Σ. του ΠΑΟΚ, Νίξας αν θυμάμαι το όνομά του, ο οποίος υποσχέθηκε σε μένα και τον πατέρα μου, την αποπληρωμή ενός ψυγείου και μιας επαγγελματικής κουζίνας, που θέλαμε για να δημιουργήσει ο πατέρας μου ένα μαγαζί. Όλα είχαν συμφωνηθεί, αλλά για κακή μας τύχη, όταν έφτασε η ώρα να πληρωθούν ο Παντελάκης το αρνήθηκε! Είχαν αλλάξει πράγματα και πρόσωπα στη διοίκηση του ΠΑΟΚ, αλλά η ουσία είναι ότι αυτά που είχαμε αγοράσει είχαν μείνει απλήρωτα. Για να μη βρεθεί ο πατέρας μου, τον οποίο είχαν πλησιάσει άνθρωποι του Ολυμπιακού, με χρέη κάποια στιγμή μετά από προτροπή του αποφάσισα να πάω στον Πειραιά», εξήγησε ο Γιώργος Κούδας, που στα 70 του συνεχίζει να θυμάται λεπτό προς λεπτό τα όσα έζησε εκείνη την εποχή.

«Ο πατέρας μου έκλεισε το μαγαζί στη Θεσσαλονίκη και άνοιξε μπιστρό στην Αθήνα», θυμάται ο Κούδας, που έζησε τα ίδια και το 1980 όταν έκλεισε δωδεκαετία στον ΠΑΟΚ. «Εκείνος (σ.σ ο πατέρας του) ήθελε να μείνω στον Πειραιά, κάπου ήλπιζε πως θα ολοκληρωθεί η μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Κάτι που δεν έγινε και μετά τον πρώτο χρόνο, συνέχιζα να κάνω μόνος μου προπονήσεις. Ο Ολυμπιακός δεν με έθρεφε για να μην αγωνίζομαι. Ένα χρόνο ήμουν εκτός γηπέδων, δίχως ένα ματς. Ο πατέρας μου ήθελε να δουλεύω στο μπιστρό. Κι όταν πήρα την απόφαση να επιστρέψω στον ΠΑΟΚ δεν μου μιλούσε για 6 χρόνια. Ήταν ισχυρογνώμων. Ήμουν κι εγώ εγωιστής. Μιλούσα, βέβαια με τη μητέρα μου...».

Ο «Μεγαλέξανδρος» δε μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση του. «Έκανα αυτό που πρόσταζε η καρδιά μου και η ψυχή μου», λέει συνεχίζοντας την αφήγηση όλων όσων συνέβησαν στην πρώτη αλλά και στη δεύτερη απόπειρα του Ολυμπιακού για να τον αποκτήσει.

Το νέο φλερτ με τον Ολυμπιακό το 1980

«Επέστρεψα στον ΠΑΟΚ και δούλεψα το ταλέντο που είχα. Περνώντας τόσο δύσκολες καταστάσεις! Από παντού υπήρχαν... σειρήνες αυτά τα δύο χρόνια που δεν αγωνιζόμουν! Έμεινα εκτός πραγματικότητας. Στα 20 χρόνια είσαι ακόμη ένα ταλέντο μόνο και τα δύο αυτά χρόνια είχαν επιπτώσεις. Προπονούμουν ένα χρόνο και κάτι, μέχρι τον Απρίλιο του 1967 με τον Ολυμπιακό. Εν συνεχεία έπαιζα μόνο στην εθνική Ενόπλων και στο Λιμενικό σώμα, στο οποίο κατετάγην ως εθελοντής».

Το 1980 έχοντας συμπληρώσει δωδεκαετία πήγε στην Αθήνα και μίλησε, όπως τόνισε, δύο φορές με τον Ολυμπιακό και τον τότε πρόεδρο του, Σταύρο Νταϊφά. «Πραγματικά νομίζω ότι δε με ήθελαν τότε, απλά ήταν κάτι που το γνώριζε ο Παντελάκης. Οι εφημερίδες έγραφαν διάφορα, ότι υπογράφω στον ΠΑΟΚ, αλλά εγώ μιλούσα με τον Ολυμπιακό. Όμως, όλα έγιναν βάσει σχεδίου. Τη δεύτερη φορά που πήγα και μίλησα ήταν έξω από το γραφείο του Νταϊφά, οι Τσαχειλίδης και Κωνσταντινίδης. Μου λένε "υπέγραψε και βάλε εσύ το ποσό στις επιταγές", ήξερα όμως ότι δε το εννοούσαν. "Κύριοι, εκεί πάνω στη Θεσσαλονίκη, όλα αυτά τα χρόνια έμαθα και ποντιακά. Έχετε τα... «κάκαλα», να μου δώσετε 50 εκατομμύρια δραχμές», τους ρώτησα. Ήξερα πως η απάντηση θα ήταν αρνητική. Την άλλη μέρα ήρθαν στη Θεσσαλονίκη και αγόρασαν τον Κώστα Ορφανό», σχολίασε ο Κούδας και γύρισε προς τον πρώην συμπαίκτη του στον ΠΑΟΚ και του ζήτησε να επιβεβαιώσει το ποσό της μεταγραφής του, που άγγιξε τα 19 εκατομμύρια δραχμές.

«Γι' αυτούς ήμουν ένας 34αρης ποδοσφαιριστής, ήταν πολλά αυτά που έγιναν και τότε πριν υπογράψω την ανανέωση του συμβολαίου μου με τον ΠΑΟΚ. «Είχα συζητήσει να φύγω στο εξωτερικό, υπήρχε μια πρόταση 20 εκατομμυρίων από τον Καρέλα του Εθνικού Πειραιώς, αλλά αναρωτήθηκα μέσα μου, "από δήμαρχος, κλητήρας", και τελικά έμεινα στην Τούμπα».

Τελικά ένοιωθε βάρος όλα αυτά τα χρόνια, λόγω όσων είχε συμβεί τότε, και όσων ακολούθησαν ρίχνοντας το σπίρτο της χρόνιας αντιπαράθεσης των δύο ομάδων σ' όλα τα επίπεδα; «Δεν ήμουν ο άνθρωπος που θα έβγαινα να πω εύκολες δικαιολογίες. «Υπήρχε η αντιπαλότητα, αλλά πράγματι οξύνθηκαν τα πράγματα, μετά τη δική μου ιστορία. Ευτυχώς, όμως, ο κόσμος έχει αλάνθαστο κριτήριο».