«Εκρηξη» προσωπικού εγωισμού και αγάπης για τον ΠΑΟΚ με ένα λάθος...

Η βασική είδηση του χθεσινού αγώνα της Τούμπας, πέρα από αυτή καθ' εαυτή τη νίκη - θρίλερ του ΠΑΟΚ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, ήταν το πάθος και, ταυτόχρονα, το λάθος του σκόρερ Δημήτρη Πέλκα, στον πανηγυρισμό για την επίτευξη του γκολ.

Ο πιτσιρικάς έδειξε, για μια ακόμη φορά, πόσο δεμένος είναι με την ομάδα, πόσο δική του τη νιώθει και πόσο πολύ του αρέσει να τη βοηθάει να φτάνει σε νίκες. Ο σκόρερ πάντα πανηγυρίζει πιο έντονα από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του, επομένως υπάρχει και το στοιχείο της ικανοποίησης του προσωπικού εγωισμού, αλλά στην περίπτωση του Πέλκα φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο προσωπικός εγωισμός, που σίγουρα αισθάνεται και λίγο αδικημένος, συμβαδίζει με την αγάπη για τη φανέλα. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μακάρι να συνέβαινε με όλους τους παίκτες του ΠΑΟΚ και όλους τους παίκτες κάθε ομάδας.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και αν η άσεμνη χειρονομία του Πέλκα δεν απευθυνόταν σε κάποιον αντίπαλο, ή στον πάγκο του Πανιωνίου, ή στους οπαδούς του Πανιωνίου, είναι ένα λάθος που δείχνει απειρία και ανωριμότητα. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για να πανηγυρίσει κανείς ένα γκολ κι αυτός δεν θα έπρεπε να είναι ούτε ο τελευταίος. Ηταν σφάλμα του Πέλκα και πρέπει να το συζητήσει λίγο με τον εαυτό του για να μην το επαναλάβει ποτέ άλλοτε.

Πρέπει όμως να δουν το θέμα εντελώς διαφορετικά και ο Ιβιτς και οι υπόλοιποι άνθρωποι της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Το να δικαιολογούν την ενέργεια του Πέλκα, όπως έκανε χθες στη συνέντευξη Τύπου ο Ιβιτς, είναι λάθος. Τι πάει να πει εντός και εκτός έδρας; Η άσεμνη χειρονομία τιμωρείται σε οποιοδήποτε γήπεδο, ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό σου να απευθύνεται, ή ακόμη και σε συμπαίκτη σου, ή στον... προπονητή σου.

Κατά τα άλλα, ο ΠΑΟΚ πήρε μια πολύτιμη νίκη, μείωσε την απόσταση από τον Πανιώνιο και βελτίωσε τις πιθανότητες για ένα όσο το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα στα πλέι οφ. Ομως, η εμφάνισή του δεν ήταν πάλι καλή και πρέπει να προβληματίσει και τον Βλάνταν Ιβιτς και τους παίκτες.

Με δύο ευκαιρίες σε όλο το ματς δεν κερδίζονται οι αγώνες. Αλλωστε, δύο ευκαιρίες είχε και ο Πανιώνιος. Ούτε κερδίζονται οι αγώνες όταν δεν μπορεί να λειτουργήσει η μεσαία γραμμή. Ούτε ο Κάνιας, ούτε ο Τσίμιροτ, ούτε καν ο Μπίσεσβαρ, πρόσφεραν στον δημιουργικό τομέα. Ο Μάτος προσπαθούσε αλλά δεν ήταν πάλι ο γνωστός Μάτος, ο Λέοβατς επιθετικά ήταν «λίγος», ο Ενρίκε είχε διάθεση αλλά «πνίγηκε» σε επιπόλαιες ενέργειες, ο Αθανασιάδης, εντελώς ξεκομμένος μπροστά, ήταν σα να μην υπήρχε, οπότε ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να διασπάσει την καλά οργανωμένη άμυνα του Πανιωνίου, για να πάρει τη νίκη με λιγότερη αγωνία και άγχος. Και, εδώ που τα λέμε, την όποια διαφορά την έκανε, με την είσοδό του στο παιχνίδι, ο Πέλκας.

«Η ομάδα χρειάζεται ξεκούραση», είπε ο Ιβιτς και ίσως να έχει δίκιο. Η διακοπή θα επιτρέψει σε πολλούς παίκτες να φρεσκαριστούν, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος ώστε η ομάδα να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο. Να παίξει το ποδόσφαιρο εκείνο που οδηγούσε σε πολλές τελικές προσπάθειες και, τελικά, σε νίκες, στη διάρκεια του δίμηνου σερί. Ο ΠΑΟΚ ήταν σε αγωνιστική κρίση, την ξεπέρασε και τώρα κάνει πάλι «κοιλιά». Αλλά με «κοιλιά» δεν μπορείς να κατακτήσεις το Κύπελλο, ούτε να πάρεις την πρώτη θέση στα πλέι οφ.