Η Χαντάβα παίζει μπάλα στο SDNA!
SHARE:
Μετά από δυο σεζόν στον ΠΑΟΚ, όπου ήταν από τις πρωταγωνίστριες του Δικεφάλου, η Εύα Χαντάβα, κάνει τον δικό της απολογισμό σε όσα έζησε στη Θεσσαλονίκη μέσα από το SDNA. Παράλληλα στέκεται στο κεφάλαιο της Εθνικής ομάδας, την πρόταση του Παναθηναϊκού αλλά και τις προοπτικές για την επιστροφή της στα ξένα πρωταθλήματα.
Αναμφίβολα, την χρονιά που ο ΠΑΟΚ ήταν στην Pre League, η μεταγραφής της προκάλεσε ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών του Δικεφάλου, καθώς άπαντες γνώριζαν την αγωνιστική της αξία. Το αποτέλεσμα ήταν ο Δικέφαλος να πάρει την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία για πρώτη φορά, σε ένα πρωτάθλημα που έδιναν... μάχες και οι ΑΕΚ – Παναθηναϊκός που είχαν τον ίδιο.
Φέτος, η προσπάθεια των «ασπρόμαυρων» έμεινε στη μέση καθώς υπήρξε η ραγδαία πανδημία του κορωνοϊού, με την Εύα Χαντάβα όμως όλο αυτό το διάστημα να είναι από τις πρωταγωνίστριες της ομάδας, η οποία μετά από δυο σεζόν στη Θεσσαλονίκη, κάνει τον δικό της απολογισμό μέσα από το SDNA.
Φυσικά, η συζήτηση μαζί της, δεν θα μπορούσε να μην αρχίσει με τα όσα έζησε στον ΠΑΟΚ, με την ίδια να σημειώνει....
«Καταρχάς, είναι τιμή μου όταν μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ έρχεται και μου κάνει πρόταση. Εκείνη την στιγμή όταν έγινε αυτό, η ομάδα βρισκόταν στην Pre League, έκανε όνειρα για την πρώτη κατηγορία αλλά και να βρεθεί στην Ευρώπη. Οπότε τότε θεώρησα πως ήταν μια πολύ καλή στιγμή για εμένα να επιστρέψω στην Ελλάδα, μετά από χρόνια στο εξωτερικό και ουσιαστικά να επενδύσω σε μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ για το μέλλον του. Προσωπικά, η πρώτη χρονιά δεν ήταν και η πιο εύκολη, γιατί από το εξωτερικό, εμφανίστηκα να παίζω σε μια κατηγορία όπως είναι η Pre League, ήταν δύσκολο στην αρχή. Από την άλλη πλευρά, το χάρηκα αρκετά, γιατί υπήρχε αρκετός κόσμος της ομάδας που μας στήριξε, ενώ ήμουν μαζί με την οικογένεια μου, κάτι που μου είχε λείψει πάρα πολύ.
Όσον αφορά την πρώτη παρουσία της ομάδας στην μεγάλη κατηγορία, θεωρώ πως θα μπορούσαμε να πάμε αρκετά καλύτερα στον πρώτο γύρο. Εκεί που αρχίσαμε να ανεβάζουμε και απόδοση, ήρθε η πανδημία του κορωνοϊού, οπότε δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη σχετικά με το τι θα είχαμε καταφέρει».
Η ιστορική άνοδος τότε του ΠΑΟΚ, είχε προέλθει σε ένα ματς... φωτιά κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα τότε είχατε βρεθεί να χάνετε στο τάι-μπρέικ με 12-14, ωστόσο καταφέρατε να κάνετε την ολική ανατροπή...
«Θεωρώ, πως σε τέτοιους αγώνες, ακόμα και στους πιο κρίσιμους πόντους και άσχετα αν βρίσκεται με την πλάτη στο... τοίχο, τον αγώνα τον κερδίζει αυτός που το θέλει πιο πολύ. Σαν ομάδα πιστεύαμε περισσότερο στις δυνατότητες μας, παίξαμε με μεγάλο πάθος σε εκείνο τον αγώνα. Έτσι, σε εκείνο το σημείο, μίλησε η ψυχή και το πάθος του κάθε ανθρώπου στην ομάδα μας. Συμφωνώ, πως εκείνο το πρωτάθλημα της Pre League με εμάς, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, ήταν ισάξιο με την πρώτη κατηγορία. Ήταν τρεις μεγάλες ομάδες που επένδυσαν αρκετά εκείνη την χρονιά, πήρανε τις καλύτερες Ελληνίδες που μπορούσαν να πάρουν, κάτι που αυτόματα έφερε και αποδυνάμωση σε συλλόγους που αγωνιζόντουσαν εκείνη την σεζόν στην πρώτη κατηγορία. Έτσι ήταν αρκετά ανταγωνιστικό αλλά και εμπορικό το πρωτάθλημα, δεν υπήρχαν ξένες αθλήτριες και θεωρώ πως βοήθησε το ελληνικό βόλεϊ. Φέτος, η πρώτη κατηγορία για εμένα ήταν από τις καλύτερες σε όλα τα θέματα, μετά από αρκετά χρόνια, γιατί οι πρώτες 5-6 ομάδες ήταν αρκετά ανταγωνιστικές».
Την ίδια ώρα, θα περίμενε κανείς να παραμείνεις στον ΠΑΟΚ ούσα από τις πρωταγωνίστριες της ομάδας. Τι ακριβώς έγινε;
«Η ομάδα με προσέγγισε, ωστόσο ήρθε η πανδημία του κορωνοϊού και όπως ξέρετε, τα μπάτζετ σε όλες τις ομάδες μειώθηκαν αισθητά. Αν δεν γινόταν αυτό, θεωρώ πως ίσως να ήμουν ακόμα στον ΠΑΟΚ. Δεν το κρύβω, πως βρίσκομαι σε μια ηλικία που έχω μπροστά μου τέσσερα με πέντε χρόνια για να παίξω στο επίπεδο που θέλω, οπότε ήθελα να το εκμεταλλευτώ».
Πήρε όμως αρκετή αγάπη από τον κόσμο του ΠΑΟΚ...
«Η αλήθεια είναι ότι πήρα πάρα πολύ αγάπη από τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Πραγματικά τους ευχαριστώ για όλα. Φυσικά, ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο μέλλον. Άλλωστε δεν είπαμε... αντίο, οπότε ίσως είναι εις το επανιδείν. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει...».
Φέτος, σε προσέγγισαν από το ελληνικό πρωτάθλημα, τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Πανναξιακός. Υπήρξαν μόνο επαφές ή είχες και επίσημες προτάσεις;
«Καταρχάς, θέλω να ευχαριστήσω και τις δυο ομάδες για το γεγονός ότι μου έκαναν πρόταση. Είναι δυο ομάδες που έχουν βλέψεις να πάνε πολύ ψηλά στο πρωτάθλημα, εγώ από την μεριά μου θα ήθελα να πω ότι δεν κλείνω καμία πόρτα, αλλά προτεραιότητα μου είναι να αγωνιστώ φέτος στο εξωτερικό. Υπήρξαν επαφές και με τους δυο συλλόγους, είναι μεγάλη μου τιμή ότι αναγνωρίζουν την αγωνιστικότητα μου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα δούμε...».
Φέτος, με την πανδημία του κορωνοϊού υπήρξαν διάφορα περιστατικά σε εσάς τους αθλητές. Εσύ, είχες... βγει μπροστά και αναφέρθηκες στον ανεπίτρεπτο διαχωρισμό ανάμεσα στους άντρες αθλητές και στις γυναίκες στο χώρο του ελληνικού βόλεϊ.
«Ναι, γιατί στην πανδημία του κορωνοϊού, οι άντρες αθλητές ήταν καλυμμένοι ασφαλιστικά και σχεδόν σε όλα τα θέματα, ενώ εμείς οι γυναίκες αθλήτριες ήμασταν στον... αέρα. Ακόμα και όταν βγάλανε την ενημέρωση για τα 800 ευρώ που έδινε το κράτος, δεν ήταν το ίδιο για εμάς. Σε εμάς υπάρχουν ακόμα μικρότερα συμβόλαια και δεν μιλάω για τις πρώτες ομάδες ή για αθλήτριες που έχουν ένα σκαλί πάνω στα συμβόλαια. Μιλάμε για αθλήτριες που αγωνίζονται αλλά εργάζονται συγχρόνως για να μπορούν να ζήσουν. Οι κοπέλες όλες αυτές βρέθηκαν να είναι απλήρωτες δυο-τρεις μήνες και τώρα θα πρέπει να βγάλουν το καλοκαίρι χωρίς να έχουν κάτι στην άκρη. Φυσικά, δεν φταίει μόνο η Ομοσπονδία, φταίμε και εμείς οι αθλήτριες που δεν έχουμε κάνει περισσότερες κινήσεις γενικά για όλα τα θέματα που μας απασχολούν».
Τι πιστεύεις ότι θα πρέπει να γίνει για να αλλάξουν κάποια πράγματα στο γυναικείο βόλεϊ;
«Είναι πάρα πολλά... Βλέπουμε για παράδειγμα, στα ξένα πρωταθλήματα, πως μεγάλο ρόλο παίζει το μάρκετινγκ, οι τηλεοπτικές μεταδόσεις αλλά και οι χορηγοί. Βγάζουν πολλά χρήματα από εκεί, ενώ με την εμπειρία που έχω, μπορώ να σας πω ότι αρκετές φορές βγάζουν και περισσότερα χρήματα από τους χορηγούς οι αθλήτριες έξω, παρά από το συμβόλαιο που υπογράφουν με την ομάδα. Οπότε γενικώς, ένα πράγμα που δεν υπάρχει στην Ελλάδα, είναι το sport marketing. Δεν ασχολείται κανείς με τους αθλητές, να τρέξει να τους προβάλει στην τηλεόραση, ενώ έξω ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αθλήτριες ακόμα και στις ίδιες ομάδες είναι μεγάλος, γιατί όλα αυτά τα κυνηγάνε. Σαν Εύα, προσπάθησα να κάνω κάτι πάνω σε αυτό, αλλά οι προοπτικές στην Ελλάδα είναι πολύ μικρές, ενώ αν δεις όλα τα πρωταθλήματα έξω, ακόμα και οι αθλητές ασχολούνται με το μάρκετινγκ. Φυσικά και τα οικονομικά που υπάρχουν δεν βοηθάνε τις γυναίκες αθλήτριες ώστε να ρισκάρουν παραπάνω για το άθλημα και είναι λογικό στις μέρες που ζούμε να υπάρχουν θέματα. Δεν γίνεται με 500 ευρώ το μήνα να τα βγάλεις εύκολα πέρα. Αν η αγορά ήταν λίγο καλύτερη, ίσως να ήταν καλύτερο το άθλημα. Την ίδια ώρα όμως, δεν θα πρέπει και οι αθλήτριες να συμβιβάζονται εύκολα με χαμηλά συμβόλαια. Εμείς είμαστε το βόλεϊ ουσιαστικά, οι ομάδες χρειάζονται τις αθλήτριες, οπότε αν εμείς προσπαθούσαμε να κάνουμε καλύτερους διακανονισμούς, τότε τα συμβόλαια θα ήταν υψηλότερα».
Ένα ακόμα θέμα που απασχόλησε έντονα την ειδησεογραφία του ελληνικού βόλεϊ, ήταν το γεγονός πως βρέθηκες ένα χρόνο εκτός Εθνικής. Τι συνέβη σε αυτή την περίπτωση;
«Θεωρώ πως αδικήθηκα παικτικά απλά ο συγκεκριμένος προπονητής θεώρησε πως δε με χρειάζεται με τις επιλογές που είχε οπότε είναι σεβαστό, εννοείται πως αυτό με πλήγωσε πάρα πολύ. Είμαι τα τελευταία 15 χρόνια στην Εθνική ομάδα, δεν έχω λείψει από καμία προετοιμασία και κανένα αγώνα, είτε είχε η ομάδα στόχο είτε όχι. Την ίδια ώρα, η Εθνική αγωνίστηκε μετά από τόσα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και δεν ήμουν εκεί... Θεωρώ πως άξιζα, όχι μόνο επειδή ήμουν τόσα χρόνια στην ομάδα αλλά και παικτικά. Με λύπησε το γεγονός ότι δεν είχα την στήριξη που θα περίμενα από την Ομοσπονδία γιατί σε αυτή την ομάδα ήμουν και είμαι πάντα στρατιώτης. Προσωπικά, νιώθω μεγάλη τιμή όταν αγωνίζομαι με τα γαλανόλευκα της Εθνικής μας και με πληγώνει μέχρι σήμερα όλο αυτό που έγινε...».
Κλείνοντας, θέλω να μου κάνεις και ένα σχόλιο για το φετινό πρωτάθλημα της Volley League...
«Τα είδα όλα τα παιχνίδια που έγιναν. Έτσι όπως έδειξαν τα πράγματα, φάνηκε πως ο Παναθηναϊκός ήταν πιο έτοιμη ομάδα από όλους. Φαινόταν ακόμα και από το πρώτο ματς που δέχθηκε την ανατροπή από τον ΠΑΟΚ πως μπορεί να φτάσει στην 1η θέση, φάνηκε πιο έτοιμη η ομάδα τους και πιο δεμένη. Δεν ξέρω φυσικά πως το βλέπει ο καθένας και αν ήταν δίκαιο ή όχι μετά από μια μεγάλη περίοδο χωρίς αγώνες. Οι 2,5 μήνες χωρίς αγώνα είναι αρκετός καιρός ώστε να μπορέσεις να επιστρέψεις μετά στο 100% της αγωνιστικής ετοιμότητας. Ποιος ξέρεις, αν δεν υπήρχε η πανδημία, μπορεί να ήταν και διαφορετική η φετινή εξέλιξη. Εγώ ήμουν υπέρ στο να πραγματοποιηθεί το Final 4, καθώς πάντα ο καλύτερος πρέπει να βγαίνει μέσα από το γήπεδο και όχι από ψήφους».
