Συγκλονιστική κατάθεση ψυχής της αδελφής του αδικοχαμένου Νάσου

Η οικογένεια του αδικοχαμένου, Νάσου Κωνσταντίνου, θα βρεθεί απόψε στο ΓΣΠ (3/12) κατόπιν επιθυμίας της οικογένειας Σαββίδη προκειμένου να παρακολουθήσουν το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Ομόνοια.

Η αδερφή του Νάσου, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στον Focus FM, μίλησε για τη σχέση λατρείας που είχε ο Νάσος με τον ΠΑΟΚ και τα όσα ακολούθησαν, κάνοντας ειδική μνεία στον Ιβάν Σαββίδη.

«Ευχαριστώ πάρα πολύ την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, αλλά και την οικογένεια Σαββίδη που βρίσκεται κοντά μας από την πρώτη στιγμή. Ακόμα και από τότε που ήμασταν στο νοσοκομείο ήρθαν στελέχη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να δουν τον αδελφό μου ακόμα και οι παίκτες του είχαν υποσχεθεί ότι θα του φέρουν το Κύπελλο αν έμενε στην ζωή. Τελικά κατάφεραν και πήραν την νίκη, ήταν το μεγάλο όνειρο του αδελφού μου να ζήσει έναν τίτλο του ΠΑΟΚ, αλλά δυστυχώς η κατάκτηση έγινε δυο μέρες μετά τον θάνατο του αδελφού μου.

Όταν είχαν έρθει οι παίκτες του ΠΑΟΚ να δουν τον αδελφό μου στο νοσοκομείο δεν είχαν επαφή μαζί του, από την πρώτη στιγμή που χτυπήθηκε ο αδελφός μου δεν είχε επαφή με το περιβάλλον. Η αστυνομία μας κάλεσε εκείνο το βράδυ, γύρω στις 12 μιση το βράδυ και μας είπε ότι χτύπησε άσχημα. Οι γονείς μου κατάλαβαν ότι κάτι άσχημο έχει συμβεί, γιατί δεν μας πήρε τηλέφωνο ο Νάσος, αλλά η αστυνομία. Από την προηγούμενη μέρα υπήρχαν προβλήματα, γιατί να πετάξει κάποιος από την Κύπρο έπρεπε να έχει ένα χαρτί από τον στρατό μαζί, αλλά αυτός δεν το είχε, το είχε ξεχάσει και τον σταμάτησαν στο αεροδρόμιο. Με πήρε τηλέφωνο και μου λέει αν δεν καταφέρω να πετάξω, να έρθεις να με πάρεις και εκείνη την μέρα που τον χαιρέτησα πριν πετάξει του είπα «δεν θα σε αγκαλιάσω γιατί θα τα πούμε ξανά σε λίγες μέρες» και τελικά μόλις του κατέβασα την βαλίτσα, τον αγκάλιασα και μετά που πέρασε τον έλεγχο, με πήρε τηλέφωνο και ήταν πολύ χαρούμενος. Μου είχε πει ότι μίλησε με τον αστυνομικό στο αεροδρόμιο και του είπε «πάω να δω την μεγάλη μου αγάπη» και του απάντησε «τι εννοείς; Καμία κοπέλα;» και ο Νάσος του απάντησε «όχι πάω να δω τον ΠΑΟΚ! Παίζουμε και θα πάρουμε το Κύπελλο» και του λέει ο αστυνομικός «αφού αυτή είναι η μεγάλη σου αγάπη, πέρασε και δεν υπάρχει πρόβλημα». Μόλις έφυγε από την ζωή ο αδελφός μου, σκέφτηκα πως μπορεί να αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος που τον άφησε να φύγει χωρίς να έχει το χαρτί από τον στρατό. Είχε τελειώσει τον στρατό, πήγαινε κάθε φορά που τον καλούσαν, ήταν τυπικό το θέμα να έχει το χαρτί μαζί του.

Ο αδελφός μου ήταν γνωστός στην Πάφο, τον ήξεραν οι αστυνομικοί και δεν πιστεύω ότι κάποιος θα τον σταματούσε για να μην φύγει. Δεν θα το δεχόταν ο αδελφός μου, τον είχα ικανό να έπαιρνε τηλέφωνο για να του στείλουν το χαρτί εκείνη την ώρα με email για να μπορέσει να πάει στον ΠΑΟΚ. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει τον αγώνα. Κατ'αρχήν έχουμε καταστήματα στην Πάφο και πήγαινε από τα 18 του πήγαινε παραγγελίες στην Θεσσαλονίκη, είχε πολλούς φίλους εκεί και από το γήπεδο και γενικότερα. Ο αδελφός μου ήταν συχνός επισκέπτης της Θύρας 4 και της μπουτίκ του ΠΑΟΚ, μέχρι και... χαρτομάντιλα ΠΑΟΚ έφερνε και τον κοροϊδέυα. Όταν έβγαιναν τα διαρκείας ήταν από τους πρώτους που το αγόραζε και ήταν ένας από τους ιδρυτές του ΣΦ ΠΑΟΚ εδώ στον Πάφο.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μας λείπει ο Νάσος, όπως λείπει και στους φίλους του. Ήμασταν μόνοι μας, δεν είχαμε άλλα αδέλφια και ήμασταν πολύ δεμένοι. Ήμασταν κάτι πολύ περισσότερο από αδέλφια, έπαιρνε την γνώμη μου για όλα. Ήμουν στην Αγγλία και σπούδαζα και μιλούσαμε στο skype για να του διαλέξω ρούχα να φορέσει όταν θα βγαίνει. Πιστεύω ότι ήταν από τις λίγες αδελφικές σχέσεις τόσο δεμένες, επειδή βλέπω τι γίνεται γύρω μου. Λυπάμαι που μέσα από το θάνατο που έζησα για τον αδελφό μου, έμαθα τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Βλέπαμε μαζί κάποια ματς, συμμετείχα στην τρέλα του λίγο γιατί είμαι και κορίτσι. Είναι κρίμα που έμαθα τι σημαίνει ΠΑΟΚ μετά τον θάνατο του Νάσου, έχω δεχτεί πάρα πολλά μηνύματα από ανθρώπους που δεν τους γνωρίζει, φιλάθλους άλλων ομάδων, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Άνθρωποι που δεν είχαν δει κάν τον αδελφό μου, καθημερινά μηνυματα, προσευχές από πάρα πολλούς ανθρώπους.

Θα πάμε όλοι μαζί στον αγώνα, θα έρθουν δυο άτομα από την διοίκηση να πάνε στον τάφο του αδελφού μου και ίσως και στο ξωκλήσι που φτιάξαμε προς τιμήν του.

Έχουμε έρθει στις δικές που έγιναν για τα όσα έγιναν και έχασε την ζωή του ο αδελφός μου. Ήταν ότι χειρότερο έχω περάσει στην ζωή μου, η διαδικασία της δίκης. Είμαι λίγο πιο ψύχραιμη από τους γονείς μου γιατί θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να έχει αυτόν τον ρόλο και να τους στηρίξει. Όμως βλέποντας την μητέρα μου να σπαράζει κυριολεκτικά στο δικαστήριο γιατί έτρεχε τόσο πολύ και γιατί δεν πάτησε φρένο, τουλάχιστον να σωθεί η ζωή του παιδιού μου. Στο δικαστήριο που ρωτούσαν αυτά τα παιδιά γιατί έκαναν αυτή την επίθεση και αυτοί απλά να γελούν ειρωνικά, απέναντι στους γονείς μου και σε εμένα, που έχουμε αυτόν τον πόνο για τον άδικο χαμό. Δεν είχε κάποια αρρώστια να πούμε ότι το πήραμε απόφαση. Την Πέμπτη το βράδυ μας ενημέρωσαν ότι έγινε το ατύχημα και την Παρασκευή το πρωί οι γονείς μου ήταν στην Θεσσαλονίκη.

Είχαν τα μούτρα να χλευάζουν και να ειρωνεύονται αυτοί που το έκαναν αυτό, δυο γονείς που μεγάλωσαν ένα παιδί 24 χρονών, ήταν αγαπητός σε όλους. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος να πει κάτι κακό για τον αδελφό μου και αυτά τα παιδιά που δεν μας ξέρουν καν, αντί να σεβαστούν τους γονείς μου τουλάχιστον, ειρωνεύονται.

Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σωστή, αλλά από εκεί και πέρα εμένα δεν με αντιπροσωπεύει ότι έκαναν έφεση και πλέον είναι έξω και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ποια δικαιοσύνη έδωσε το δικαστήριο δηλαδή; Τα εννέα χρόνια που έχουν φάει, εμένα τι να μου κάνουν; Είτε μέσα είναι, είτε έξω ειδικά οι συγκεκριμένοι δεν θα άλλαζαν γνώμη ακόμα και τον χρόνο πίσω να μπορούσαν να γυρίσουν ή και 9 χρόνια μέσα να έμεναν πάλι οι ίδιοι θα έβγαιναν. Εμείς έχουμε μάθει σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον εδώ στην Κύπρο. Και εδώ υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ των ομάδων αλλά δεν σκοτώνονται κιόλας.

Τα δυο από τα τρία παιδιά που ήταν μαζί του δεν εμφανίστηκαν καν στο δικαστήριο, ενώ ήταν φίλοι και έπαιζαν μαζί με τον έναν. Δεν εμφανίστηκαν καν για να τιμήσουν τουλάχιστον την μνήμη του. Για μένα, αν και κοπέλα, δεν θα άφηνα ποτέ τον φίλο μου, για να τρέξω μπροστά να σωθώ. Μίλησα με αυτόν που έκανε παρέα και έμενε στο σπίτι του ο Νάσος, του είπα δυο πράγματα για το πώς μεγάλωσε ο Νάσος και εγώ. Δεν επικοινώνησα ξανά μαζί του, ούτε θέλω. Είναι αδικαιολόγητος ο ένας, είναι τιμή του το ενός από τους τρεις που ήρθε να μιλήσει στο δικαστήριο και ενώ δεχόταν απειλές. Είναι φανερό ότι φοβόταν και έμενε για σπουδές στην Θεσσαλονίκη και παρά το γεγονός αυτό μίλησε και βοήθησε στο να το βρουν. Τον είχε χτυπήσει και αυτόν αμάξι, αλλά πρέπει να ήταν σταματημένο στα φανάρια, αλλά τον έβαλαν πάνω στο αμάξι και τον χτυπούσαν στο πρόσωπο. Ο αδελφός μου δεν πρόλαβαν να τον χτυπήσουν, πήγαν από πάνω του να δουν αν είναι νεκρός απλά και του είπαν, αυτά που του είπαν.

Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω όσα κάνουν και έκαναν για τον αδελφό μου. Τα παρακολουθώ όλα που τον τιμούν με οποιονδήποτε τρόπο και τους ευχαριστώ πολύ.

Ήταν τα γενέθλια του στις 4 του Φλεβάρη και το δώρο μου ήταν να του βάψω το δωμάτιο μαύρο και να του κάνω το σήμα του ΠΑΟΚ στον τοίχο, δεν μου το ζήτησε αυτός, από μόνη μου το έκανα. Τελείωσε τις εξετάσεις του τον Μάη, μου είχε πει να το τελειώσουμε το σχέδιο αφού τελειώσει με τα μαθήματα, αλλά δεν πρόλαβαμε...

Είναι γεμάτο το δωμάτιο του με φανέλες, κασκόλ, αφίσες, σημαίες. Δεν έχουμε πειράξει τίποτα από το δωμάτιο του, μόνο έχουμε βάλει μια κονσόλα με όλα τα πράγματα του επάνω και ότι μας έδωσαν από το νοσοκομείο που είχε εκείνη την νύχτα μαζί του.

Ήταν η μεγάλη του αγάπη, ήταν η ομάδα του, ήταν παραπάνω από ομάδα για αυτόν. Κάθε φορά που γυρνούσε από την Τούμπα είχε σκοπό να φέρει ένα κομμάτι από τα δίχτυα ή από το χορτάρι και να τα έχει ως φυλακτό. Για εμάς ο Νάσος ήταν ο ΠΑΟΚ και για πολλούς εδώ. Το πρώτο τατού που έκανε ο Νάσος ήταν το σήμα του ΠΑΟΚ.

Ο πατέρας μου ήταν με τον ΠΑΟΚ αλλά έβλεπα απλά το ματς. Τυχαία όταν είχαμε πάει για πρώτη φορά όταν ήμασταν ακόμα παιδιά στην Θεσσαλονίκη και έτυχε να υπάρχει ευρωπαϊκός αγώνας. Εκεί που έπαιζε η Εθνική Ελλάδος είχε στην θύρα 4 γυμνούς οπαδούς και φώναζαν ακόμα και χωρίς να παίζει ο ΠΑΟΚ, από τότε τρελάθηκε, κόλλησε με την ομάδα. Έμαθε την ιστορία, διάβαζε τα πάντα για τον ΠΑΟΚ.

Όσο είμαι εδώ, θα προσπαθώ κανένας να μην ξεχάσω τον Νάσο. Ευχαριστώ από την ψυχή μου μέσα όσους στέλνουν μηνύματα. Την οικογένεια Σαββίδη που μας έχει στηρίξει με διάφορους τρόπους, την ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Τον γνώρισε ο πατέρας μου και δεν το πίστευα ότι είναι τόσο καλός άνθρωπος. Κάνει τόσα πολλά καλά πράγματα για πολλούς. Ο πατέρας μου δεν του ζήτησε κάτι, απλά αν μπορεί να κάνει κάτι για να πέσει φως στην υπόθεση. Ο Σαββίδης έβαλε έναν δικό του δικηγόρο, ξεχωριστά από αυτόν που είχαμε εμείς για να μας βοηθήσει. Το πρώτο πράγμα που έκανε για εμάς, χωρίς να του ζητήσουμε τίποτα, ήταν να φέρει τον αδελφό μου από την Θεσσαλονίκη στην Κύπρο με δικά του χρήματα και διαδικασίες που κίνησε ο ίδιος. Ο άνθρωπος έιναι για εμάς το κάτι άλλο, πρέπει ο κόσμος να τα ξέρει αυτά. Γνωρίζω τι γίνεται στην Ελλάδα με τους προέδρους των άλλων ομάδων, αλλά ο Σαββίδης είναι διαφορετικός, δεν είναι σαν τους άλλους, είναι κάτι ξεχωριστό».