Μία ήττα, διάφορες αναγνώσεις

Προφανώς και στο τέλος μιας εβδομάδας που ξεκίνησε, με:

«Χαστούκι» από το Λαύριο...

Συνεχίστηκε με:

Αεροπορικό ταξίδι στο Βελιγράδι κι από εκεί περίπου επτά ώρες οδικώς για τη Μπάνια Λούκα, ήττα στο τέλος από την Ιγκοκέα...

Οδικώς την άλλη μέρα άλλες επτά ώρες, από το Βελιγράδι στην Αθήνα κι από εκεί στη Θεσσαλονίκη το βράδυ...

Και αναχώρηση οδικώς την επομένη για την Πάτρα, η ομάδα θα είχε και κενά διαστήματα, θα είχε και έλλειψη ενέργειας-συγκέντρωσης σε κάποια σημεία...

Αυτό που θέλει να παίξει ο Προμηθέας φέτος, με τον έμπειρο Ισπανό προπονητή που έφερε, μπορεί να μην είναι ακόμα στο απαραίτητο επίπεδο ετοιμότητας (φυσιολογικό Οκτώβρη μήνα), αλλά στην πορεία της σεζόν, αν το βρει και με το ρόστερ που έχει, μπορεί να το κάνει, θα είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να το αντιμετωπίσει, ειδικά στην έδρα του.

Ο ΠΑΟΚ Mateco, με τις συνθήκες που περιγράψαμε παραπάνω, ήταν ανταγωνιστικός ως το τέλος, με τις καλές και τις κακές στιγμές του στο παιχνίδι, με περισσότερες συνεργασίες, σε σχέση με τους δύο προηγούμενους αγώνες, κάτι που αποτυπώνεται και στα ποσοστά του και στις ασίστ. Και με έναν δημιουργό όπως ο Λοβ, να λείπει.

Τα 12/26 τρίποντα του αντιπάλου, ναι, είναι θέμα, αλλά αρκετά από αυτά, ήταν εκτελεσμένα στα πρώτα 8 με 10 δευτερόλεπτα επίθεσης. Δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να είναι πάντα με άμυνα, τέτοιου είδους σουτ, αν και ο ΠΑΟΚ Mateco, σε αρκετά σημεία το αντιμετώπισε. Είναι και η ποιότητα του αντιπάλου, όμως, για την οποία έχουμε αναφερθεί ξανά...

Θέμα επίσης και μάλιστα επαλαμβανόμενο, είναι η κάλυψη της ρακέτας. Ο Χαντ χθες, ήταν από τους καλύτερους του Προμηθέα, με 15 πόντους και 6/7 δίποντα. Το Λαύριο, είχε 23/31 στο Παλατάκι. Στη Βοσνία, στο τελευταίο πεντάλεπτο, η Ιγκοκέα, γύρισε και τελικά πήρε το παιχνίδι, με τα επιθετικά της ριμπάουντ.

Όσο για τους χειριστές ή αυτούς που παίρνουν αρκετές αποφάσεις με τη μπάλα στα χέρια στην επίθεση σε δημιουργία-εκτέλεση; Ο ΠΑΟΚ Mateco, διαθέτει τρεις. Γκρίφιν, Λοβ και Τολιόπουλο. Ο δεύτερος έλειπε χθες, άρα έμεινε με δύο από την περιφέρεια. Αποφάσεις μπορεί να πάρει και ο Γιάνκοβιτς, από έξω προς τα μέσα, γι'αυτό αποκτήθηκε κιόλας. ΝτιΛέο και Κάρτερ, έχουν άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία ακόμα δεν έχουν βγει ή τέλος πάντων η επιθετική λειτουργία δεν έχει φτάσει σε επίπεδο τέτοιο, το οποίο να τους βοηθάει να βγουν καλύτερα τα χαρακτηριστικά τους. Είπαμε, Οκτώβρη είμαστε ακόμα...

Ο Τολιόπουλος έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του πέρσι στον Ιωνικό, το mindset για να παίζει σε παραπάνω επίπεδο το έχει, ο Λυκογιάννης τον ξέρει και προσπαθεί να προσαρμοστεί, στις νέες απαιτήσεις. Αυτές τον θέλουν να έχει μεγαλύτερη ισορροπία στις αποφάσεις που αφορούν εκτέλεση και σε αυτές που αφορούν δημιουργία. Με το Λαύριο, ήταν κακός, στη Βοσνία ήταν από τους καλύτερους, χθες ήταν άστοχος. 9 Οκτωβρίου, έγραφε το ημερολόγιο χθες, όχι Μαρτίου, για να έχουμε πλήρη εικόνα...

Και να πάμε και το κομμάτι της διαιτησίας; Πόσες φορές έχουμε αναφερθεί από αυτήν εδώ τη γωνιά, για τη διαφορά αυτών που παρακολουθούν μπάσκετ και αυτών που καταλαβαίνουν τι βλέπουν όταν παρακολουθούν μπάσκετ; Ε, ας το κάνουμε άλλη μία, τσάμπα είναι.

Ο PAOK Mateco διεκδικούσε το παιχνίδι ως το τέλος και η φιλοσοφία των σφυριγμάτων, στο δεύτερο ημίχρονο και ειδικά στην τέταρτη περίοδο, άλλαξε. Στη φάση στην οποία αποβάλλεται ο Λυκογιάννης και ο Χατζόπουλος, έχουν γίνει δύο φάουλ στο καλάθι του Γιάνκοβιτς, για το 69-62. Δεν έχει δοθεί κανένα όμως.

Και όταν οι φιλοξενούμενοι κάνουν το τελευταίο comeback με το σκορ στο 73-70, τέσσερα λεπτά πριν το τέλος, ο Τολιόπουλος αστοχεί για τρεις, ο Αγραβάνης σπρώχνει ξεκάθαρα τον Γιάνκοβιτς στο ριμπάουντ (που ήταν δύο βολές λόγω ομαδικών) και πάλι δε δίνεται τίποτα. Ακολουθεί 8-0 σερί του Προμηθέα, 81-70 το σκορ, γεια σας, τελείωσε το ματσάκι.

Σε ένα κλειστό παιχνίδι στο σκορ, δε χρειάζονται πολλά διαιτητικά λάθη για να πάρει την πορεία του προς κάποια κατεύθυνση. Ούτε χρειάζεται να εκτεθούν οι διαιτητές. Αυτό ακριβώς έγινε και χθες, για όσους καταλαβαίνουν τι βλέπουν ή έχουν τη διάθεση να ακούσουν κάτι διαφορετικό από τις απόψεις περί υπερβολικής αντίδρασης Λυκογιάννη και Χατζόπουλου. Τόσα χρόνια στο χώρο είναι, ειδικά ο πρώτος, κάτι παραπάνω θα ξέρουν από πρόσωπα και καταστάσεις.