Ο «μαθητής» του Μπιέλσα στο δρόμο του ΠΑΟΚ: El Loco 2

Ο αστικός μύθος θέλει την καρδιά του να «φτερούγισε» όταν έλαβε εκείνο το τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της Μαρσέιγ τον περασμένο Φλεβάρη, ζητώντας από εκείνον να αναλάβει τα ηνία της ομάδας και να δώσει στη Μαρσέιγ την ηρεμία που τόσο της έλειπε. Το λες και ειρωνεία, αν αναλογιστεί κανείς πως μιλάμε για έναν προπονητή που αρέσκεται σε ένα ποδόσφαιρο... fast forward, με τον ίδιο να κινείται διαρκώς πάνω κάτω στη γραμμή του γηπέδου, να ωρύεται -δίνοντας οδηγίες στους παίκτες του- και να μαζεύει συχνά κίτρινες κάρτες λόγω συμπεριφοράς.

Η ηλεκτρική καρέκλα που εγκατέλειψε ο Βίλας Μπόας ήταν δική του. Και όσο δύσκολη κι αν φάνταζε η νέα πρόκληση, ήταν η ευκαιρία που περίμενε. Κυρίως γιατί του έδινε την ευκαιρία να βρεθεί για άλλη μία φορά στα βήματα του ανθρώπου που αποτελεί -για πάντα- την έμπνευσή του, του Μαρσέλο Μπιέλσα.

Έχει παραδεχθεί δημοσίως πως τον θαυμάζει στα όρια της εμμονής: «Είχα φτάσει σε ένα σημείο όπου είχα εξαρτηθεί από τον Μπιέλσα. Κατασκόπευα τον Μαρσέλο για 10 χρόνια. Παρακολούθησα την προπόνησή του, τον ακολουθούσα παντού, περνούσα τουλάχιστον 14 ώρες την ημέρα σκεπτόμενος τα όσα κάνει και βλέποντας βίντεο από τους αγώνες του. Έγραψα ακόμη και τις συνεντεύξεις Τύπου του και τις άκουγα ενώ έκανα τζόκινγκ. Πάντα ταυτιζόμουν με τη φιλοσοφία του, το επιθετικό του έργο και την άποψή του για το παιχνίδι».

Η Μαρσέιγ όμως ήρθε να καλύψει και εκείνο το κενό στο βιογραφικό του. Ο Σαμπάολι δεν μετρά χιλιόμετρα στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα, αγνοεί κάθε είδους επιτυχία. Στην πραγματικότητα, δεν έχει δουλέψει σχεδόν καθόλου στην Ευρώπη. Για λίγο στη Σεβίλλη καθώς όταν στο τραπέζι έπεσε η Εθνική Αργεντινής, δεν το σκέφτηκε πολύ. Ήταν το όνειρό του κι ας αποδείχθηκε εφιάλτης. Μια καταστροφική για εκείνον απόφαση. Ακόμη και σήμερα δεν το μετανιώνει όμως...

«Υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες και γι΄αυτό δέχθηκα κριτική. Ανέλαβα τα ηνία, έχοντας το 95% της έγκρισης από τον κόσμο, πιστεύοντας πως ο Χόρχε Σαμπάολι θα μπορούσε να δώσει στην Αργεντινή το πολυπόθητο Παγκόσμιο Κύπελλο με τον καλύτερο παίκτη στο γήπεδο. Και εφόσον δεν συνέβη, ήρθε η κριτική αλλά δεν κρατάω κακία σε κανέναν».

Μετά την απόλυση από τον πάγκο της Εθνικής Αργεντινής, έμοιαζε να βρίσκεται στα... χαμένα. Του πήρε αρκετό καιρό προκειμένου να εμφανιστεί μπροστά στα μίντια και να υπερασπιστεί τον εαυτό του: «Πήρα λίγο χρόνο για να αναλύσω τι έγινε στην εθνική ομάδα και την περίοδο μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Χρειαζόμουν αυτή τη στιγμή ανάλυσης για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Ήθελα να απομονωθώ. Είμαι άνθρωπος που εργάζομαι ως προπονητής ποδοσφαίρου. Το έχω ανάγκη. Απομακρύνθηκα από τη ζωή των μίντια, όμως δεν σταμάτησα να μιλάω στον κόσμο του ποδοσφαίρου, ούτε έχασα την κοινωνική μου ζωή, ούτε σταμάτησα να πηγαίνω σινεμά ή για καφέ και ποτέ. Κανείς δεν με επέκρινε πρόσωπο με πρόσωπο, αντιθέτως...».

Απλά αμετανόητος...

'Η μάλλον σίγουρος για τον εαυτό του, έχοντας την πεποίθηση πως στη Νότια Αμερική θα ξαναφτιάξει το όνομά του. Και δεν έπεσε έξω. Είχε επιλογές, τις εκμεταλλεύτηκε και εν τέλει δέχθηκε εκείνο το πολυπόθητο τηλεφώνημα από την Ευρώπη. Και συγκεκριμένα από τη Μαρσέιγ που έμοιαζε με ενεργό ηφαίστειο. Ή μάλλον με ηφαίστειο που είχε ήδη εκραγεί καθώς οι οργανωμένοι τα είχαν «σπάσει» στο προπονητικό και στα γραφεία, ζητώντας επιτακτικά, εδώ και τώρα, να παρθούν αποφάσεις.

Επαναπροσέγγιση διαδρομής λοιπόν και Σαμπάολι προ των πυλών...

Η αγάπη των Γάλλων για τον Μπιέλσα αναβιώνει στο πρόσωπο του Αργεντινού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως η παρουσίαση Σαμπάολι είχε πολύ... Μπιέλσα. Δεν γινόταν κι αλλιώς. Ο πρώτος όμως φρόντισε να πάρει αποστάσεις. Έπρεπε. «Ο Μπιέλσα είναι σημείο αναφοράς για πολλούς. Νιώθω κοντά του στο στυλ παιχνιδιού του, αλλά δεν πρόκειται να προσπαθήσω να είμαι σαν αυτόν. Θα κάνω τα πράγματα με τον τρόπο μου, χωρίς να τον μιμούμαι. Υπάρχουν είδωλα που είναι αδύνατο να τα μιμηθείς!».

Πέρασε και δεν ακούμπησε... Τουλάχιστον για το France Football που κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τον El Loco 2 αλά Μπιέλσα:

Αλλά μεταξύ μας για έναν τύπο που ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα λόγω μιας viral φωτογραφίας, τίποτα δεν κάνει αίσθηση. Έχει παραδεχθεί δημοσίως πως: «Η προπονητική μου καριέρα άρχισε να παίρνει τα πάνω της όταν ο πρόεδρος της Νιούελς είδε τη φωτογραφία μου (σ.σ. πάνω σε ένα δέντρο) και με έφεραν στην ομάδα, ξεκινώντας από εκεί... Ήταν σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και δεν υπήρχαν κερκίδες και το να σκαρφαλώσεις στο δέντρο ήταν η μοναδική επιλογή στο να είμαι κοντά στους παίκτες μου».

Στην προπονητική του ιδεολογία εντάσσεται και το playstation. Έτσι ή κάπως έτσι: «Δεν είναι ακριβώς playstation. Είναι ένα διαδραστικό πρόγραμμα με δέκα μοχλούς για να τους χρησιμοποιούν οι παίκτες. Προγραμματίζουμε το λογισμικό έτσι ώστε να λειτουργεί ως αντίπαλος και οι παίκτες αντιδρούν σε μία σειρά από σενάρια αγώνων. Τότε διορθώνουμε τα πιθανά τους λάθη...».

Έχει ορκιστεί πως δεν θα προπονήσει ποτέ τη Μπόκα, όντας οπαδός της Ρίβερ, ενώ ακόμη και σήμερα η οικογένειά του δεν του συγχώρησε ποτέ που κέρδισε την Αργεντινή στο Copa America. Έκανα απλά τη δουλειά μου, απαντά κυνικά. Όσο κυνικά ήρθε να επιβάλλει τους κανόνες του στο Βελοντρόμ. Όποιος δεν υπακούει στους κανόνες του, απλά φεύγει. Εκπτώσεις στο ιδιαίτερο στιλ παιχνιδιού, δεν δέχεται. Ένα γνήσιο προπονητικό τέκνο του Μπιέλσα στο δρόμο του ΠΑΟΚ.