Μεϊτέ, Μεϊτέ, Δικέφαλε!

Η αυστηρή μορφή του Φράνκι Ντουρί τον πλησίασε «ψαρωτικά» με μία λευκή κόλλα χαρτί στο χέρι και ένα μαρκαδόρο...

- «Αγόρι μου. Στο πάνω μέρος της σελίδας, γράψε μου την ομάδα που θέλεις να παίξεις μία μέρα».

- «Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κύριε», απάντησε ο σαστισμένος πιτσιρικάς, πιστεύοντας ότι πρόκειται για κάποια ερώτηση παγίδα.

Ο ισόβιος προπονητής της Ζούλτε Βάρεγκεμ πήρε πίσω το χαρτί και στο κάτω μέρος της σελίδας έγραψε το όνομα της ομάδας του.

- «Τώρα βρίσκεσαι εδώ, στον πάτο», του είπε δείχνοντας την ωμή πραγματικότητα: «αν θες να φτάσεις στην ομάδα των ονείρων σου, πρέπει να καλύψεις όλη αυτή την απόσταση, που έχει αυτή η λευκή σελίδα».

Τα λόγια του, τον ταρακούνησαν πολύ. Ήταν όμως τα κατάλληλα τροχιοδεικτικά για κάποιον που είχε λοξοδρομήσει, κάποιον που είχε χάσει τον προσανατολισμό του.

Σε ηλικία 13 ετών πήρε την πρώτη μεγάλη απόφαση της ζωής του. Άφηνε την στοργική θαλπωρή του σπιτικού του στην συνοικία του Gobelins στο Παρίσι, όπου ήταν ο χαϊδεμένος όλων σε σχέση με τις τέσσερις αδερφές του και έφυγε στο μουντό και άχρωμο Οσέρ για να γίνει μέλος των ακαδημιών της.

Έξι χρόνια αργότερα, η Λιλ του πρόσφερε το πρώτο καλό επαγγελματικό συμβόλαιο, όμως μετά από μία συμπαθητική πρώτη σεζόν ένας τραυματισμός, τον έφτασε στα όρια της κατάθλιψης.

Άρχισε να παραμελεί τον εαυτό του, την υγιεινή του. Άρχισε να... τρώει ό,τι να 'ναι. Όσο να 'ναι. Αφέθηκε. Η Λιλ τον έριξε στην δεύτερη ομάδα της και τον έστειλε να παίζει σε κάτι χωράφια στην τέταρτη κατηγορία μπας και ξυπνήσει. Μάταιος κόπος. Είχε πάρει τον κακό δρόμο.

Η Λιλ είχε αποφασίσει να μην ασχοληθεί άλλο μαζί του. Έμοιαζε με καμμένο χαρτί. Τον Ιανουάριο του 2016 τον δάνεισε στην Ζούλτε Βάρεγκεμ, βάζοντας μία... αστεία οψιόν αγοράς (300.000 ευρώ) για ένα 22χρονο παιδί που είχε στα πόδια του συμμετοχές σε όλες τις μικρές Εθνικές της Γαλλίας από τις ηλικίες των 16 μέχρι των 20!

Ο Φράνκι Ντουρί είδε ένα παιδί αποπροσανατολισμένο. Χαμένο. Αποφάσισε να του τρίξει τα δόντια από την πρώτη μέρα: «Μόνο με το ταλέντο δεν έπαιξε κανείς. Αν δεν πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, θα καταστραφείς. Από σένα εξαρτάται».

Τα λόγια του Βέλγου τεχνικού τον συντάραξαν, τον αφύπνισαν. Κανείς δεν του είχε μιλήσει τόσο αυστηρά, μα στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Ο θηριώδης (1,88) Γάλλος μέσος με τις ρίζες από την Ακτή του Ελεφαντοστού μέσα σε μερικούς μήνες έγινε το talk of the country. Μαζί με τον Δανό χαφ Λούκας Λεράγκερ, έφτιαξαν το καλύτερο δίδυμο μέσων σε όλο το βελγικό πρωτάθλημα.

Οι scout από όλη την Ευρώπη άρχισαν να συρρέουν. Ομάδες όπως η Λίβερπουλ, άρχισαν να τον τσεκάρουν συνεχώς. Η ταπεινή Ζούλτε έκανε για πρώτη φορά πορεία πρωταθλητισμού και παρότι τελικά τερμάτισε στην τρίτη θέση, κατέκτησε το Κύπελλο Βελγίου, μόλις ο δεύτερος τίτλος σε όλη την ιστορία της!

Λόγω σωματοδομής και άνεσης με την μπάλα στα πόδια άρχισαν να τον αποκαλούν «Πογκμπά του Gaverbeek», όμως εκείνος δεν είχε μάτια παρά μόνο για έναν άλλον μέσο, που αποτελεί το απόλυτο πρότυπο του: «Θα ήθελα να με παρομοιάζουν με τον Μόντριτς. Είναι ο καλύτερος μέσος του κόσμου, κάνει τα πάντα στο γήπεδο. Η άνεση που έχει με την μπάλα είναι μοναδική, προσπαθώ να τον αντιγράφω σε κάθε προπόνηση».

Σε ένα ντέρμπι τίτλου με την Άντερλεχτ, οι scout κάνουν ουρά στα επίσημα, έχοντας το βλέμμα τους στραμμένο κυρίως στο wonderkid Γιούρι Τίλεμανς. Μόνο που στο γήπεδο, ο Σουαλιχό Μεϊτέ τον «κατάπιε» κυριολεκτικά. Ήταν παντού. Ανασταλτικά, στον αέρα, στον έλεγχο του ρυθμού, γέμιζε όλο το γήπεδο.

Η απόφαση της Μονακό να δώσει 25 εκατομμύρια ευρώ για τον Τίλεμανς ήταν ειλημμένη. Εκείνο το βράδυ της 31ης Μαρτίου του 2017, οι Μονεγάσκοι αποφάσισαν να δώσουν άλλα 8 για να πάρουν και τον τύπο που τον εκμηδένισε εκείνο το βράδυ.

Δεν μιλάμε για μία οποιαδήποτε Μονακό, αλλά εκείνη του Λεονάρντο Ζαρντίμ, που κατέκτησε εκείνη την χρονιά το πρωτάθλημα Γαλλίας και έφτασε ως τα ημιτελικά του Champions League. Την Μονακό του Μπαπέ, του Φαλκάο, του Μπερνάρντο Σίλβα, του Λεμάρ, του Φαμπίνιο και τόσων άλλων που βρέθηκαν όλοι μαζί στο Πριγκιπάτο στις πιο παραγωγικές ηλικίες τους.

Μόνο που υπήρχε ένα μικρό προβληματάκι. Ο Μεϊτέ δεν υπήρξε ποτέ μεταγραφή του Ζαρντίμ, ο οποίος δεν τον έβλεπε καν: «Είναι από τις περιπτώσεις που κάθε προπονητής απεύχεται να ζήσει. Δεν είχα την παραμικρή επικοινωνία με τον Ζαρντίμ. Από την πρώτη προπόνηση μου έδειξε ότι δεν με υπολογίζει. Πριν καν το πρώτο φιλικό μου είπε ότι θα ήταν καλύτερο να πάω κάπου να παίξω δανεικός».

Μετά από ένα εξάμηνο σκουριάς, ο Μεϊτέ μετακομίζει δανεικός στην Μπορντό, όμως για κακή του τύχη, ο προπονητής που τον επιλέγει (Ζοσλέν Γκουρβενέκ) απολύεται. Ο Γάλλος χαφ βγάζει βασικός το δεύτερο μισό της σεζόν 2017-18, όμως δεν ξέρει που ανήκει, νιώθει συνεχώς ότι πρέπει να είναι με μία βαλίτσα στο χέρι. Για δεύτερη σερί προετοιμασία ο Ζαρντίμ ούτε που τον βλέπει και μάλιστα ανάβει το πράσινο φως, όταν η Τορίνο προτείνει άμεση ανταλλαγή με τον αριστερό μπακ Αντόνιο Μπαρέκα, ο οποίος έκτοτε έχει αλλάξει 7 ομάδες!

Μέσα σε ένα χρόνο, η Μονακό «καίει» μία επένδυση 8 εκατομμυρίων, όμως στην Ιταλία ο Μεϊτέ βρίσκει τον δικό του παράδεισο. Καθιερώνεται ως ball winning midfielder, τελειοποιεί τις τακτικές του γνώσεις και γίνεται ο... μπαμπούλας μπροστά από τους στόπερ της γκρανάτα. Σε 2,5 χρόνια κάνει 94 επίσημα παιχνίδια, δεν λείπει ποτέ, δεν τραυματίζεται ποτέ, είναι πάντα μία σταθερή αξία στα χαφ.

Όταν τον Ιανουάριο του 2021 η Μίλαν, μαστίζεται από προβλήματα τραυματισμού στα χαφ, αυτόν επιλέγει ως δανεικό με οψιόν αγοράς ως μία σίγουρη και δοκιμασμένη λύση στα γήπεδα της Serie A. Σε μία ομάδα γεμάτη σταρ, όπως ο Ίμπρα, ο οποίος τον αφήνει με το στόμα ανοιχτό με το κίνητρο που έχει σε κάθε προπόνηση, ο Μεϊτέ είναι ο νεροκουβαλητής, αυτός που τρέχει για όλους.

Κάνει 21 παιχνίδια σε μισή σεζόν, όμως οι ροσονέρι δεν ενεργοποιούν την οψιόν αγοράς. Η Μπενφίκα που ψάχνει για έναν μέσο με τέτοιο προφίλ, δίνει το καλοκαίρι του 2021 στην Τορίνο 7,2 εκατομμύρια ευρώ και στον Γάλλο μέσο ένα ηγεμονικό πενταετές συμβόλαιο ως το 2026, ωστόσο σε μία ταραγμένη χρονιά με την απόλυση του Ζόρζε Ζεσούς, ο Μεϊτέ αποδεικνύεται ότι δεν κολλάει με αυτό που παίζουν οι αετοί.

Στην αγαπημένη του Ιταλία, σε μία ομάδα που έπαιζε πολύ πίσω από την μπάλα (Κρεμονέζε) κάνει πέρσι μία γεμάτη σεζόν 35 παιχνιδιών ως δανεικός, όμως για την Μπενφίκα ήταν κάτι σαν... ξένο σώμα από την πρώτη ημέρα που πάτησε.

Μεταξύ μας, στην αγαπημένη του Ιταλία ήθελε τόσο καιρό να επιστρέψει, όμως η μοίρα τον έφερε στην Θεσσαλονίκη, σε μία ομάδα που έχει ανάγκη τους μέσους, όπως το νερό ο διψασμένος διαβάτης της Σαχάρα.

Όπου αισθάνθηκε αποδεκτός, χρήσιμος, αναγκαίος, ο Σουαλιχό Μεϊτέ αποδείχθηκε σωστό πρωτοπαλίκαρο. Κι ο ΠΑΟΚ με την λειψανδρεία που έχει στα χαφ, τον αγάπησε πριν καν τον δει με την φανέλα του...

Σωτήρης Μήλιος