Μπάνε for three!

Ημουν το Σάββατο στην Πυλαία και δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω. Ενας ανόητος, δυνάμει εγκληματίας, ναι, για έναν άνθρωπο μιλάμε, κατόρθωσε να τινάξει στον αέρα το πιο ήσυχο ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρη των τελευταίων ετών.
Πηγή: gazzetta.gr
Μπάνε for three!

Ένας. Αυτός που άναψε την κροτίδα, «το καψούλι» όπως λέει ο Σούλης Μαρκόπουλος.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, φταίνε και άλλοι. Ευθύνονται και αυτοί που κάθονταν γύρω του, ασφαλώς τον πήραν είδηση, αλλά τον χειροκρότησαν με τον τρόπο τους.

Τι έπρεπε να κάνουν; Να τον καταδώσουν στους αστυνομικούς, οι οποίοι φυσικά κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου.

Όχι, δεν πρόκειται για ρουφιανιά. Για υπεθυνότητα πρόκειται και για φίλαθλο πνεύμα. Όταν έχεις δίπλα σου τον καταζητούμενο, τον «δίνεις» στεγνά και έτσι κάνεις χάρη στην κοινωνία. Δεν έχει σημασία αν φοράει τα ίδια χρώματα με σένα.

Η απόφαση των διαιτητών για εκκένωση του γηπέδου βρήκε σύμφωνους τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ. Πρώτος ο Μπάνε Πρέλεβιτς έσπευσε στα αποδυτήρια και υποσχέθηκε, σε πολύ έντονο ύφος, ότι η εντολή θα τηρηθεί στο ακέραιο.

Οι πιο φανατικοί κινήθηκαν προς τον πάγκο του ΠΑΟΚ και κατηγόρησαν τους παράγοντες της ομάδας για ενδοτικότητα: «Είστε ανίκανοι, να παραιτηθείτε», φώναζαν. «Στην Αθήνα γίνονται εγκλήματα και δεν αδειάζει ποτέ το γήπεδο»!

Κάποιος τόλμησε να ψελλίσει ότι οι περυσινοί τελικοί της Α1 τελείωσαν (όσο τελείωσαν...) μπροστά σε κενές εξέδρες, αλλά λοιδορήθηκε.

Εδώ που τα λέμε, δεν ήταν ακριβώς ακατοίκητο το Παλέ της Πυλαίας όταν επιτέλους παίχτηκαν τα τελευταία λεπτά του σαββατιάτικου ντέρμπι. Το είπα και στη διάρκεια της περιγραφής: «Οι ιαχές που ακούτε προέρχονται προφανώς από τα αδειανά καθίσματα».

Στην προσπάθεια που καταβάλλει η διοίκηση της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, φιλότιμη και συχνά ηρωική, οι ασυμβίβαστοι οπαδοί που εμφανίζονται μόνο στους αγώνες με Άρη, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό είναι όχι σύμμαχοι αλλά ναρκοθέτες.

Ορισμένοι παίκτες χορεύουν με το ίδιο ντέφι, ίσως για να γίνουν αρεστοί. «Μας βοήθησε το εκπληκτικό κοινό», είπε ο Ντι Τζέι Κούπερ. «Η απόφαση για εκκένωση του γηπέδου ήταν τραγική, μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά», υπερθεμάτισε ο Γιώργος Μπόγρης.

Ο Απόλλων Τσόχλας, όμως, ζήτησε συγγνώμη (εκ μέρους και των συμπαικτών του) «από τους πραγματικούς φιλάθλους που ήρθαν στο γήπεδο για να δουν αγώνα, αλλά και από την ομάδα του Άρη». Ο Σούλης Μαρκόπουλος υπογράμμισε τη βλακεία του δράστη: «Με αυτό που έκανε, θα μπορούσε να τραυματιστεί και ο ίδιος ή κάποιος φίλος του ή κάποιος αθώος ή και οι παίκτες της ίδιας της ομάδας που υποστηρίζει».

Αυτά ειπώθηκαν λίγο μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, όταν ακόμη η φωτιά έκαιγε. Περισσότερο με ενδιέφερε να διαβάσω την αναπόφευκτη ανακοίνωση της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, αν και ήμουν σχεδόν βέβαιος για το περιεχόμενό της. Ο Μπάνε και οι συνεργάτες του στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

«Θα προχωρήσουμε στο μονοπάτι της αρετής», ήταν το νόημα. «Μπορούμε και χωρίς τους ταραξίες».

Μνημείο.

Στη χθεσινοβραδυνή εκπομπή της Nova, ο Δημήτρης Καρύδας πρότεινε –σωστά- να απονεμηθεί βραβείο ήθους στη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Ποιος άλλος τόλμησε να τα βάλει έτσι ανοιχτά με τις ορδές των βαρβάρων που λυμαίνονται τον αθλητισμό μας;

Μόνο ο Γιάννης Φιλίππου έκανε μία γενναία απόπειρα, μια φορά κι έναν καιρό στο μπάσκετ της ΑΕΚ, αλλά χλευάστηκε και εξοστρακίστηκε από τον χώρο. Ο Πρέλεβιτς έχει κερδίσει με το σπαθί του το λαϊκό έρεισμα και μπορεί να προχωρήσει με στέρεο βήμα και καθαρό βλέμμα.

Αργά το βράδυ του Σαββάτου, τα σχετικά ρεπορτάζ εδώ και αλλού διανθίστηκαν με θεόπνευστα σχόλια φανατικών, τυφλωμένων από έγχρωμα γυαλιά.

«Εσείς είσαστε χειρότεροι από εμάς». «Μιλάτε και εσείς οι κάφροι». «Εσείς κάνατε αυτό κι εκείνο». «Ναι, αλλά εσείς κάνατε εκείνο και τ'άλλο».

Οι κόκκινοι, οι πράσινοι, οι κιτρινόμαυροι, οι ασπρόμαυροι, οι βόρειοι και οι νότιοι, καυγάδιζαν περί όνου σκιάς σε ξένο αχυρώνα, στρατηγικά τοποθετημένοι σε απόσταση ασφαλείας από τον καθρέφτη που φανερώνει την αλήθεια, για τα γουρούνια που έχουν όλα την ίδια μούρη.

Επιστρέφοντας από τη συμπρωτεύουσα, σκεφτόμουν την αιώνια κόντρα των δύο μεγαλουπόλεων και τα επιχειρήματα όσων πιστεύουν ότι η Αθήνα είναι πιο ωραία από τη Θεσσαλονίκη ή το αντίθετο.

Η πραγματικότητα βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα, όταν την κοιτάξεις από μακριά κι από ψηλά, από το αεροπλάνο ας πούμε. Δεν υπάρχουν πιο άσχημες μεγαλουπόλεις από τις δικές μας στον «πολιτισμένο» κόσμο και δεν υπάρχουν χειρότεροι οπαδοί από τους Έλληνες στο στερέωμα του ευρωπαϊκού αθλητισμού.

N. Παπαδογιάννης

Διαβάστε ακόμη...