"Ιδρύσαμε ΣΦ ΠΑΟΚ στο Αφγανιστάν"

Την πρώτη φορά, εντάχθηκε στην Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν το 2002. Σχεδόν αμέσως μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Η δεύτερη φορά ήταν το 2009. Η δεύτερη επίσκεψη του χάρισε ανεκτίμητες εμπειρίες, καθώς και τη χαρά της υπηρέτησης ιδανικών και της εκπλήρωσης της αποστολής που εμπνέει τον ίδιο αλλά και το σύνολο των υπηρετούντων στην ISAF (International Security Assistance Force), μέρος της οποίας είναι η Ελληνική Δύναμη. Επίσης, του προσέφερε και μια σπουδαία διάκριση: πρώτευσε στον διαγωνισμό βίντεο που διοργάνωσε το ΝΑΤΟ με γενικό τίτλο «Γιατί έχει σημασία το Αφγανιστάν»! Μια σπουδαία διάκριση για τον Ελληνικό Στρατό και τη χώρα μας.

Στα χνάρια του Μεγαλέξανδρου

«Στην Αθήνα θα δείτε Αφγανούς, ρωτήστε τους πόσο κακό τους έκαναν οι Ταλιμπάν και η τοπική μαφία και θα καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος»

Τα βίντεο ανέβηκαν στο YouTube και οι πρωτιές απονεμήθηκαν από το κοινό που τα βαθμολόγησε. Η διαδικασία της βαθμολόγησης ξεκίνησε τον Ιούνιο και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2009. Οι διαδικτυακοί βαθμολογητές ήταν ως επί το πλείστον Ελληνες και ξένοι συνάδελφοι, συμμαχητές του Ανδρέα Ζαπουνίδη στον αγώνα της διατήρησης της ειρήνης και της πάταξης της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν. Αναγνώρισαν στην οπτικοακουστική δημιουργία του Βορειοελλαδίτη υπαξιωματικού την έμπνευση, την αρτιότητα της παρουσίασης και την παγκόσμια και συνάμα ελληνική κοσμοαντίληψη.

Στόχος του ερασιτέχνη «σκηνοθέτη στα χακί», η ανάδειξη της προσφοράς της Ελληνικής Δύναμης Αφγανιστάν και της ISAF στην αναγέννηση της χώρας. Οδηγός του ο πρώτος Ελληνας στρατηλάτης που βάδισε σε αυτά τα χώματα, ο Μέγας Αλέξανδρος. Παράπλευρο κέρδος; Η διατράνωση της ελληνικότητας της Μακεδονίας μέσα στον σκληρό πυρήνα μιας δύναμης, της ISAF, η οποία συνδιαμορφώνει τον παγκόσμιο χάρτη.

Γι' αυτά πολεμώ...

Ο Ανδρέας Ζαπουνίδης εξηγεί στην «Espresso της Κυριακής» τι ήταν εκείνο που τον ώθησε να υπηρετήσει στο Αφγανιστάν: «Πριν από 2.500 χρόνια, η περσική αυτοκρατορία "έπεσε" από έναν τριαντάχρονο Ελληνα, τον βασιλιά Αλέξανδρο Γ', βασιλιά της Μακεδονίας. Η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός λάμπουν ακόμη σε όλη την Ασία από τότε. Δεν είναι δύσκολο να τα δει και να τα μάθει ο ταξιδευτής. Η μοίρα των Ελλήνων είναι σκληρή αλλά και άγια. Η μοίρα του κόσμου οδήγησε και πάλι τους Ελληνες στρατιώτες στους μακρινούς τους "συγγενείς".

Ελλάδα παντού λοιπόν... Αυτά σκέφτηκα όταν αποφάσισα να υπηρετήσω τη διεθνή κοινότητα μέσω της Ελληνικής Δύναμης στο Αφγανιστάν το 2002. Ο δρόμος του μεταξιού του Μάρκο Πόλο γινόταν δρόμος ασφαλείας και βοήθειας προς του εξαθλιωμένους από τον εμφύλιο Αφγανούς. Αυτοί έρχονται στη δική μας χώρα με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο για ένα καλύτερο μέλλον. Ομως, το μέλλον τους είναι στην πατρίδα τους, στα μέρη τους. Εκεί είναι θαμμένοι οι πρόγονοί τους. Εκεί είναι τα αγαπημένα τους πρόσωπα και εκεί πρέπει να κερδηθεί ο πόλεμος για να σταματήσουν να γίνονται θύματα των εμπόρων της ελπίδας».

Η παγκοσμιότητα

Ο Ανδρέας Ζαπουνίδης νιώθει αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και είναι περήφανος γι' αυτό. Η ελληνικότητά του όμως δεν στενεύει τη ματιά του. Δεν τον καθιστά σωβινιστή, μισαλλόδοξο. Καμαρώνει και για τον λαό που κλήθηκε να βοηθήσει αλλά και για τους ξένους συναδέλφους του. Το ίδιο και η μεγάλη πλειονότητα των Αφγανών.

Μας λέει ότι ο αγαπημένος βασιλιάς και πρόγονος πολλών Αφγανών (όπως η φυλή Καλάς στα σύνορα με το Πακιστάν) είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, για τον οποίο «νιώθουν πολύ περήφανοι οι λαοί της Ανατολής. Και οι επίγονοί του διδάσκονται στα σχολεία τους και μνημεία που φέρουν το όνομά τους κοσμούν τις λιγοστές πλατείες που γλίτωσαν τον "θυμό" των πολέμων με τους Ρώσους και τους Ταλιμπάν. Οι αξίες και τα ιδανικά του πρώτου Ελληνα που άφησε παρακαταθήκη στη μακρινή αυτή και σκληροτράχηλη χώρα ζουν ακόμη μέσα στις στάχτες. Θα αναγεννηθούν, όσο οι οπλίτες και οι πολίτες εθελοντές περισσότερων από σαράντα χώρες από όλον τον κόσμο νύχτα μέρα ρισκάρουν την ζωή τους για να ξαναφέρουν την ασφάλεια και την ευημερία αλλά και το χαμόγελο στα παιδιά του Αφγανιστάν».

Ο συνομιλητής μας δεν αποφεύγει να μιλήσει και για τη δική του εκδοχή της παγκοσμιοποίησης: «Η πρώτη και καλύτερη παγκοσμιοποίηση, η πιο αγνή από όλες όσες γνώρισε η παγκόσμια ιστορία, έγινε από τον Αλέξανδρο τον Ελληνα. Δημοκράτης, δίκαιος και ειρηνιστής. Ετσι τον ξέρουν. Ετσι τον έμαθαν οι Αφγανοί. Λέτε να μην ξέρουν ούτε αυτοί καλά την ιστορία;».

Εμποροι ιδεών

Οι επικριτές της προσπάθειας της ISAF ουδέποτε έπαψαν να υποτιμούν τις προσωπικότητες των στελεχών που δίνουν καθημερινά έναν σκληρό και δύσκολο αγώνα. Συνήθως, αποκαλούν όλους όσοι συμμετέχουν «μισθοφόρους», «πολεμοκάπηλους». Ο Ανδρέας Ζαπουνίδης υπερασπίζεται την αποστολή της ISAF, που είναι και δική του: «Ο "πόλεμος" εκεί γίνεται από μηχανικούς, τοπογράφους, γιατρούς, στρατιωτικούς, δάσκαλους, χιλιάδες επιστήμονες και επαγγελματίες που βοηθούν στην ανοικοδόμηση και την ασφάλεια. Αυτόν τον "πόλεμο" όμως επιτήδειοι έμποροι ιδεών δεν τον βλέπουν. Βλέπουν μόνο μισθοφόρους; Πάνω απ' όλα για όλους όσοι εργάστηκαν και εργάζονται στο πολύπαθο Αφγανιστάν είναι η ασφάλεια των πολιτών. Η ζωή των οπλιτών της Διεθνούς Δύναμης Ασφάλειας και Βοήθειας (ISAF) είναι δύσκολη αλλά μοναδική και σπάνια».

b

Οι συγκινητικές στιγμές που έχει αντικρίσει είναι πολλές: «Εχω δει Ελληνες γιατρούς να μιλούν με δάκρυα στα μάτια για μια επιτυχημένη εγχείρηση σε ντόπιο εργάτη. Μικρά παιδιά να αγκαλιάζουν Αυστραλούς οπλίτες γιατί έμαθαν από εκείνους να παίζουν ποδόσφαιρο και τους χάρισαν σχολικές τσάντες, κρατώντας τα έτσι μακριά από τη μαφία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το παιδομάζωμα είναι η ειδικότητα των μαφιόζων. Είδα Αμερικανούς τεχνίτες να δέχονται τιμές από την τοπική γερουσία γιατί ξαναέφεραν καθαρό νερό στην περιοχή τους. Ιταλούς δασκάλους να μαθαίνουν ξένες γλώσσες σε εφήβους, να τους βοηθούν να σπουδάσουν στα τοπικά ιδρύματα. Είδα από κοντά αμέτρητα παραδείγματα μοναδικών στιγμών συγκίνησης που δεν τις αλλάζω με τίποτα στον κόσμο. Ματώνουν οι στρατιωτικοί της Συμμαχίας για να ξαναφέρουν το χαμόγελο στη νεολαία και στους υπόλοιπους κατοίκους του Αφγανιστάν».

Είναι φυσιολογικό να οργίζεσαι όταν προσπαθείς για κάτι καλό και αντί για ηθική στήριξη λαμβάνεις δριμεία και συχνά άδικη κατάκριση. Ετσι μόνο μπορούν να αναγνωστούν στις σωστές τους διαστάσεις οι σκληρές εκφράσεις που χρησιμοποιεί για ορισμένους: «Δυστυχώς για την κοινωνία μας, όσοι δεν στηρίζουν τις αποστολές της ειρήνης είναι έμμεσα "δεκανίκια" της τρομοκρατίας. Στην Αθήνα δεν θα δείτε λίγους Αφγανούς, ρωτήστε τους πόσο κακό τους έκαναν οι Ταλιμπάν και η τοπική μαφία και θα καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο έφτασε μέχρι την πόρτα μας και χάρη στα "δεκανίκια" που ανέφερα πριν».

Οταν με σκεπάσει η σημαία

Οι σκέψεις για τον θάνατο είναι αναπόφευκτες. Πολλώ δε μάλλον για όσους κάνουν αγώνα δρόμου καθημερινά για να τον... προσπεράσουν στο κουλουάρ της αναμέτρησης με την τρομοκρατία: «Το 2009 που ξαναπήγα στο Αφγανιστάν, σπάραζε η καρδιά μου κάθε μέρα που έβλεπα τις σημαίες των χωρών της Συμμαχίας μεσίστιες... Παρευρισκόμουν σε κάθε τελετή μνήμης νεκρού στρατιώτη ανεξαρτήτως χρώματος και πατρίδος. Κάποια στιγμή, και οι άλλοι θα ήθελα να με τιμήσουν, όταν θα με σκεπάζει η γαλανόλευκη. Ο θάνατος πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου, σίγουρα και από κοντά μου. Απλώς, δεν έτυχε να συναντηθούν τα βλέμματά μας, δεν έτυχε να σφίξει το χέρι το δικό μου. Ομως, σίγουρα γνωριζόμαστε. Η θυσία όμως για το καλό του κόσμου, ο αλτρουισμός και η αυταπάρνηση που μου έμαθαν πολύ καλά στις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις, το χαμόγελο και η αγάπη των Αφγανών, των περήφανων αυτών "μακρινών μου συγγενών" αρκούν για να δώσω όλες μου τις δυνάμεις προς όφελός τους. Για αυτούς και την ανθρωπότητα πρέπει να νικηθεί... ο θάνατος, γιατί η ελευθερία είναι Δημοκρατία. Δυστυχώς, οι πολέμαρχοι και οι τρομοκράτες έκοψαν νύχτα πολλά χέρια Αφγανών οι οποίοι ήθελαν να ψηφίσουν στις τελευταίες εκλογές. Αυτούς προσπαθεί να σταματήσει η διεθνής κοινότητα μέσω της ISAF».

Γιατί έφτιαξα το βίντεο

Η εξομολόγηση του Ανδρέα Ζαπουνίδη συμπυκνώνεται στο δημιούργημά του. Ολα όσα ανέφερε προηγουμένως είχε την ευκαιρία να τα εκφράσει μέσα στα τρία λεπτά εικόνας και ήχου στον διαγωνισμό της ISAF με γενικό τίτλο «Γιατί έχει σημασία το Αφγανιστάν». (Το βίντεο βρίσκεται στη διεύθυνση http://www.youtube.com/watch?v=Ltpr0LODGnM):

«Χαίρομαι που το βίντεό μου το αγκάλιασαν με ενθουσιασμό οι συμπατριώτες μου και οι υπόλοιποι ξένοι φίλοι και γνωστοί. Το θαύμασαν και οι σύμμαχοι που δεν ξέρουν και τόσα πολλά για την ιστορία του κόσμου, πόσω μάλλον την ελληνική. Ελπίζω να έμαθαν κάτι. Αυτό που έκανα δεν δείχνει τίποτε άλλο εκτός από την αλήθεια, η οποία παρουσιάζεται σε τρία μέρη:

1: Η Μακεδονία είναι ελληνική και ο Μέγας Αλέξανδρος ο μέγιστος των Ελλήνων και της οικουμένης.
2: Ο πόλεμος είναι πολύ κακός και ο εμφύλιος πόλεμος το χειρότερο για μια χώρα.
3: Οι στρατιώτες και το πολιτικό προσωπικό της ISAF δίνουν και τη ζωή τους για να επιστρέψει η ελπίδα και η ειρήνη στις καρδούλες των αθώων παιδιών στο πολύπαθο Αφγανιστάν, για ένα καλύτερο μέλλον με εργασία, ασφάλεια και ευημερία για όλους».

Η επικοινωνία με τον Ελληνα εθελοντή έκλεισε με ένα ρητό που τον αντιπροσωπεύει απόλυτα, η πατρότητα του οποίου ανήκει στον Τόμας Τζέφερσον, τον τρίτο πρόεδρο των ΗΠΑ: «Το τίμημα της ελευθερίας είναι η αιωνία επαγρύπνηση».

ΠΟΝΤΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΟΚΤΣΗΣ!

Ο Ανδρέας Ζαπουνίδης, όπως μαρτυρά το επίθετό του, είναι Πόντιος στην καταγωγή. Δηλώνει φανατικός Σαλονικιός και ΠΑΟΚτσής: «Στο αίμα μου κυλάει η προσφυγιά, αλλά το οξυγόνο μου είναι η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία, εκεί όπου μεγάλωσα. Στην Καμπούλ ιδρύσαμε και τον πρώτο σύνδεσμο φιλάθλων στο Αφγανιστάν, τους Αετούς ΠΑΟΚ Καμπούλ. Νιώθω υπερήφανος που υπηρέτησα την ανθρωπότητα στο Αφγανιστάν των "μακρινών μου συγγενών"».

Σκοπεύει να πάει ξανά στο Αφγανιστάν έχοντας στις αποσκευές του βιβλία: «Για το επόμενο ταξίδι μου εκεί, είναι έτοιμο και θα το υποβάλω σύντομα στην Υπηρεσία, ένα ελληνο-αφγανικό λεξικό και ένα ελληνικο-αγγλικό βιβλίο-οδηγό με χρήσιμες πληροφορίες για τη χώρα. Ελπίζω να βοηθήσει εμένα και τους Ελληνες συναδέλφους μου ώστε να βοηθήσουμε πιο αποτελεσματικά την προσφορά μας εκεί. Οταν και αν η Πατρίδα μου ζητήσει να ξανάπαω στο Αφγανιστάν, θα το κάνω και θα είναι μεγάλη μου τιμή».